Onzeker in mijn relatie

Wat ontzettend vervelend voor je! Ik snap je helemaal, ik voelde mij op het laatst ook een dikke zeekoe en vond mijzelf totaal niet meer aantrekkelijk. Mijn vriend en ik hebben hier ook een goed gesprek over gehad waarin hij ook eerlijk aangaf mij op het moment niet zo sexy te vinden. En dat snap ik ook best. Die laatste weken ben je gigantisch en ik gedroeg mij daar ook naar (hangend op de bank met de benen wijd e.d.) Ja dan ben je niet op je best. Wij hebben dus samen besloten van seks is even van de baan, omdat ik mij onzeker voelde over mijn lichaam en mijn vriend bang was voor de baby en de buik zit ook gewoon enorm in de weg. Daarbij had ik er ook echt geen zin meer in die laatste weken.
Dat neemt niet weg dat je nog wel intiem met elkaar kunt zijn. Wij knuffelde wel heel veel, gaven elkaar een massage of plande een avondje samen in waarin we samen gingen koken en gezellig eten. Je hoeft geen seks te hebben om intiem te zijn.

En je vriend zal vast nog wel de behoefte hebben, maar laat het hem dan een beetje discreet doen. Dit is voor jou ook niet leuk en ik snap dat je hier onzeker van wordt.
Misschien nog eens proberen een gesprek aan te gaan en duidelijk aangeven wat je dwars zit en een oplossing aandragen? Het zijn wel mannen hè, die snappen subtiele hints e.d. niet (althans de mijne niet)
Heel veel succes met de laatste loodjes!
 
Hey! Je moet het er niet bij laten zitten, je wordt er onzeker door dus het ‘maar laten gaan’ gaat dat niet oplossen.
Ik zou echt heel duidelijk zijn tegen je vriend. Het is altijd geven en nemen natuurlijk, maar dat hij boven porno kijkt en zich aftrekt terwijl jij beneden staat de koken vind ik persoonlijk ronduit respectloos. 
Wat hier boven al wordt gezegd, mannen zien subtiele hints vaak niet dus kom voor jezelf op in dit geval! Probeer samen tot een oplossing te komen waar je je allebei prettig bij voelt. Succes!!
 
Hai mama
ontzeker laat ik weg de laatste lootjes zijn gewoon zwaar en alles is zo herkenbaar. 
Ik heb 2 kindjes (inmiddels 14 en 12 jaar) nu zwanger 5 weken van mijn 3e kindje. 
Mijn vorige 2 zwangerschappen waren niet echt een pretje wel onwijs van genoten maar heel veel kwaaltjes gekend. Ik wilde geen sex met mijn man toen 9 mnd lang niet. Ik snap om die reden jou man ook. Voor jou natuurlijk niet leuk maar besef dat als je dat niet los kan laten of bang bent het kindje te raken (wat niet kan) het intiem zijn niet fijn is. Omdat ik niet wilde deed mijn man ook filmpjes kijken en zich zelf helpen. Ik was daar eerlijk gezegd blij mee want daardoor kreeg ik even rust en hoefde ik hem niet steeds af te wijzen. Voor jou ligt dat anders dat begrijp ik heel goed. Maar het komt goed dat weet ik zeker. Een goed gesprek knuffelen bij elkaar liggen is ook heel fijn zo weet je ook dat je van elkaar houd. 
Onzekerheid komt door de hormonen en als je in de spiegel kijkt denk je danm ik was toen tijdens de laatste lootjes ook zo ontdekker. Ik genoot er van maar voelde mij een zeekoe en alle slange mensen vielen mij ineens op. Maar he dit is niet blijvend geniet dus van de laatste lootjes en straks van jullie kindje en dan uiteindelijk ook weer van elkaar. Het komt echt goed. 
 
Jeetje wat lastig. Kan me voorstellen dat je je hierdoor erg rottig voelt. Als je man bang is dat hij tegen de baby stoot of iets dergelijks dat kan. Maar ik zou denken dat er meer manieren van intimiteit en seks zijn dan alleen penetratie toch. Ik hoop dat jullie hieruit komen. En anders in ieder geval na de bevalling/herstel alles weer beter word. Ook jou eigen zelfbeeld. Want het is zonde dat dat het genieten van een zwangerschap beïnvloed. Sterkte meid!
 
Jeetje, lastige situatie. Ook ik vind het niet normaal dat hij met zichzelf bezig is terwijl jij daar ook gewoon rondloopt, en elke dag lijkt mij ook niet echt gezond.
Ik ben 30 weken zwanger en mijn man en ik hebben de hele zwangerschap maar één keer seks gehad geloof ik. De eerste 20 weken was ik misselijk, toen voelde ik me daarna een paar dagen goed en hebben we een keer seks gehad. Daarna een paar weken veel pijn gehad, en toen liep ik er alweer bij als een ballonnetje. We hebben beide geen behoefte aan seks omdat we het gewoon geen fijn idee vinden... mijn kleine beweegt ook de hele dag door dus hij is altijd "aanwezig".
Ik merk wel dat mijn man en ik de laatste paar weken nog closer zijn dan normaal. Hij laat ook merken dat hij mij en mijn buik bewondert en mooi vindt, en ik denk dat dat voor een hormonale mamma to be erg belangrijk is. Ik voel me ook echt mooi met mijn buik, en ik denk echt dat dat door mijn man komt.
 
De opmerking dat het toch geen ding gaat worden is toch zo'n dooddoener. Nu geeft hij jou het gevoel alsof jij onredelijk bent, omdat je van iets onbenulligs een ding maakt. Het is niet iets onbenulligs, enen als hij niet het respect voor jou op kan brengen om er serieus mee om te gaan, zou hij wat mij betreft lekker zijn ding mogen doen, in zijn eigen huis. Ik begrijp dat dat echt niet is waar je op zit te wachten, maar de manier waarop hij jou nu behandeld vind ik echt onacceptabel. En al helemaal omdat jij nu zwanger bent van jullie kindje, al onzeker genoeg hierdoor bent, en een wandelende hormonen bom bent.
Ik zou nog maar een keer met hem praten, en hierbij aangeven dat je meer respect van hem verwacht, en als hij dat niet kan opbrengen je een pauze wilt inlassen omdat je niet aldoor geconfronteerd wil worden met zijn afwijzing naar jou toe.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan