Onvolkomen stuit en ingedaald

[Meibaby]

Afgelopen week had ik weer een echo. Met 32 weken kwamen we erachter dat ons kindje in stuit ligt. Nu met 34 weken is daar geen verandering in gekomen en is de kleine zelfs al ingedaald met zijn bips.
De gynaecoloog gaf al aan dat het heel reëel is dat de kleine zo blijft liggen. Nu moet ik met 36 weken terug komen om de opties te bespreken mocht de kleine nog in stuit liggen. Wie heeft dit ook meegemaakt en hoe is dat verder verlopen?

 

[JoberoB]

Hoi! Lijkt erg op mijn verhaal van 3 jaar geleden. Mijn dochter lag ook in een onvolkomen stuit. Ik heb toen gekozen voor een natuurlijke stuitbevalling, mocht het mogelijk zijn. Ik ben nogal een controlfreak en wilde de touwtjes zoveel mogelijk in handen hebben. Heb ook nog een draaipoging geprobeerd in het zkh, maar dat zou ik nooit weer doen. De weeenremmers die je dan preventief krijgt zijn heel naar en ik weet vrij zeker dat de baby in mn buik gewoon boos was dat er zo aan haar getrokken en geduwd werd; ze bleef mooi zitten waar ze zat. ?
Uiteindelijk heeft ze haar voetjes ook nog naar beneden gelegd in de laatste week, waardoor ik, hoewel de bevalling natuurlijk op gang kwam, toch voor een spoedkeizersnede moest. Jammer, maar nu ik er op terug kijk geen negatieve ervaring.
Het komt zoals het komt! Maak keuzes die goed voelen op dat moment voor jou, want jij gaat de bevalling uiteindelijk doen. En dan is het toch een kwestie van over je heen laten komen! Succes met de laatste weken!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hier net zo, 2.5 jaar terug. Draaipogimg geprobeerd, niet gelukt. M'n dochter lag al diep vast in mijn bekken.
Dus dan werd de keuze: keizersnede of stuit bevalling proberen. Wij kozen voor de geplande keizersnede.

Een stuit bevalling wordt vaak uiteindelijk toch een keizersnede, en dan ben je dus aan 2 kanten bevallen. Verder moet een stuit bevalling soepel verlopen, deze wordt ook niet opgewekt. Ze wachten tot de baby uit zichzelf komt. En zowel jij als de gynaecoloog moet er 100% vertrouwen in hebben, anders lukt het sowieso niet.

Mijn dochter werd groot geschat (haar zus woog 4650 gram en zij uiteindelijk 3990 met 38.5) dus een stuit bevalling leek al onmogelijk door het hoge geboortegewicht. Ik had er geen vertrouwen in, mijn gynaecoloog ook niet. In het ziekenhuis bij ons in de buurt deden ze maar zo'n 6 stuit bevallingen per jaar, dus dat is al erg weinig.

Al met al was voor ons de keuze snel gemaakt. Ik vond het ook helemaal niet erg, de geplande keizersnede. Ik vond het wel een mooi iets. Dankbaar dat het zo kon. Wat sommige dingen zoals stuitligging heb je toch niet in de hand dus je kunt je er heel druk om maken maar zal het toch gewoon moeten accepteren.

Het herstel vond ik wel heeeel zwaar, zeker omdat ik nog ern dreumes van 21 maanden in huis had. Maar ach,we hebben het overleefd Nu ben ik zwanger van een 3e kindje, gezien het herstel hoop ik dat ik vaginaal kan bevallen, maar als het toch weer een keizersnede wordt heb ik er vrede mee. Ik vond het een prachtige en relaxte manier van bevallen en ben blij dat ik het ervaren heb!

 

[Mylwen]

Ik heb nu inderdaad hetzelfde. De kleine ligt al sinds begin dit jaar in onvolkomen stuit, maar ik kreeg sowieso al te horen dat bij mij de kans van zelf draaien klein was, omdat ik wat weinig vruchtwater heb. Vandaag een draaipoging gehad (ik zou het juist volgende keer wel weer gewoon proberen, vond het echt heel erg meevallen, al was de reactie op de weeenremmers inderdaad wel heftig, maar niks om het voor te laten, vind ik), maar het is helaas niet gelukt, de billetjes (normaal het moeilijkste) kregen ze makkelijk verplaats, maar de kleine had zich waarschijnlijk een mooi kussentje gemaakt van mijn placenta, want het hoofdje was niet van zn plaats te krijgen. Ik heb morgen een gesprek met de gyn over hoe nu verder en dat vind ik wel een lastige, wamt wat ik graag wil ligt eigenlijk recht tegenover wat waarachijnlijk de slimmere keus is.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

O en ik vond de draaipoging juist wel waardevol en zou het zeker nog een keer proberen mocht deze baby weer in stuit liggen. Ik vond het echt het proberen waard, qua pijn heel goed te doen en je mag het gewoon aangeven als je wilt dat het stopt. Dan stoppen ze direct. Het duurde al met al nog geen 5 minuten, de hele draaipoging. Wel ben je wat langer in het ziekenhuis omdat ze de baby even in de gaten houden aan de monitor.
Maar ik vond het absoluut het proberen waard! Beter een succesvolle draaipoging dan een keizersnede vond ik. En ook al lukt de draaipoging niet, had ik er voor m'n gevoel wel alles aan gedaan om de baby gedraaid te krijgen..

 

[MarijkePlusTwee]

Met 36 weken een draaipoging gehad die niet lukte. Vond het ook geen vervelende ervaring, maar ik kreeg dan ook geen weeenremmers.
We kozen voor een keizersnede, maar mijn vliezen braken spontaan. Vooraf waren we al gewaarschuwd, de bevalling moet 100 punten zijn, anders gaan ze toch nog over op een keizersnede. Ze leiden niet in, stimuleren niet bij, kindje moet goed liggen en niet groter dan 4000 gram. Uiteindelijk heel snel op 8/9 cm beland, maar toen persweeen gekregen en na 2 uur persweeen 'nog maar' op 9 cm.
Volgens mij zeiden ze dat 50% van de stuitbevallingen die 'natuurlijk' beginnen toch nog eindigen in een keizersnee. VOnd de hele bevalling trouwens een positieve ervaring. De ontsluiting, persweeen en uiteindelijk de keizersnede. Was wel van de eerste, dus had geen andere kindjes rondlopen.

 

[JoberoB]

@Romy en de rest, ja ik snap wat jullie bedoelen! Ik wil de draaipoging ook niet afraden hoor (even rechtzetten haha soms komt iets op papier anders over). Het kan idd heel waardevol zijn en je wilt natuurlijk ook zoveel mogelijk proberen om je kindje de goede kant op te krijgen!

Dat sterke gevoel bij mij komt vooral vanuit mijn gevoel en 'lijntje' met de baby in mijn buik toen. Ik voelde al van tevoren eigenlijk aan dat ze het liefste zo lag, en omdat ze ook echt tegenwerkte tijdens de draaipoging voelde ik me gewoon een beetje schuldig (bij mij is er wel langer dan 5 min geduwd en ook door behoorlijk wat mensen). Tel daar die leuke weeenremmers bij op, al zou ik het daar niet voor laten, en je kunt je wellicht voorstellen dat ik er niet zo enthousiast over was.

Hoe dan ook: Doe wat voor jou het fijnste voelt! Dit is voor iedereen anders en de uiteindelijke ervaringen ook

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik had dit 2 jaar geleden ook met mijn dochter. Ook een draaipoging gedaan en niet gelukt. Ik was wel blij dat ik het geprobeerd had, wilde er toch alles aan doen. De ervaringen zijn erg verschillend, maar ik vond het wel heftig. Weeënremmers zijn inderdaad niet fijn en het draaien zelf deed behoorlijk pijn. Maar ik kon idd ook op elk moment zeggen dat ze moesten stoppen, het duurt niet lang en zodra ze los lieten was de pijn ook weg.

Wij kozen voor een keizersnede. Vond ik erg lastig en spannend. Maar vaginaal geeft iets meer risico voor de baby, keizersnede voor de mama. Ik durfde het toch niet helemaal aan, ook omdat veel stuitbevallingen eindigen in een spoedkeizersnede en ik dat te spannend vond.

Uiteindelijk zijn in vliezen een week voor de geplande datum gebroken en begonnen gelijk de weeën. Dus meteen naar het ziekenhuis gegaan en hebben ze de keizersnede gedaan. Ik kijk er heel positief op terug en ben wel blij dat ze op haar eigen tijd kwam. Herstel was wel pittig, maar te doen. Het was onze eerste dus je hebt geen andere kinderen rondlopen. Nu ben ik zwanger van de 2e en keizersnede lijkt me nu wel heftig. Hopelijk ligt deze niet in stuit!

Lees je goed in, praat erover en kies waar jij je goed bij voelt. Er is geen goed of fout!