Onzeker m.n. als kind huilt

Joh! Ik denk dat iedere moeder dat heeft..
Overigens vond ik dat het vanaf een maand of 3/4 steeds makkelijker werd omdat je je kindje dan beter leert kennen en begrijpt.

p.s. Van werken wordt niemand een slechter mens, daarbij kun je je kindje daardoor een lekker(der) leven bieden. Zelf vind ik dat ik een leukere moeder/vrouw ben nu ik weer een tijd aan het werk ben. Even wat anders dan poepluierpraat en de was doen ;)
 
Dankjewel voor je reactie.

Er is inmiddels veel gebeurd. Mijn dochtertje bleek wss reflux te hebben en is met andere voeding een stuk rustiger.

Ik ben bij de dokter geweest en heb medicijnen die me wat rustiger maken...we gaan weer bergopwaarts!
 
Oh Spoenk 2016, heb net ook op je andere topic gereageerd.

Mijn dochter is inmiddels bijna een half jaar en ik heb het ook gehad en héél soms nog eventjes, maar ik kan het inmiddels relativeren.

Als kersverse moeder wil je alles goed doen voor je kindje, want je houdt van hem/haar. Als je kindje dan huilt, dan wil je hem/haar troosten. Je hebt het idee dat andere mensen naar je kijken en iets denken, maar echt als ik een kindje zie of hoor huilen dan denk ik: ah ook sneu voor de mama, mogelijk voelt die zich ongemakkelijk bijvoorbeeld. En alle kindjes huilen. Dat is ook de enige manier dat zij kunnen communiceren. Maakt niet uit wat er is, huilen betekend communiceren. Misschien helpt dat ook voor jou om het te relativeren?

Voordat je bent bevallen, ging waarschijnlijk alles prima qua huishouden, quality time met je partner etc. Nu met een kindje ziet je leven er ZO anders uit en daar moet je weer de balans in zien te vinden. Zo lang je toilet schoon is, je regelmatig de stofzuiger er door heen haalt en de bedden worden verschoont.. Nou dan zit je al heel goed! De rest komt later wel. Je hebt nou eenmaal minder tijd en je kind staat op 1. Beter kun je het niet doen! Vertrouw maar op je moeder gevoel.

Mijn kindje is bekend met verborgen reflux waar ze medicatie voor krijgt en de voeding wordt ingedikt en tevens heeft ze KMA en krijgt dieetvoeding. Nu langzaamaan begonnen met vaste voeding wat ook nog niet van een leien dakje gaat. Het gras lijkt altijd groener aan de overkant, maar vaak weten we niet half hoe het er bij anderen aan toe gaat. Ieder huisje heeft zijn kruisje.

Ik ben sinds een paar weken weer aan het werk en nu heb ik eindelijk het gevoel dat ik weer een beetje balans krijg in mijn leven. Geef het dus de tijd, komt echt goed. Je moet echt je weg vinden met een kleintje erbij of het nu je 1e, 2e of 3e is.. Het is altijd nieuw en wennen.

Nou, ik hoop dat het je een beetje helpt. En inderdaad af en toe alles eruit gooien helpt ook. Vooral erover blijven praten helpt je vaak om het te accepteren, los te laten, maar ook om te relativeren.
Succes!

 
Terug
Bovenaan