Hoi,
Sinds afgelopen woensdag weet ik dat ik 4. 5week zwanger ben. Wat een bijzonder gevoel was dat, toen we de 2 streepjes op de test zagen, wauw!
Maar gelijk had ik zo veel vragen. En nu hangt vooral de vraag 'blijft het wel goed gaan de komende 9 maanden?!' als een soort donderwolk boven mij heen hangen.
Op sommige momenten denk ik echt 'ja, ons kindje blijft zitten'. Dan voel ik mij gelukkig. Maar het kan zijn dat ik een kwartier later ineens het gevoel heb dat dat dus niet zo is en mijn zwangerschap mis gaat. Is dat dan mijn onzekerheid/angst, of geeft mijn lichaam dat gevoel aan en is het ook echt zo?
Ik heb ook weinig kwaaltjes, behalve erg moe en geen menstruatie uiteraard. In het begin pijnlijke borsten, maar dat is nu ook echt een stuk minder..
Ik had mij er gewoon zo iets anders bij voorgesteld. Ik voel mij zo onzeker, en eigenlijk niet zwanger. Alsof ik er niet echt van kan genieten ofzo.
Als dit 9 maanden doorgaat, dan wordt het echt verschrikkelijk ben ik bang. Ik ben van nature al vrij angstig, maar die karaktertrek is nu zo niet gewenst.. Ik wil zo graag echt genieten, mij zwanger voelen en blij zijn dat er een minimensje in mij groeit. Want zeg, hoe bijzonder is dat?!
Mijn gevoelens gaan echt alle kanten op...
Hoe hebben jullie dat? En hoe gaan jullie daar mee om?
Sinds afgelopen woensdag weet ik dat ik 4. 5week zwanger ben. Wat een bijzonder gevoel was dat, toen we de 2 streepjes op de test zagen, wauw!
Maar gelijk had ik zo veel vragen. En nu hangt vooral de vraag 'blijft het wel goed gaan de komende 9 maanden?!' als een soort donderwolk boven mij heen hangen.
Op sommige momenten denk ik echt 'ja, ons kindje blijft zitten'. Dan voel ik mij gelukkig. Maar het kan zijn dat ik een kwartier later ineens het gevoel heb dat dat dus niet zo is en mijn zwangerschap mis gaat. Is dat dan mijn onzekerheid/angst, of geeft mijn lichaam dat gevoel aan en is het ook echt zo?
Ik heb ook weinig kwaaltjes, behalve erg moe en geen menstruatie uiteraard. In het begin pijnlijke borsten, maar dat is nu ook echt een stuk minder..
Ik had mij er gewoon zo iets anders bij voorgesteld. Ik voel mij zo onzeker, en eigenlijk niet zwanger. Alsof ik er niet echt van kan genieten ofzo.
Als dit 9 maanden doorgaat, dan wordt het echt verschrikkelijk ben ik bang. Ik ben van nature al vrij angstig, maar die karaktertrek is nu zo niet gewenst.. Ik wil zo graag echt genieten, mij zwanger voelen en blij zijn dat er een minimensje in mij groeit. Want zeg, hoe bijzonder is dat?!
Mijn gevoelens gaan echt alle kanten op...
Hoe hebben jullie dat? En hoe gaan jullie daar mee om?