Onzeker

Hoi, ook ik ben zwanger geworden binnen een half jaar na de miskraam. ik heb veel steun gehad op het forum 'zwanger worden na een miskraam'.

heel veel sterkte.
 
Hoi Sandra,

Wat vreselijk naar zeg, veel sterkte alvast hoor. Ik weet wat je doormaakt.
In januari 2004 ben ik na 11 wkn gecuretteerd. Het vruchtje bleek al ca. 6 weken dood te zijn maar mijn lichaam heeft het ook niet afgestoten. Ik voelde me ontzettend zwanger en we kwamen er net als Daantje d.m.v. een echo achter. We hadden bijna 1 jaar op deze zw. schap moeten wachten dus het was heel pijnlijk. Daarna heeft het ruim 3 maanden geduurd voordat ik weer ongesteld werd en mijn cyclus de boel weer oppakte. Gelukkig ben ik daarna toch snel weer zwanger geraakt, ca. half juni 2004. Ik ben nu ruim 35 weken zwanger en op 9 maart uitgerekend ! Houd dus moed, ook al lijkt dat nu heel erg moeilijk. Veel sterkte.

Liefs,
Luna
 
Lieve meiden, heel erg bedankt voor jullie reacties. Ik voel me echt beter! Het is zo fijn om te weten dat je niet alleen bent...Ik heb nog veel last van verdrietige aanvallen, maar dat schijnt ook met alle hormonen in je lichaam te maken te hebben. Ik blijf gewoon rustig en moet mezelf niet al te zielig vinden, aan de natuur verander je (helaas) niks..Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte met óf jullie zwangerschap óf jullie kindje óf gewoon met jullie leven. Liefs van Sandra
 
He wat rot voor je meid!
Neem rustig de tijd die je nodig hebt om het te verwerken hoor! Het is niet niks wat je meemaakt. Ik heb bij mijn eerste met 6 weken een miskraam gekregen en vond het echt een falen van mijn lichaam. Ik ben 4 maand daarna weer zwanger geworden, en heb de eerste weken erg in de stress gezeten, totdat ik een echo met 10 weken kreeg om te kijken of alles goed was (ik hield het niet meer van de stress) Nu ben ik de trotse mamma van een 8 maand oud zoontje en ben in verwachting van de tweede.
 
11 sept 04 (toch al een zwarte dag) kreeg ik het nieuws dat ik missed abortion had, ik was toen 12 weken en een dag, maar het vruchtje is niet ouder geworden dan 6 weken en 3 dagen. Ik heb er echt heel lang mee gezeten, maar nu ben ik weer 8 weken zwanger. Maak me wel zorgen, maar je moet proberen dat niet te 'voeden'. Ik vond het net als de dame voor mij een falen van mijn lichaam. Ik had helemaal een faalgevoel ten opzichte van al mijn vrienden en kennissen die het allemaal al wisten, zo trots waren we. Het is zo'n domper als je zoiets overkomt. Je (baby)wereld stort in. Maar zo te lezen ben je een positief ingestelde meid en dat gaat jou helpen om er weer bovenop te komen. Probeer er zoveel mogelijk over te praten met lotgenoten, want zij weten immers wat het is. Iemand die dit niet heeft meegemaakt (geldt trouwens voor alles) kan zich niet voorstellen hoe zo'n verlies is. Ik dacht zelfs ook bij mensen die een miskraam kregen 'hoe kun je nou zo vreselijk verdrietig zijn over iets wat er nog niet is', maar inmiddels ben ik door schande wijs geworden. Het doet ongelooflijk veel pijn, zeker als zo'n kindje gewenst is en je op een roze wolk hebt geleefd. Gun jezelf de tijd, want die heb je echt nodig en daarna positief weer verder gaan. Sterkte! Liefs, Wendy
 
hoi Sandra
Ik heb afgelopen 5 januari een miskraam gehad met 5 weken. Ook een eerste zwangerschap. Ik heb er zo'n 3 a 4 dagen voor nodig gehad om er overheen te komen want ik wilde VOORUIT kijken. En dat pakte goed uit. Nu ben ik hoogstwaarschijnlijk alweer 5 weken zwanger. Het gekke is.....ik heb geen zín om een test te doen, ik heb geen zín om me druk te maken of het allemaal wel goed gaat. Misschien omdat de lol eraf is omdat het nu de 2e keer is en dan het 'romantische' idee eraf is. Misschien ook omdat ik nog steeds een beetje boos ben van de miskraam en zoiets heb van; pfff deze zal ook wel weer fout gaan dus ik maak me niet druk... Misschien foute instelling maar gek genoeg werkt het wel! Ik ben ook erg ziek geweest, griep en daaroverheen een ontstoken kies dus 5 dagn koorts gehad. Gewoon paracetamol genomen. Maar ik voel geen veranderandering qua zwanger zijn dus volgende weekend ga ik een test doen. Dus! blijf vooruit kijken, probeer afleiding te zoeken en blijf positief denken. (je kan zwanger worden). Het heeft bij mij allemaal geholpen in ieder geval. Ik weet dat je je nu heel leeg voelt, een beetje schaamte zelfs maar dat mag niet hoor! Maar geef je over aan die tranen en die gevoelens. Alleen zo kun je weer verder met de weken die gaan volgen. Kop op en ga weer voor die volgende keer ; )
liefs Jeannette
 
Terug
Bovenaan