Onwijs misselijk

[quote quote=10521924]Ik heb de huisarts en verloskundige gebeld en ze geven niks?[/quote]Ik zou blijven hameren. Je bent pas 6 weken dus misschien willen ze het even aankijken. Maar als je blijft zeuren en gewoon aangeeft dat het je dagelijks functioneren in de weg staat, lijkt het me wel dat ze iets voor je moeten doen. Gewoon om de paar dagen opnieuw bellen. En in de tussentijd alle andere tips proberen. Je maag volhouden werkt vaak het beste inderdaad. Ik werd misselijk omdat ik honger had. Dus dat moest ik steeds voor zijn zegmaar. Kleine droge dingetjes eten.
 
Maar waarom heeft iedereen het hier over medicatie als ze niet spuugt? Ik snap heel goed dat de HA/verloskundige geen medicatie geeft tenzij het echt echt nodig is. Liefst zo min mogelijk medicijnen in je lijf lijkt mij altijd beter als het kan. Het klinkt alsof je er echt last van hebt, maar het wss wel wat kunt managen als je rust kunt pakken (wat logisch is). Het is niet extreem (hopelijk wordt dat t ook niet).
Wat dacht je van simpelweg: ziekmelden als je niet kunt werken? Je hoeft de reden niet te vermelden als je dat niet wilt. Kinderopvang is intensief dus snap helemaal dat je dat niet trekt op het moment. Daarnaast is t idd zoeken naar wat werkt voor jou: welk soort eten heb je trek in en welk soort niet. Crackers, soepstengels, etc., kleine beetjes blijven eten helpt vaak het beste. Heb er overigens zelf ook flink veel last van gehad, hele dag door, tot ongeveer 13 weken. Maar kon het gelukkig wel allemaal binnen houden (op een paar keer na), door dus te eten de hele tijd.
 
Supramil bij de drogist werkt bij mij super. Kan veilig gebruikt worden en helpt je de dag door. Ik nam er ochtend 1 voor het werken aan op een lege maag en daarna iets eten. Niks vloeibaars.
Ik nam het alleen op werkdagen maar heb geen dag spijt van het nemen ervan. Had ik het maar geweten bij mijn eerste zwangerschap.
 
Ik was zelf ook tot week 16 continu misselijk, ik had in de ochtend wel braak neigingen maar vanwege lege maag kwam er dan niets. Ik heb gewoon medicijnen gekregen omdat ik er helemaal af lag ondanks dat ik niet hoefde te spugen. Ik kreeg Emesafene, slikte het 2 keer per dag en dat hielp. Ik zal zeker aandringen op medicatie als je niet kunt functioneren door de misselijkheid.
 
Emesafene! Life saver! 


Zwangerschap 1 extreem misselijk en met Emesafene was ik misselijk light. Zeg maar net te doen. Het aantal keren spugen is op 1 hand te tellen. Ik ben zo misselijk gebleven tot en met week 25. 


Zwangerschap 2. Misselijk. Emesafene deed niks en ik bleef maar spugen. (Zelfs nu week 22 af en toe nog). 


Dus de reden die ze geven is onzin! Juist als je zo misselijk bent kan het de scherpe randjes er afhalen. Ik zou een second opinion vragen. Kom voor jezelf op! Ik gun het niemand om zo misselijk te zijn! 
 
Emesafene is al door velen zwangeren gebruikt zonder ernstige gevolgen. Het is een veilig medicijn om te gebruiken. Het is buiten de B6 niet heel anders dan Suprimal wat je gewoon bij de drogist kan kopen en wat mag tijdens zwangerschap. Het is nogal makkelijk gedacht: meld je maar gewoon ziek. Als er iets aan te doen is (mocht het helpen, want niet iedereen heeft er baat bij). 
Maar die gedachte: liever geen medicijnen herken ik wel, die had ik in eerste instantie ook. Fit blijven en gezond kunnen eten is ook belangrijk voor je zwangerschap, dat kun je ook nog meewegen. Als de misselijkheid dat in de weg staat, is medicatie die bewezen veilig is, misschien wel de minst kwade optie. 
Ik zou ook aandringen als je inderdaad helemaal niks meer kunt, ook al blijft het spugen uit. 
 
Oh jeetje wat vervelend! Ik heb precies het zelfde. 
Wat bij mij 'redelijk' helpt zijn crackers en cola (max 1 glas op een dag). Tucjes werken ook wel redelijk maar verder, geen tips. Ik merk dat het bij mij het miste is als ik lig, ik werk gelukkig vanuit huis dus veel liggen lukt maar kan jiet wachten tot ik in het tweede trimester zit, dan zou het moeten afnemen als het goed is
 
O ja, heeeeel herkenbaar. Ik ben nu 12 weken zwanger van de 2e en beide keren zo beroerd geweest! Misselijk, maar niet overgeven. Maar vooral gewoon heel erg beroerd en niets kunnen. Kruipend moest ik naar de wc omdat opstaan en lopen gewoon niet ging. Niet omdat ik dan moest overgeven, maar gewoon omdat ik de energie niet had om op te staan. Als mijn man niet thuis was en ik eten moest maken voor mezelf, was de enige oplossing om al zittend op een stoel in een pannetje te roeren en bijv soep op te warmen. Ja, het helpt om te blijven eten een drinken. Bij mij hielp koude melk en af en toe een slokje cola tegen de misselijkheid. Maar dat beroerde en geen energie hebben, heb ik nooit de oplossing voor gevonden. Kwestie van accepteren. Ik kon met geen mogelijkheid werken, wist soms niet eens hoe ik mijn pyjama uitkreeg en mijn kleren aan. Dat was al gewoon te veel. Dus zat er niets anders op dan ziek melden en elke dag duurt laaaang, omdat je ook niet weet hoe lang het doorgaag. Ik wist vaak niet eens welke dag het was en of het ''s middags of' 's ochtends was, ik was zo de weg kwijt door het beroerd voelen. Toen ik bij ruim 14 weken zwangerschap op een ochtend wakker werd, was het ineens verdwenen. De energie was terug en heb verder een goede zwangerschap gehad en tot het einde toe alles kunnen doen. Heel bizar.
Vervolgens had ik een pittige en lange bevalling, maar nadenkend over een 2e kindje waren het de 1e maanden van de zwangerschap waar ik tegenop zag. Die bevalling kom ik wel doorheen, dacht ik, dat duurt hooguit een paar dagen. Maar die 8 weken (van 6 tot 14 weken) duurden zooo lang.
Nu bij de 2e ging het gelukkig vanaf 10 weken langzaam al beter. Maar tussen 6 en 10 weken weer zelfde verhaal. Mijn man moest thuisblijven om voor onze dochter en mij te zorgen. Terwijl ik normaal vol energie ben.
Dus..hou vol! Er komt een einde aan, echt! 
 
Terug
Bovenaan