Onzeker in mijn relatie

<p>Hallo mama's  en mama's to be</p><p>Ik hoop niet dat ik jullie afstoot met mijn klaagzang maar ik moet het kwijt.</p><p>Ik voel mij de laatste tijd zo onzeker over mijn lichaam en mijzelf als persoon dat ik overal aan twijfel en zelfs mijn vriend afstoot.</p><p>Ik ben in een korte tijd (ben nu 33 weken zwanger) 20+ kilo aangekomen en vind het erg moeilijk om mezelf goed te voelen in mijn lichaam (ondanks dat ik echt heel blij ben dat ik zwanger ben). In hou ontzettend veel vocht vast in nn benen en voel me een enorme zeekoe. Daarbij komt dat ik vooral in mijn relatie mij steeds meer onzeker begin te voelen.</p><p>Dit komt doordat mijn vriend (al lange tijd) niet meer intiem met mij wil zijn. Hoeveel moeite ik er ook voor doe. Een knuffel of een vluchtige kus kan er nog net vanaf. De hand aan zichzelf slaan heeft hij dan weer geen moeite mee. Hij kijkt ook regelmatig filmpjes om zichzelf hierbij te helpen.</p><p>In een openhartig gesprek heeft hij onlangs ook toegegeven dat hij het moeilijk vind om nog gemeenschap met mij te hebben of intiem te zijn. Dat heeft vooral te maken met dat ik een kindje in mijn buik heb en dat idee stoot hem af. Ik heb toen aangegeven dat ik er verdrietig van wordt dat hij dit niet meer wil en kan en dat ik er onzeker van wordt.</p><p>Nu heb ik hier met hem over gesproken en hebben we echt open gesprekken, alleen blijf ik het zo ontzettend moeilijk vinden dat hij niks meer van mij wil weten op intiem vlak dat ik er zo somber van wordt dat ik de hele dag kan huilen. Het idee dat hij elke dag filmpjes kijkt (zelfs als ik thuis ben), de hand aan zichzelf slaat en mij daarin blokt blijft zo in mn hoofd dat ik er zelf naar van wordt. Ik wíl hem dit niet kwalijk nemen dat hij dit doet en ik weet ook wel dat elke man naar filmpjes kijkt. Ik had hier voorheen ook helemaal geen moeite mee. Ik had alleen zo graag gewild dat ik dit niet had geweten dat hij dit nu doet.... het maakt me nog meer onzeker en zelfs verdrietig. Ik voel me ontzettend afgewezen.</p><p>Ik denk dat doordat ik het hem eigenlijk kwalijk neem dat hij dit doet ik hem nog meer afstoot en dat wil ik juist niet. Maar ik weet niet meer hoe ik nu wel aan moet pakken.</p><p>Mijn vriend heeft nu wel door dat ik niet happy ben en hij kan er helemaal niks mee en trekt zich terug, wat erg begrijpelijk is.</p><p>Ben ik de enige die zo onzeker is hierover? Ik kan er gewoon niet meer rationeel over nadenken. </p><p>Ik wil me gewoon deze laatste weken van de zwangerschap niet zo blijven voelen en ik wil al helemaal niet dat dit tussen ons in komt staan.</p><p>Kunnen jullie me helpen het weer een beetje te relativeren?</p><p>Liefs</p><p>Een onzekere zwangere</p><p> </p>
 
Hey,
Wat vervelend voor jullie. Uit jouw verhaal lees ik dat hij vooral het idee heeft "de baby" pijn te doen en dat het niet zo zeer om jouw zelf gaat. Ondanks dat, snap ik jou wel dat jij het vervelend vind dat hij jou op intiem vlak buiten sluit. Kun je niet met hem bespreken om op andere manieren intiem te zijn? Door andere dingen op dat vlak samen te doen, zonder dat je de lakens deelt?!
Daarnaast geef je aan, vocht vast te houden, dus dat jij jezelf niet "mooi" vind. Ik zou eens navraag doen bij de VK of daar iets aan te doen is, of dat je moet wachten tot na de bevalling. 
Zelf merk ik ook wel dat mijn partner bang is mij pijn te doen. Door aan te geven dat het niet zo is, gaat het bij ons goed.
Hopelijk blijven jullie open en eerlijk naar elkaar en vinden jullie samen een oplossing, zodat de laatste weken voor jou ook draagbaar blijven.
Succes.
 
Nou sorry hoor, maar ik vind het echt absoluut niet normaal dat hij zichzelf bevredigd terwijl jij thuis bent. Daardoor is het ook niet gek dat jij onzeker wordt! Oké ik begrijp het dat hij de sex eng vindt vanwege de baby, maar dat houdt niet in dat jullie niet op een andere manier intiem kunnen zijn. 
Misschien kan je voorstellen dat, ipv dat hij filmpjes kijkt, jij hem helpt ? Dan blijft het toch nog iets van jullie samen. Ook kan ik mij voorstellen dat jij ook aan je behoefte wilt komen en persoonlijk vind ik dat hij dan maar het fatsoen moet opbrengen om jou daarbij te helpen, dit kan ook zonder penetratie. Al is het maar om je hand vast te houden of door je haar te strelen. 
Onzekerheid tijdens de zwangerschap is naar mijn weten verder normaal, de hormonen nemen het van je over. Maar je vriend zou veel kunnen doen om te zorgen dat dit minder wordt. Laat je niet wijsmaken dat alle mannen filmpjes kijken iig, dat is echt een mythe bedacht door mannen om er mee weg te komen ;-) probeer het maar eens andersom te doen, jij boven met een filmpje terwijl hij beneden tv kijkt. Ik denk dat de pret van zijn kant dan snel over is. 
Succes met de laatste loodjes! 
 
 
Ps: misschien kan je nog even een keer naar de kapper en een nieuw make upje kopen, daar leef ik zelf vaak van op. 
 
Hoi, 
het is heel begrijpelijk dat je je nu meer onzeker voelt dan normaal. Je lichaam verandert in super snel tempo en je hebt allerlei kwaaltjes waar je niks aan kan doen zoals vocht vast houden. 
Heel erg veel mannen hebben last van het idee dat er een baby in die buik zit, en dat niet echt een sexy idee vinden. 
Het is vervelend dat jij daar onzeker door wordt. Zoals je zelf ook al zegt is het zo dat bijna alle mannen porno kijken en aftrekken. Dat heeft 9 van de 10 keer niks met hun vriendin te maken maar is gewoon ontlading net zoals sporten.. 
Dus daar zou ik me echt niet druk  over maken. Het is niet leuk maar wel normaal. 
Als ik jou was zou ik het gesprek aan gaan over wat wel kan. Dat hij zich terug trekt als jij je niet happy voelt slaat toch nergens op?! Je bent zwanger en onder invloed van hormonen, hij zou je nu juist moeten steunen. Het spannend vinden om seks te hebben hoeft geen reden te zijn om elkaar helemaal niet meer aan te raken. Er zijn toch zat andere dingen die je met elkaar kan doen! 
 
 
Als het hem echt om de baby ging, die hij onmogelijk pijn kan doen, dan kunnen jullie nog wel op andere manieren intiem zijn. Maar ik vind het echt ongezond in een relatie als je alleen nog intiem met jezelf kunt zijn en dan ook nog met filmpjes. Misschien heeft hij een afkeer tegen seks met een zwangere vrouw op zich, maar dat is in dit geval wel degene van wie hij houdt en een kind mee verwacht. Al staat het hem tegen, hij mag ook wel eens rekening met jou houden.
Ik snap best dat je hem niks kwalijk wilt nemen, maar ik vind dat dat in dit geval echt wel mag. 
 
Thnx voor jullie reacties. Het is echt heel fijn om te lezen dat ik het zo gek niet is om het zo te voelen en te denken.
Ik had afgelopen maandag een gesprek met hem waarin ik dus aangegeven heb dat ik de intimiteit mis. We hebben toen besproken te gaan kijken hoe we wel intiem kunnen zijn. 
Ik heb toen ook aan hem gevraagd waarom hij zichzelf bevredigd en inderdaad ook aangegeven dat ik niet verwacht dat we meteen gemeenschap hebben maar misschien op een andere manier elkaar kunnen helpen. Dat ik inderdaad ook behoefte heb. Hier was hij wat onverschillig in. Hij zegt nooit van zichzelf te hebben gedacht dat hij er zo over zou denken en zich niet over de gedachte kan zetten maar dat dit toch het geval is. Op de vraag waarom hij zich bevredigd en filmpjes kijkt wordt hij alleen maar geïrriteerd en zegt hij dat hij dit "makkelijk" vindt om hrt zo te doen. Ook zet hij er een punt achter met de opmerking 'dat dit toch geen "ding" gaat worden he'. Ik heb er alleen nog aan toegevoegd dat ik het wel lastig vind dat hij dit doet.
Toevallig was hij gisteren dus bezig terwijl ik stond te koken. Hij heeft niet door gehad dat ik weet waar hij mee bezig was.  Hij lag boven een "dutje" te doen na het werk... ik ben niet achterlijk en hoor heus wel het verschil tussen slapen en wat anders. Ik was alleen zo verbouwereerd, gezien ons gesprek van maandag, dat hij dit aan het doen is geweest terwijl ik gewoon thuis ben, dat ik er geen woord uit kon brengen. Dat hij het doet als ik weg ben swa..maar dan nog elke dag vind ik wel een beetje veel.
De laatste dagen doet hij het dagelijks. Alsof hij ervoor wil zorgen dat hij niet meer opgewonden wordt. Ik vraag me dan af of dit komt door ons gesprek van maandag? Leg ik er dan teveel druk op ofzo? 
Nu merk ik dat ik het dus ook helemaal niet meer los kan laten. Ik wil hen ook niet elke keer controleren of zo maar ik wordt er wel een beetje paranoia van. 
Misschien moet ik het er maar bij laten..
 
Terug
Bovenaan