Onzeker!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Wij weten nu sinds een week ongeveer dat we zwanger zijn. En ik zit in de 6e week nu. Echt geweldig!!! Maar door vele verhalen van mensen waarbij het is misgegaan maak ik me zorgen dat het bij ons ook mis zal gaan. Zo hoorde ik gisteren van iemand dat zelfs de helft van de vrouwen een miskraam krijgt!! Iemand tips om rustiger te worden wat van dit nieuws werd ik niet vrolijk. En ik was al zo ontzettend onzeker, door de vrijwel voortdurende buikpijn. Alles is welkom!!!
Groetjes Mandy
 
Hoi mandy,

Ik snap zoooo wat jij bedoelt.
Wij weten nu ook net 1,5 week dat we een kindje krijgen, en zit nu ook aan het einde van mijn 6 de week.
Ik wordt ook heel onzeker door alle verhalen, mijn schoonzus heeft voor een paar weken terug ook nog een miskwaam gehad endan komt het wel heel dichtbij.
Echt niet leuk dus terwijl je eigelijk zo verschrikkelijk blij bent.
Bij mij wordt de buikpijn nu wel iets minder, het is net zo'n gevoel of je ongesteld moet worden. En mijn borsten poeh die zijn toch gevoeling. (vooal mn tepels)
Maar goed ik ga dan maar weer een beetje zoeken op internet en lees dan veel dat dit de klachten van de eerste weken zijn. Dus daar beur ik me dan maar weer aan op.
Maar het blijft spannend. Waneer mag jij naar de VK dan? En wanneer je eerste echo?
Ik heb pas 3 nov mijn intake bij de VK, ben dan al ruim 10 weken. En heb de eerste echo op 16 nov (op mijn verjaardag haha) Vind het vreselijk spannend, maarja heb wel zoiets van als ik die echo heb gehad en het is goed, dan heb ik de 'gevaarlijkste' weken wel gehad.

Succes! Enne tis wel leuk misschien elkaar een beetje op de hoogte te houden. Omdat we ook gelijk lopen.

Groetjes Saartje.
 
Hoi mandy.

Ik snap zoooo wat jij bedoelt.
Wij weten nu ook net 1,5 week dat we een kindje krijgen, en zit nu ook aan het einde van mijn 6 de week.
Ik wordt ook heel onzeker door alle verhalen, mijn schoonzus heeft voor een paar weken terug ook nog een miskwaam gehad endan komt het wel heel dichtbij.
Echt niet leuk dus terwijl je eigelijk zo verschrikkelijk blij bent.
Bij mij wordt de buikpijn nu wel iets minder, het is net zo'n gevoel of je ongesteld moet worden. En mijn borsten poeh die zijn toch gevoeling. (vooal mn tepels)
Maar goed ik ga dan maar weer een beetje zoeken op internet en lees dan veel dat dit de klachten van de eerste weken zijn. Dus daar beur ik me dan maar weer aan op.
Maar het blijft spannend. Waneer mag jij naar de VK dan? En wanneer je eerste echo?
Ik heb pas 3 nov mijn intake bij de VK, ben dan al ruim 10 weken. En heb de eerste echo op 16 nov (op mijn verjaardag haha) Vind het vreselijk spannend, maarja heb wel zoiets van als ik die echo heb gehad en het is goed, dan heb ik de 'gevaarlijkste' weken wel gehad.

Succes! Enne tis wel leuk misschien elkaar een beetje op de hoogte te houden. Omdat we ook gelijk lopen.
Groetjes Saartje.
 
