Mijn zoontje lag ruim 2 jaar geleden ook in onvolkomen stuit en te diep ingedaald voor een geslaagde versiepoging (wel geprobeerd). Ik zou een versie ook zo weer opnieuw doen, al was het op zich geen pretje. Ik herinner me vooral nog dat ik daarna gewoon wel echt ff een potje heb zitten janken omdat ik heel erg gehoopt had dat het wel zou lukken en ik mijn gedroomde thuisbevalling dus wel kon vergeten.
Ik heb een natuurlijke stuitbevalling geprobeerd na spontaan gebroken vliezen, maar je opties zijn tijdens zo'n bevalling toch wat beperkt als het niet helemaal soepel gaat. Soepel ging het helaas niet bij mij, dus hij is alsnog met een spoedkeizersnede geboren, en achteraf (gezien zijn hoofd p98 bleek te zijn) toch wel blij dat ik nooit geprobeerd heb te persen, ondanks dat ik wel tot 9 cm ontsluiting ben gekomen. Destijds is de bevalling me dus wel zwaar gevallen, maar de keuzes eromheen heb ik zeker geen spijt van en ik kijk er ook positief op terug. Het herstel viel me ook alles mee ten opzichte van wat ik ervan verwachtte, maar vrees dat dat bij een evt volgende keizersnede niet zo zal zijn ivm het oudere (=zwaardere) kind dat we dan al hebben.
Nu zwanger van ons tweede kindje en ik hoop enorm dat deze wel met het hoofd naar beneden wil gaan liggen. Het voelt aan alles als een heel ander kindje, dus hopelijk gaat die ligging in elk geval ook anders dan de vorige keer.
Overigens heeft een vriendin van mij wel een geslaagde versiepoging en vervolgens een soepele bevalling gehad. De succesverhalen zijn er natuurlijk ook.
Maar bespreek vooral met je artsen wat jouw opties zijn en hun inschattingen voor jouw specifieke situatie en doe wat voor jou goed voelt.
Ik heb een natuurlijke stuitbevalling geprobeerd na spontaan gebroken vliezen, maar je opties zijn tijdens zo'n bevalling toch wat beperkt als het niet helemaal soepel gaat. Soepel ging het helaas niet bij mij, dus hij is alsnog met een spoedkeizersnede geboren, en achteraf (gezien zijn hoofd p98 bleek te zijn) toch wel blij dat ik nooit geprobeerd heb te persen, ondanks dat ik wel tot 9 cm ontsluiting ben gekomen. Destijds is de bevalling me dus wel zwaar gevallen, maar de keuzes eromheen heb ik zeker geen spijt van en ik kijk er ook positief op terug. Het herstel viel me ook alles mee ten opzichte van wat ik ervan verwachtte, maar vrees dat dat bij een evt volgende keizersnede niet zo zal zijn ivm het oudere (=zwaardere) kind dat we dan al hebben.
Nu zwanger van ons tweede kindje en ik hoop enorm dat deze wel met het hoofd naar beneden wil gaan liggen. Het voelt aan alles als een heel ander kindje, dus hopelijk gaat die ligging in elk geval ook anders dan de vorige keer.
Overigens heeft een vriendin van mij wel een geslaagde versiepoging en vervolgens een soepele bevalling gehad. De succesverhalen zijn er natuurlijk ook.
Maar bespreek vooral met je artsen wat jouw opties zijn en hun inschattingen voor jouw specifieke situatie en doe wat voor jou goed voelt.