op de grond liggen

Hoi hoi,

Ik  HAD er ook zo een !
Altijd als het niet ging zoals hij dat wil ging hij heel hard huilen, wegrennen of op de grond liggen.
Mijn ADVIES negeren en nog eens negeren ik heb gemerkt dat dat de oplossing is geef hem niet zijn zin. Later zit je met de problemen. Niet ieder kind is hetzelfde natuurlijk maar het is gelukkig maar een fase als je nu negeert pluk je er later de vruchten van.

Groeten van Lola
 
Zeer herkenbaar! Onze jongste zoon van tweeënhalf kan het héél goed: zich theatraal ter aarde storten, het liefst nog even bonken met z'n hoofd, zodat daar weer extra tranen van bijkomen! Ik negeer hem zoveel mogelijk, soms heel moeilijk, want het klamme zweet breekt me ook wel eens uit. Maar als ik hem negeer is het heel snel voorbij. En inderdaad, soms loop ik wel eens "weg", dan zeg ik: Daag, Meinte, tot straks", en dan zwaai ik ook nog even naar hem. Reken maar dat hij er dan snel aan komt hollen!

En ja, omstanders, daar trek ik me niets van aan. Laat ze hem dan maar eens een dagje komen lenen, dan zouden ze het denk ik precies zo doen. Maar het is inderdaad niet leuk om afkeurende blikken te krijgen, en al helemaal niet als mensen zich er nog mee gaan bemoeien ook! Grrr, dan krijgen die mensen van mij een leeuwinnekant te zien!

Groetjes Mamasan
 
Hoi hoi,

Troost je, het is echt overal hetzelfde. Dochterlief twee jaar oud is een echte drama queen. Kan het voor doen alsof we haar vreselijk behandelen. Wij laten haar ook gewoon liggen. Niets van aan trekken werkt echt het beste. En al die mensen die kijken. Ach, denk nog even aan toen je nog geen kinderen had, hoe keek jij toen en hoe reageerde jij toen. Waarschijnlijk net zo. Succes!
 
dat negeren werkte bij mijn oudste (nu 3,5) prima.. mijn jongste (nu 2,5) dus niet.. die denkt: ik blijf lekker liggen.. en dat houdt hij best een poosje vol.. en een commentaar die je dan krijgt, ik schaam me soms echt dood.. krijg dan het gevoel dat je het toch nooit goed doet.
 
Terug
Bovenaan