Op de gang?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

Ik heb een zoon die in oktober 2 jaar is geworden. Een schat van een joch, maar begint nu toch echt zijn streken te krijgen. Meestal is hij goed te corrigeren in zijn gedrag, maar soms wil hij niet luisteren en gaat dan hard schreeuwen om het schreeuwen. We vinden dit niet goed en willen hem dan even op de gang zetten om af te koelen en zo weinig mogelijk aandacht geven aan z'n geschreeuw. We zetten hem op de trap en zeggen dat hij daar moet blijven zitten. Nou, dat doet hij dus niet. Hij komt vrijwel direct de kamer weer binnen lopen. Soms gekalmeerd en soms nog schreeuwend. We zetten hem dan weer terug op de gang, omdat wij willen bepalen wanneer hij weer terug mag komen. Ook als we hem terugzetten op de trap dan staat hij zo weer binnen. Hij maakt er dan een spelletje van en rent snel de gang weer in als ik op sta om hem terug te brengen. Wie heeft tips om hem te leren dat hij moet blijven totdat 1 van ons 2en hem komt halen?

Groetjes..
 
Jee, wat ben ik actief aan het reageren... wat moet je met die storm buiten?

Onze zoon, ook 2, kwam ook regelrecht terug van de gang. En het  liep uit op  een wedstrijd wie de deur het langst dicht kon houden, dus volgens mij schiet het dan zijn doel voorbij. Maar waar het mij vooral om ging, was dat ik niet wilde dat hij zo hard tegen mij schreeuwde. Dus wat ik toen deed, als hij bijv. heel hard NEEEE schreeuwde omdat iets niet mocht ofzo: door mijn knieen, hem bij zijn armpjes stevig vasthouden, recht in  zijn gezicht aankijken en streng (maar niet schreeuwend natuurlijk!) zeggen: "Je mag niet tegen mama schreeuwen, je kan gewoon praten tegen mij". Ik twijfelde enorm of hij dat wel begreep, maar tot mijn verbazing zei hij kort daarop... na  mijn preek met het liefste, hoogste en zachtste  stemmetje wat hij had "Neeeeee mama". Waarop ik maar  zei  'goed zo lieverd' want hij  had de boodschap dus  wel degelijk begrepen. Sindsdien is dit steeds mijn en zijn reactie op geschreeuw. Maar heel veel komt het eigenlijk niet (meer) voor, bedenk ik me nu. Misschien iets voor jullie? Groetjes.
 
Het zal wel weer een fase zijn, maar het steeds terugzetten op het stoeltje moet je blijven volhouden!! Verder geen aandacht geven, gewoon beetpakken, terugzetten en weggaan. Op een gegeven moment is het geen leuk spel meer natuurlijk en zal ie z'n straf blijven uitzitten. Zelf rustig blijven natuurlijk; dat lukt mij soms wel eens niet.....
Groetjes!
 
Inderdaad zal het wel een fase zijn. Probeer vol te houden, zonder er een spelletje of machtstrijd van te maken.
Wel merk ik dat elk kind zijn eigen aanpak heeft. Onze oudste zetten we altijd in de gang. Ze wordt dan of heel boos (gaat liggen gillen), of gaat chagerijnig zitten zijn. Maar als we haar weer ophalen, zegt ze sorry en is het weer goed.
Onze jongste (nu 2jr,3mnd) zette ik ook op de gang. Toen ik na een minuutje ging kijken zat ze heel lief te spelen met onze schoenen, zich van geen kwaad bewust. Dus ook geen straf (voor mijn gevoel).   Ik zet haar nu in de keuken op de mat, met haar gezichtje naar de deur, en dit werkt wel.
 
Probeer het eens met heel zachtjes praten, kinderen willen namelijk wel heel graag horen wat je zegt....en als ze je niet verstaan omdat ze zelf te hard schreeuwen....
Bij mijn dochter van bijna 3 helpt het wel, daarnaast staat ze ook regelmatig op de gang hoor....helaas gaat ze zelf al als je een waarschuwing geeft en helpt het niet zo erg dan...

Yvonne
 
Probeer het eens met heel zachtjes praten, kinderen willen namelijk wel heel graag horen wat je zegt....en als ze je niet verstaan omdat ze zelf te hard schreeuwen....
Bij mijn dochter van bijna 3 helpt het wel, daarnaast staat ze ook regelmatig op de gang hoor....helaas gaat ze zelf al als je een waarschuwing geeft en helpt het niet zo erg dan...

Yvonne
 
Probeer het eens met heel zachtjes praten, kinderen willen namelijk wel heel graag horen wat je zegt....en als ze je niet verstaan omdat ze zelf te hard schreeuwen....
Bij mijn dochter van bijna 3 helpt het wel, daarnaast staat ze ook regelmatig op de gang hoor....helaas gaat ze zelf al als je een waarschuwing geeft en helpt het niet zo erg dan...

Yvonne
 
hallo

Ook hier was het donderen met onze dochter (3 en een half) als ze voor straf op de trap moest gaan zitten.Ze kwam er iedere keer vanaf zonder dat we zeiden dat ze mocht komen,ze bleef gillen en stampen.Daar is nu een einde aan gekomen.Als ze iets doet wat ik te vind zeg ik 1 keer naar de trap nu je krijgt straf.Ze zegt nog steeds nee ik wil niet dan word het tijd om te gaan tellen.Ik tel dan tot 5 en voor iedere keer dat ik tot 5 tel komt er 1 min op de trap zitten bij.ook voor het gillen en stampen krijgt ze een minuut erbij.Het is in het begin ff raar voor haar maar nu dat we dat al een paar weekjes toen dienen gaat het steeds beter ze bepaald tenslotte zelf hoelang ze moet zitten.
In het begin was dat 15 min vind ik zelf ook lang maar dat is dan ook maar 1 keer gebeurt.op een gegeven moment was het wel grappig want ze werd rustig en zei "toch wel lang op trapWanneer gaat het wekkertje nu".
Ik zei toen dat is aan je zelf en ze begreep me goed.Nu komt ze niet verder dan 5 minuten dat ik de wekker zet en het stampen en gillen is ook over,nog wel huilen maar ze heeft door wanneer ze gilt en stampt dat ze een min langer moet.
Door te tellen en een wekker te zetten weten ze waar ze aan toe zijn en vragen ze zich niet af wanneer mag ik nu komen.Nu weet ze wanneer het piepje gaat is alles goed en ze is dan al snel rustig om het piepje te horen

groetjes evelien


 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan