Ook zo blij dat je kind een jaar is?

Jeetje, wat heb ik allemaal opgeroepen aan reacties? Hemeltjelief...ha ha!
Tuurlijk heb ik wel genoten van de babytijd van mijn kinderen, het zou niet bést zijn zeg! Maar ik vind het gewoon zoveel leuker als ze ouder worden!
Ik hoor namelijk zo vaak: oh, wat heerlijjk zo klein he. En dan heb ik juist daar een ander idee over! Is dat echt zo raar??? Ik heb gewoon, mijn momenten gehad dat ik het gewoon allemaal wat saai vond en ingewikkeld de verzorging van zo'n baby, hoe schattig en lief ik mijn babys toen ook vond. Want iedere moeder/vader vind zijn baby en kind geweldig. Zo werkt de natuur nu eenmaal.
Wat ik alleen maar wilde zeggen dat ik het nu gewoon zo heerlijk vind!
Jullie willen mij toch niet zeggen dat jullie ook niet je momenten hebben dat je het maar saai en ingewikkeld vond? Dan ben je perfect natuurlijk!
En we zitten allemaal weer anders in elkaar, toch?
En je kleintje beter leren kennen, wat denk je dat ik gedaan heb? Mijn baby verzorgen omdat het moet? en verder niks? Dan waren het vást niet zulke vrolijke kinderen geworden zoals ze nu zijn. Ik verdedig mezelf maar even....
Misschien had ik mijn woorden hier en daar beter op de weegschaal moeten leggen.
Bij deze: sorry dat ik als een ontaarde moeder overkom!

Groeten
 
Hoi Sjana,

Wat een reacties ja!!! Ik deel je mening niet, ik vind dat mijn jongste, nu 6 maanden, veel te snel groeit. Maar ik heb wel vriendinnen die hetzelfde voelen  hoor. Die vinden zichzelf ook niet echte baby mama's. Wat niet wil zeggen dat ze niet van hun kinderen hielden toen het baby's waren. Maar die de dreumes en peuter leeftijd leuker vinden.
Overigens vinden veel mensen het helemaal niet raar als een vader niet zoveel heeft met baby's, maar voor moeders is dat dus blijkbaar anders. Ik heb het van die vriendinnen nooit raar gevonden.
 
He, gelukkig! Ik begon al aan mezelf te twijfelen...
En daar heb je een punt over die vaders....maar dat is met veel dingen wat betreft het onderwerp kinderen, en/of huishouden, werk.
Ze vragen ook áltijd aan de moeder of ze werk, huishouden en zorg kunnen combineren..........aan vaders wordt dat nóóit gevraagd! Ik antwoord dan ook standaard dat ze het mijn man moeten vragen, want hij werkt fulltime...Het wordt ook raar gevonden als moeder fulltime werkt....vaders, dat is altijd oké.

Groeten Sjana1
 
Hey Sjana,

Ik ben het wel met je eens,ik heb ook 2 kids,en ik houd onwijs veel van ze,maar   soms zou ik iid ook willen dat de jongste (10 maanden) de leeftijd al had van haar broer (3 1/2 jaar).
Ik vind het helemaal niet gek hoor dat je je verhaal gedaan hebt,ik denk er ook zo over!
Maar goed,voordat ik ook allerlei commentaar over me heen krijg (haha)..
Ik ga maar weer een poepluier verschonen..


PS: Je bent dus echt niet de enige......ZO!!
 
Hoi Sjana,

ook ik denk er zo over, hoor! De eerste maanden waren voor mij een volledige  uitputtingsslag. Bij mij werd dat nog versterkt door een moeilijke zwangerschap en ongelooflijk zware bevalling. Ik ben volledig uitgeput geweest die periode en nu nog (10,5 mnd. later) aan het herstellen. Deze periode vind ik zoveel leuker: ons mannetje gaat lopen, zegt z'n eerste woordjes, zoekt contact en is een lachebek. En bovendien slaapt hij veel meer en vooral ook 's nachts.
Waarom er zo fel op je verhaal gereageerd wordt, begrijp ik niet. Het is natuurlijk zo, dat je vooral de leuke kanten onthoudt en de vervelende herinneringen snel vergeten bent (en dat is maar goed ook).
Ik heb me tijdens de moeilijke maanden vastgeklampt aan de 'rekensom': ieder half jaar wordt het weer wat gemakkelijker. En dat klopt!

Groetjes en geniet van je kanjers!

Marijon
 
Hi Sjana,

Ik snap precies wat je bedoelt. Nathan is echt het gaafste jongetje van de hele wereld en ik hou zielsveel van hem, maar deze baby-tijd is ook niet perse mijn ding.   (Hij is nu 4.5 maand).
Ik probeer zoveel mogelijk te genieten van elke dag en van zijn ontwikkeling, maar kan niet zeggen dat ik het vervelend vind dat hij zo hard groeit.
Ik weet nog dat hij een paar weken was en dat ik hem de hele tijd op schoot had en dat ik helemaal tuureluur werd. Ik vind het zo gaaf dat hij nu al lekker
 zelfstandig kan spelen terwijl ik sta te koken bijvoorbeeld.

Ik snap al die felle reacties trouwens niet zo. Iedereen heeft toch recht op zijn mening?

groet, Audrey
 
Hallo

Nou ik vind je verhaal eigenlijk helemaal niet zo gek hoor. En wat ze er mee wil bereiken....nou gewoon haar verhaal vertellen lijkt mij. Wat jammer dat  sommige zo fel reageren. Zij voelt dat zo, nou en.
Mijn zoontje is nu 4,5 maanden en ik vind het geweldig, maar die onzekerheid de eerste weken....... Het is allemaal nieuw en bijzonder, maar ook spannend. Mijn zoon is erg makkelijk. Maar wat nou als je een baby hebt die heel veel huilt en dat je niet weet wat er is. Dan sta je soms met je handen in je haar. En dan is het na een jaar toch helemaal fijn dat je   kindje wat meer duidelijk kan maken.
En echt over een tweede denken wij nog helemaal niet.
Hij moet eerst maar een jaar zijn

Groetjes Doesel
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan