Ook een mama die het soms niet meer weet

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik ben ook vreemdgegaan alleen ben ik niet met die man naar bed geweest. Ik ben tijdens mijn eisprong (tenminste dat denk ik volgens de berekeningen, heb normaal een cyclus van 28 dgn.) met mijn man naar bed geweest 2x. ongeveer 5 dgn erna heb ik met een andere man gezoend en hebben we elkaar met de hand betast van onderen ik vindt het erg stom van mezelf maar mijn man en ik waren niet bezig om kinderen te krijgen, en dan nog moet je niet vreemdgaan ik heb er ook ontzettende spijt van en zou het ook nooit meer doen heb hier echt wel van geleerd. Maar ja gebeurd is gebeurd. Ik heb hem dus afgetrokken en hij heeft mijn gevingerd nu is er volgens mij geen sperma bij mij naar binnen gekomen. Maar toch blijven die twijfels heel erg. Ook al kan het bijna niet anders dat het van mijn eigen man is moet ik er constant aan denken en ben erg bang dat het toch van die ander is. Ook al klopt het volgens de berekingen dat het van mijn man moet zijn. Soms wordt je echt helemaal gek van de twijfels maar toch vertel ik het mijn man niet. Hij is zo blij dat hij vader wordt ik kan het hem echt niet aan doen hem ook in die twijfels te laten zitten daarvoor hou ik te veel van hem. Ik weet het is stom stom stom maar ben gelukkig niet met hem naar bed geweest en de kans dat er sperma op zijn vinger zat is erg klein ik heb het hem gevraagd en hij vertelde dat hij ook bijna zeker weet dat er geen sperma bij mij via zijn hand bij is binnen gekomen.

Groetjes van een onzekere mama.
 
dag

Die kans is er niet nee... want ik neem aan dat hij niet eerst aan zichzelf heeft gezeten. Je werkt samen op... hij vingert en jij trekt..om maar even plat te zeggen.

Daarnaast geloof ik wel dat het toch goed is het wel te proberen te vertellen... altijd dat schuldgevoel houden.... ik kon het niet..(mn verhaal staat ergens onder.. onder naam A)Ik weet dat er heel veel weer zal overwonnen moeten worden.. maar ik geloof dat het beter is voor jezelf.. Voor je man erg zwaar, maar tis nu eenmaal eerlijk, eerlijk duurt het langst. Maar aan de andere kant, je hebt niets te vrezen van die ander. Die weet ook dat het kind niet van hem kan zijn en in je verhaal lijkt het er niet op dat hij meer wil van je..

Heel veel sterkte!

A
 
Ik snap niet dat je in je berichtje zet dat je TE VEEL VAN JE MAN HOUDT om hem te vertellen dat je vreemd bent gegaan.
Maar je GAAT WEL VREEMD.

Sorrie, maar ik kan daar met mijn verstand niet bij. Als je van je man houdt, ga je toch niet vreemd......
 
Mag ik je 1 tip geven. NIET VERTELLEN. Jij hebt je gebrand en jij moet op de blaren zitten;-)) Hou het voor je. Verwerk het voor jezelf en doe het nooit meer. Een vergissing is menselijk. Je haalt het leven van je man overhoop, dat van jezelf en ook je hele zwangerschap verloopt anders. Mensen gaan vreemd. Dat gebeurd aan de lopende band. Het tijdstip bij jou was erg fout en leer daar van. Maar ga nu niet door 1 verkeerd moment jou leven en dan van je man voor altijd veranderen. Want dat geberud dan. Hij vertrouwd je nooit meer en hij geloofd echt niet meer dat dit kindje van hem is.

Heel veel sterkte.
 
Hoi, ik ga het even niet hebben over je schuldgevoel want dat heb je toch echt helemaal aan jezelf te danken...

Wat betreft de mogelijkheid dat je zwanger bent van die ander: lijkt me zo goed als onmogelijk. De kans dat je van evt. spermaresten op jouw/zijn vingers zwanger wordt is zoooo klein, dat 'ie bijna te verwaarlozen is. Of dat een reden is om je man niet de waarheid te vertellen, is weer wat anders....
 
Ik wil toch even zeggen dat ik het niet eens ben met sommigen die zeggen dat vreemdgaan nou eenmaal gebeurd. Als je echt van je man houdt en de relatie zit echt goed dan komt het toch niet eens bij je op om zoiets te doen? Ja, en het wel of niet vertellen. Je haalt inderdaad zijn leven en dat van jezelf overhoop. Maar aan de andere kant: zou je willen dat je man zoiets voor je verzwijgt?
Moeilijk...
 
Je maakt jezelf gek! Het is zeker van je man, dus hou daar gewoon mee op.

Wat betreft wel of niet vertellen... Dat is aan ieder voor zich, toch? Ik vind in ieder geval dat hier 'eerlijkheid niet voor alles gaat', omdat je daarmee het probleem bij je partner legt in de hoop dat hij je vergeeft en dan ben jij van je schuldgevoel af... Maar aan de andere kan, zelf zou ik het wel willen weten, omdat ik dan de keuze had... Pfffffffffff, moeilijk hoor! Ik denk toch echt dat iedereen voor zichzelf de afweging moet maken wel of niet vertellen...

Ik hoop in ieder geval 1 ding: dat iedereen die hier mee zit, het toch achter zich kan laten op de een of andere manier. Okee, het is niet netjes, maar zeg nou zelf, het is ook niet het einde van de wereld wat je hebt gedaan en je krijgt wel een kind en het lijkt me het belangrijkste dat die een mama heeft die van haar zwangerschap geniet. Dat kindje is namelijk het aller- allerbelangrijkste!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan