Hoi Helma,
Ik wil wel een reactie geven maar schrik niet van mijn verhaal want dat heb ik al behoorlijk gedaan!!!
Ook ik vond het doodeng om mijn kinderen op hun rug te leggen maar daar ben ik wel van terug gekomen.Ik had mijn oudste twee altijd tussen een zijslaper liggen, dat ging goed. Toen mijn dochtertje op 11 maart 2005 geboren is en de kraamverzorgster was net een dag weg gebeurde het. Even voor de duidelijkheid:babys hebben van nature een reflex als ze spugen, ze draaien dan gelijk met hun hoofd, dus als ze op de rug liggen is het meestal naar een van beide kanten. Als ze op de zij liggen kan het maar een kant op draaien en dat is dan net de verkeerde!! Ik had op 20 maart haar smorgens gevoed een half uur daarna in badje gedaan en daarna lekker in de wieg. Ondertussen een paar keer gekeken en ze sliep lekker (op haar zij). We hebben de keuken en kamer gescheiden en ik was op dat moment in de keuken bezig toen ik voor mijn gevoel wat hoorde. Snel keek ik door een klein raampje naar de wieg en daar zag ik dat het kwastje aan de sluier van de wieg bewoog. Mijn gevoel zei dat er iets niet goed zat en ben als een gek naar de kamer gerend, en ja wat ik zag was een baby die helemaal onder de kots (en al wat blauwig zag) zat van boven tot onder. Ik heb haar er snel uit gepakt en een beetje scheef gehouden en maar kloppen , ze kon het overgeefsel niet kwijt raken. Ben voor mijn gevoel een paar minuten bezig geweest en ze werd maar steeds blauwer. Heb toch 112 gebeld en kreeg tehoren dat er hulp onder weg was. Ondertussen bleef ze aan de lijn om te zeggen wat ik moest doen hoofdje iets scheef naar beneden houden met het buikje op je onderarm, en ondertussen tussen de schouderbladen kloppen. Ondertussen was het net een smurf geworden met enorme blauw/paarse handen en voeten. Haar lijfje blauwgrijs en de lippen ook. Ik heb me nog nooit zo angstig gevoeld als toen!! De ambulance arriveerde na ongeveer 12 minuten, dit waren de langste ooit. Ze is gelijk uitgezogen en zuurstof gegeven. alles gelijk nageken en ze had inderdaad wat zuurstof tekort. Na 7 minuten stond de taumaheli naast ons (ambulance personeel hebben niet genoeg ervaring met zo'n jong baby dus sturen ze gelijk een heli met een oproep)Personeel van de heli neemt alles over en toen het weer een beetje stabiel was is ze toch met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. 5 dagen onder controle en daarna naar huis.(met lood in de schoenen).
Ik hoop niet dat je er bang door word maar de zij ligging voor mij niet weer.
Deze dingen kunnen ook gebeuren en wil ik dan ook wel vertellen.
Zoek voor jezelf op wat jij denkt dat het beste is voor je kindje en waar je jezelf lekker bij voelt.
Groetjes van Irma Enzo (6) Dyon (3) en Indy(10 maand)
Ik wil wel een reactie geven maar schrik niet van mijn verhaal want dat heb ik al behoorlijk gedaan!!!
Ook ik vond het doodeng om mijn kinderen op hun rug te leggen maar daar ben ik wel van terug gekomen.Ik had mijn oudste twee altijd tussen een zijslaper liggen, dat ging goed. Toen mijn dochtertje op 11 maart 2005 geboren is en de kraamverzorgster was net een dag weg gebeurde het. Even voor de duidelijkheid:babys hebben van nature een reflex als ze spugen, ze draaien dan gelijk met hun hoofd, dus als ze op de rug liggen is het meestal naar een van beide kanten. Als ze op de zij liggen kan het maar een kant op draaien en dat is dan net de verkeerde!! Ik had op 20 maart haar smorgens gevoed een half uur daarna in badje gedaan en daarna lekker in de wieg. Ondertussen een paar keer gekeken en ze sliep lekker (op haar zij). We hebben de keuken en kamer gescheiden en ik was op dat moment in de keuken bezig toen ik voor mijn gevoel wat hoorde. Snel keek ik door een klein raampje naar de wieg en daar zag ik dat het kwastje aan de sluier van de wieg bewoog. Mijn gevoel zei dat er iets niet goed zat en ben als een gek naar de kamer gerend, en ja wat ik zag was een baby die helemaal onder de kots (en al wat blauwig zag) zat van boven tot onder. Ik heb haar er snel uit gepakt en een beetje scheef gehouden en maar kloppen , ze kon het overgeefsel niet kwijt raken. Ben voor mijn gevoel een paar minuten bezig geweest en ze werd maar steeds blauwer. Heb toch 112 gebeld en kreeg tehoren dat er hulp onder weg was. Ondertussen bleef ze aan de lijn om te zeggen wat ik moest doen hoofdje iets scheef naar beneden houden met het buikje op je onderarm, en ondertussen tussen de schouderbladen kloppen. Ondertussen was het net een smurf geworden met enorme blauw/paarse handen en voeten. Haar lijfje blauwgrijs en de lippen ook. Ik heb me nog nooit zo angstig gevoeld als toen!! De ambulance arriveerde na ongeveer 12 minuten, dit waren de langste ooit. Ze is gelijk uitgezogen en zuurstof gegeven. alles gelijk nageken en ze had inderdaad wat zuurstof tekort. Na 7 minuten stond de taumaheli naast ons (ambulance personeel hebben niet genoeg ervaring met zo'n jong baby dus sturen ze gelijk een heli met een oproep)Personeel van de heli neemt alles over en toen het weer een beetje stabiel was is ze toch met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. 5 dagen onder controle en daarna naar huis.(met lood in de schoenen).
Ik hoop niet dat je er bang door word maar de zij ligging voor mij niet weer.
Deze dingen kunnen ook gebeuren en wil ik dan ook wel vertellen.
Zoek voor jezelf op wat jij denkt dat het beste is voor je kindje en waar je jezelf lekker bij voelt.
Groetjes van Irma Enzo (6) Dyon (3) en Indy(10 maand)