Hoi Mick,
Jouw verhaal had ik inderdaad ook gelezen, heel verdrietig, maar als ik goed lees hebben jullie toch in goed overleg dat besluit genomen en daar ben ik dan toch ook weer blij, ook voor je dochtertje. Je hoort toch vaak dat als twee mensen dat besluit nemen dat de kinderen daar vaak onder lijden omdat het veel ruzies en spanningen met zich meebrengt. Nou denk ik dat je in zo een situatie spanningen niet kan voorkomen, maar hopelijk de ruzies wel.
Zelf heb ik gelukkig nooit een scheiding of een verbroken relatie mee hoeven te maken, maar wel toen ik 26 was het overlijden van mijn verloofde, hij was toen ook 26 jaar.
Na 3half jaar ziekte (nierziekte) is hij toen overleden heel plotseling waar ik zelf bij was.
Niet heel lang daarna is een goede vriendin van mij gaan scheiden van haar man, ondanks dat mijn verdriet heel groot was, en dit klinkt misschien heel gek, lijkt mij een scheiding erger.
Door het overlijden van Mark ( zo heette hij) moest ik heel abrupt mijn leven anders gaan invullen, direct met het verdriet leren omgaan en met de woede die ik voelde dat dit mij overkomen was terwijl ik ondanks zijn ziekte, zoveel van hem hield.
Maar scheiden en dan ook die keuze bewust maken, houdt ook in dat je je ex altijd weer tegen kan komen, waardoor lange tijd ook dat gevoel van verdriet tegen komt.
Ik wil je dan ook veel sterkte wensen en hoop dat jij en je man er samen goed uit komen, want een relatie blijf je altijd hebben door jullie dochter, je blijft altijd door haar met elkaar verbonden. Samen zullen jullie een nieuwe relatie moeten opbouwen en daar wens ik jullie alle goeds in, zeker ook voor jullie dochter.
Maar scheiding is ook een rouwproces en voor jullie dan ook nog de wens voor een tweede kindje dat jullie moeten laten gaan, dat gaat je niet in de kouwe kleren zitten en ook daarin wil ik jou veel sterkte wensen.
Alice
Jouw verhaal had ik inderdaad ook gelezen, heel verdrietig, maar als ik goed lees hebben jullie toch in goed overleg dat besluit genomen en daar ben ik dan toch ook weer blij, ook voor je dochtertje. Je hoort toch vaak dat als twee mensen dat besluit nemen dat de kinderen daar vaak onder lijden omdat het veel ruzies en spanningen met zich meebrengt. Nou denk ik dat je in zo een situatie spanningen niet kan voorkomen, maar hopelijk de ruzies wel.
Zelf heb ik gelukkig nooit een scheiding of een verbroken relatie mee hoeven te maken, maar wel toen ik 26 was het overlijden van mijn verloofde, hij was toen ook 26 jaar.
Na 3half jaar ziekte (nierziekte) is hij toen overleden heel plotseling waar ik zelf bij was.
Niet heel lang daarna is een goede vriendin van mij gaan scheiden van haar man, ondanks dat mijn verdriet heel groot was, en dit klinkt misschien heel gek, lijkt mij een scheiding erger.
Door het overlijden van Mark ( zo heette hij) moest ik heel abrupt mijn leven anders gaan invullen, direct met het verdriet leren omgaan en met de woede die ik voelde dat dit mij overkomen was terwijl ik ondanks zijn ziekte, zoveel van hem hield.
Maar scheiden en dan ook die keuze bewust maken, houdt ook in dat je je ex altijd weer tegen kan komen, waardoor lange tijd ook dat gevoel van verdriet tegen komt.
Ik wil je dan ook veel sterkte wensen en hoop dat jij en je man er samen goed uit komen, want een relatie blijf je altijd hebben door jullie dochter, je blijft altijd door haar met elkaar verbonden. Samen zullen jullie een nieuwe relatie moeten opbouwen en daar wens ik jullie alle goeds in, zeker ook voor jullie dochter.
Maar scheiding is ook een rouwproces en voor jullie dan ook nog de wens voor een tweede kindje dat jullie moeten laten gaan, dat gaat je niet in de kouwe kleren zitten en ook daarin wil ik jou veel sterkte wensen.
Alice