Onverwacht zwanger van de 2e

<p>Lieve allemaal, Ik heb geen prangende vraag,  slechts een verhaal om te delen en ik ben benieuwd of er moeders zijn met soortgelijke ervaringen.  22 maanden geleden is onze eerste dochter geboren. De zwangerschap verliep goed, maar emotioneel is het door omstandigheden voor ons beiden een zware periode geweest. Gelukkig hebben we nu onze draai als gezin gevonden en genieten we van een dochter om op te eten :).</p><p>We hebben een tijd na de geboorte van onze 1e  tegen elkaar gezegd: een tweede is welkom, maar door de afgelopen tijd en de wisselende diensten van mijn man, wilden we het weer gaan proberen wanneer onze dochter 3 jaar oud is geworden en hiermee wat zelfstandiger. Nu hebben we gister totaal onverwacht een positieve zwangerschapstest in onze handen gekregen. Ik ben nog maar heel kort zwanger (1-2 weken). Natuurlijk is dit heel bijzonder en ben ik ook blij,  maar we zijn ook allebei enorm geschrokken en momenteel heeft dat nog de overhand. Met de intense achterliggende periode, de drukke baan van mijn man, een aankomend klushuis en een bruiloft die we voor volgend jaar wilden plannen, raken we ook enorm gestresst bij het idee dat er straks onverwacht een tweede baby bij komt.  Onze dochter is dan net 2.5 jaar oud. Dit alles maakt dat name mijn man momenteel vooral veel beren op de weg ziet en ook ik moet nog echt de ruimte in mijn hoofd vinden om te kunnen schakelen. Mijn emoties schieten werkelijk alle kanten op.</p><p>Zijn er mama’s die ook onverwacht zwanger raakten van een 2e toen de eerste ongeveer 2 jaar oud was? Hoe hebben jullie dit ervaren? Herkennen jullie de wisselende emoties? Zijn er mama’s die dit verhaal een beetje herkennen of willen delen hoe zij het ouderschap van 2 kindjes met 2.5 jaar leeftijdsverschil ervaren?</p><p>Liefs</p>
 
Kan me voorstellen dat het even schrikken was maar toch van harte gefeliciteerd! Ik heb geen ervaring met het onverwacht zwanger worden, maar wilde even reageren op je vraag wat betreft het leeftijdsverschil. Wij hebben 21 maand er tussen zitten. Onze jongste is nu bijna 2.5jr. De afgelopen maanden heeft hij echt sprongen gemaakt qua ontwikkeling. Met 2.5jr zijn kinderen al weer een heel stuk zelfstandiger als met 22maand. Je dochter kan tegen die tijd al wat kletsen en je dingen duidelijk maken en ook veel meer dingen zelf doen (zoals even spelen, als jij met de baby bezig bent bijvoorbeeld). Ik vind 2.5jr echt een mooi leeftijdsverschil :) 
Onze oudste heeft nog vrij lang middagslaapjes gedaan. Ik vond het heerlijk, kinderen samen even slapen smiddags, dan kon ik ook nog even de ogen dicht doen als ik moe was. Als je meer leeftijdsverschil er tussen hebt zitten, zal dat lastig zijn. Maar goed, ligt natuurlijk ook erg aan je kind en het slaapritme :)
 
Hoi, ik ben nu 16 weken zwanger van de 2e, en mijn eerste is nu 18 maanden, er zal straks precies 2 jaar tussen zitten. Wij waren nog niet bewust aan het proberen maar ineens was ik toch zwanger. Hoewel blijdschap overheerst, was ook ik nog een beetje geschrokken, zo snel al? Die kleine moet nog zoveel zorg krijgen, hoe ga ik dat doen dan. Begon me net weer een beetje mezelf te voelen. Ik zie het maar zo: weer willen een gezin met 2 (of 3) kinderen en die baby fase is echt zwaar, dus dan heb ik het misschien ook maar liever gewoon binnen een paar jaar gehad, daarna hebben ze veel meer aan elkaar dan als er veel tijd tussen zit. Je past je leven er gewoon een paar jaar op aan.  
Succes meis!
 