Hee Saartje
Om eerlijk te zijn is er nog geen afspraak gemaakt, ik moet morgen ff trug bellen. Dat de buikpijn normaal is dat wist ik wel al, dus die zorg is al een beetje minder. Maar net als jouw schoonzus heeft een Nichtje van mij ook een miskraam gehad. Ze is mijn beste vriendin dus ik trek het me nogal aan. Maargoed, voor iedereen is het natuurlijk anders. Zij stond wel onder flinke stress dus dat kan ook de orzaak zijn geweest.
Die eerste echo zit ik niet zo op te wachten moet ik eerlijk vertellen. Dat is een inwendige echo he. Ik heb een paar maanden geleden omdat ik zwangerschaps"klachten" had naar een geneacoloog geweest voor een echo, die bleek ook inwendig te zijn. NIET prettig. Maar dat is mijn mening. En wat betreft de borsten... AUWTSJ!! Hahaha. Vooral de tepels indd doen erg zeer. Mijn vriend hoeft er maar naar te wijzen en ik krimp al in elkaar van de pijn. Maarja, daavoor hebben we ons opgegeven he ;)

Groetjessss

Ps, leuk idee indd om elkaar op de hoogte te houden!
 
Hey, stress heeft geen invloed op een miskraam hoor! Een miskraam ontstaan altijd door een celdelingsfout in de eerste fase. Die duurt ongeveer tot 7 weken zwangerschap (de vrucht is dan 5 weken oud). Hier kunje zelf echt helemaal niets aan doen en komt bij de meest gezonde stellen voor! Dit is dus gewoon afwachten, maar bedenk: de kasn is maar heel klein!
Stress kan na 12 weken zwangerschap wel invloed hebben op de groei van de baby. Maar dan moet het hele ernstige stress zijn en weken tot maanden aanhouden, dit zei mijn verloskundige.
Waarom pas na 12 weken? De eerste 12 weken leeft de baby nog van voedingsstoffen van de placenta, daarna neemt je lichaam het over. Dus over een wijntje of sigaretje op het moment dat je niet wist dat je zwanger was, hoef je je geen zorgen te maken.
Bij ernstige stress vernauwen de bloedvaten in de placenta iets, waardoor er minder voedingsstoffen bij de baby komen. Als dit maanden duurt zal dit effect hebben op de groei, maar een week of 2 weken stress zal geen invloed hebben.

Dit wilde ik toch nog even zeggen, om alle misverstanden uit de weg te ruimen. Zodat je je geen zorgen maakt over iets waarover je je niet bezorgd hoeft te maken.... :)
 
ik hoop dat je snel wat geruster bent. Probeer ervan te genieten dat er een klein bijzonder mensje in je groeit. en hoe meer je van hem/haar geniet hoe mooier het zal worden.
Praat nu al tegen het nog kleine vruchtje... ga alvast genieten van de spulletjes die je kan kopen of misschien al hebt.
Ik snap dat je er helemaal nerveus van bent en onzeker... maar je kunt beter genieten! want voor ej het weet zit je ( net zoals ik ) tegen de laatste loodjes aan te hikken en heb je je kindje straks in je armen!

Geniet
 
Nou, meid lekker hè al die reacties! Heel veel vrouwen herkennen het. er zal geen vrouw zijn die nooit eens bang is, dan moet je wel heel goed je gevoel uti kunnen schakelen.
Bedenk dat je gevoel van angst goed is voor de binding met je kind. Je houdt er nu al van: dat is toch positief???

Enne.... lekker veel blaadjes gaat lezen over zwnager zijn....er zijn ook weekboekjes die elke week iets schrijven over de ontwikkeling van je kindje. Elke week kun je er zelf iets bijschrijven. Ik heb dat ook gedaan... ik vond het geweldig en keek er elke week weer naar uit. En elke week dacht ik weer: "Nu al weer?" In dat boekje kun je je angst ook schrijven en dan proberen het daar te laten liggen.
Bij mij hielp een piekerschrift ook enorm: elke dag 15 minuten onzeker zijn en piekeren tot in het oneindige... daarna mocht het niet meer en moest ik van mijzelf bij elke piekergedachte (te herkennen door: als dit, als dat...) gaan afleiden en leuke dingen doen en denken...

Ik zit me te bedenken dat ik wel erg veel reageer, maar ik herken mezelf zo in jou! Hopelijk kun je wat met mijn verhalen en anders doe je het het ene oor in en het andere oor weer uit! HAHA

xxx
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan