<p>Hallo mama's en mama's to be</p><p>Ik hoop niet dat ik jullie afstoot met mijn klaagzang maar ik moet het kwijt.</p><p>Ik voel mij de laatste tijd zo onzeker over mijn lichaam en mijzelf als persoon dat ik overal aan twijfel en zelfs mijn vriend afstoot.</p><p>Ik ben in een korte tijd (ben nu 33 weken zwanger) 20+ kilo aangekomen en vind het erg moeilijk om mezelf goed te voelen in mijn lichaam (ondanks dat ik echt heel blij ben dat ik zwanger ben). In hou ontzettend veel vocht vast in nn benen en voel me een enorme zeekoe. Daarbij komt dat ik vooral in mijn relatie mij steeds meer onzeker begin te voelen.</p><p>Dit komt doordat mijn vriend (al lange tijd) niet meer intiem met mij wil zijn. Hoeveel moeite ik er ook voor doe. Een knuffel of een vluchtige kus kan er nog net vanaf. De hand aan zichzelf slaan heeft hij dan weer geen moeite mee. Hij kijkt ook regelmatig filmpjes om zichzelf hierbij te helpen.</p><p>In een openhartig gesprek heeft hij onlangs ook toegegeven dat hij het moeilijk vind om nog gemeenschap met mij te hebben of intiem te zijn. Dat heeft vooral te maken met dat ik een kindje in mijn buik heb en dat idee stoot hem af. Ik heb toen aangegeven dat ik er verdrietig van wordt dat hij dit niet meer wil en kan en dat ik er onzeker van wordt.</p><p>Nu heb ik hier met hem over gesproken en hebben we echt open gesprekken, alleen blijf ik het zo ontzettend moeilijk vinden dat hij niks meer van mij wil weten op intiem vlak dat ik er zo somber van wordt dat ik de hele dag kan huilen. Het idee dat hij elke dag filmpjes kijkt (zelfs als ik thuis ben), de hand aan zichzelf slaat en mij daarin blokt blijft zo in mn hoofd dat ik er zelf naar van wordt. Ik wíl hem dit niet kwalijk nemen dat hij dit doet en ik weet ook wel dat elke man naar filmpjes kijkt. Ik had hier voorheen ook helemaal geen moeite mee. Ik had alleen zo graag gewild dat ik dit niet had geweten dat hij dit nu doet.... het maakt me nog meer onzeker en zelfs verdrietig. Ik voel me ontzettend afgewezen.</p><p>Ik denk dat doordat ik het hem eigenlijk kwalijk neem dat hij dit doet ik hem nog meer afstoot en dat wil ik juist niet. Maar ik weet niet meer hoe ik nu wel aan moet pakken.</p><p>Mijn vriend heeft nu wel door dat ik niet happy ben en hij kan er helemaal niks mee en trekt zich terug, wat erg begrijpelijk is.</p><p>Ben ik de enige die zo onzeker is hierover? Ik kan er gewoon niet meer rationeel over nadenken. </p><p>Ik wil me gewoon deze laatste weken van de zwangerschap niet zo blijven voelen en ik wil al helemaal niet dat dit tussen ons in komt staan.</p><p>Kunnen jullie me helpen het weer een beetje te relativeren?</p><p>Liefs</p><p>Een onzekere zwangere</p><p> </p>