Hier op ongeveer zo’n zelfde moment zwanger geraakt van de 3e. Ik had allerlei plannen. Afvallen, de oudste zou een traject in gaan om te kijken of hij niet autistisch of hoog gevoelig oid was. Ik wilde sowieso liever geen ‘coronababy’ en had het prettiger gevonden als er iets langer tussen had gezeten dan de 2,5 jaar die er straks tussen zit. Ook het feit dat mijn 2e een heel ‘pittig’ mannetje is. Heeft heel veel gehuild, daar hebben we voor bij de fysio, de manueel en de kinderarts bij gelopen. Een zolder die nog verbouwd moest worden om een extra kamer te creëren…

Maar ineens stond ik huilend met een positieve zwangerschapstest in mijn handen eind januari… We hebben het echt langer alleen voor onszelf gehouden om te wennen aan het idee. Altijd wel een wens gehad voor een 3e. Maar gewoon niet over nagedacht dat het zo snel kon gaan.

Inmiddels ruim 35 weken zwanger, en ik moet zeggen veel dingen veranderen toch wel positief ondanks deze onverwachte zwangerschap. Bij mijn oudste zoon hebben ze niets gevonden, alleen dat hij wat gevoelig is. De jongste is inmiddels een stuk zelfstandiger, en er is veel beter mee te communiceren. En vindt het geweldig dat hij nu 2 ochtenden in de week naar de peuterspeelzaal mag. De verbouwing van de zolder is dan nog niet helemaal klaar. Maar als het niet je eerste kind is. Ben je in sommige dingen ook een stuk makkelijker. Ik ga vandaag in mijn slaapkamer de co-sleper klaarzetten, en de commode. En dan komt het vast wel goed!

En een extra leuk voordeel van het onverwacht zwanger worden is dat we nu na 2 jongens een meisje krijgen???. De grote broers kijken enorm uit naar de komst van hun baby zusje. Ze vragen elke dag wanneer ze komt?
 
Wat fijn om jullie eerste reacties zo te lezen.  Het idee landt al een beetje bij mij. Al blijft het zo onwerkelijk.  Het leven is natuurlijk niet maakbaar, dat weten we... toch heb je in je hoofd zo'n plaatje voor de aankomende tijd en dan verandert dit van de een op de andere dag.  En het is nogal een verandering natuurlijk. Daarbij komt mijn eigen onzekerheid ook om de hoek kijken. Kan ik dit wel als mama met een kleintje van 2.5? Kan ik haar nog evenveel liefde geven dan ik nu doe?  
 
Wat fijn om ook jouw verhaal te lezen, Karen! Hoe hebben jullie dat samen gedaan, de eerste dagen na de positieve test? Hoe reageerde jouw man? Mijn eerste zwangerschap leek aanvankelijk niet vanzelfsprekend door een verhoogd prolactine. In eerste instantie kreeg ik de diagnose pcos, we hadden ons hierbij wel ingesteld op een lang proces met ups en downs. Toen eenmaal bleek dat dit het niet was maar ik met een verhoogd prolactine waarde kampte kreeg ik medicijnen. Toen mijn ongesteldheid uit bleef, werd ik radeloos maar toen bleek ik ineens toch zwanger. Dit heeft emotioneel veel met ons gedaan en de eerste zwangerschap is daardoor niet geheel onbezorgd geweest. We hadden gehoopt de tweede zwangerschap relaxter in te kunnen.  Het is natuurlijk fantastisch dat het zo ineens dan toch gebeurt is. Maar omdat je er beide t in je hoofd  toch niet helemaal klaar voor was brengt het weer zoveel emoties teweeg en dat raakt mij. 
 
@Ma Belle, Gefeliciteerd met je zwangerschap! Dat is inderdaad ook dicht op elkaar.  Fijn om te lezen dat je emoties herkent. Hoe was dat voor jouw man? Stonden jullie er direct hetzelfde in?
Wij 'dachten altijd: iets meer ruimte er tussen in geeft inderdaad misschien wat meer rust maar aan de andere kant heeft dit ook veel voordelen,  waaronder het samen kunnen spelen.. 
 
Geen onverwachte zwangerschap hier, maar wel hetzelfde leeftijdsverschil, dus wil toch even reageren! Ik ben nu 36 weken zwanger en ons 1e kindje is 2,5. En wat een hoop zelfstandigheid zit er dan al in hoor! Natuurlijk gaat nog niet alles zelf, maar ik zie er echt niet tegenop om straks met hem erbij een baby te krijgen ? Ook lekker dat hij zelf nog slaapt tussen de middag, dat geeft net wat meer rust op een dag, ook voor jezelf.

Met andere woorden: ik kan me voorstellen dat je schrikt omdat het vroeger is dan gepland, maar het is echt een leeftijdsverschil waar je prima iets mee kunt, komt goed!
 
Terug
Bovenaan