Hoi.
Ik herken je verhaal helemaal. Ik heb ook ruim 3 maanden een heuse huilbaby gehad. Hij overstrekte erg en bleek later ook voedselallergie te hebben, maar dat hoeft bij jou niet zo te zijn hoor.
Ik heb hem ook wel eens laten huilen, omdat ik het zelf soms niet meer aankon om hem steeds bij me te hebben en ondertussen de stapel rommel in je huis steeds groter te zien worden. Maar dat heb ik niet lang gedaan, want daar voelde ik me niet lekker bij en het helpt ook helemaal niet. Een kind gaat zich onveilig voelen als het niet getroost wordt. Dat kan heel dramatisch worden voor later. Ik kwam dus al gauw tot de conclusie dat ik m'n gevoel maar moest volgen en hem gewoon oppakken. Ik liep ook met hem in de armen of ik ging met hem wandelen (maar soms krijste hij nog in de wagen en dan schaamde ik me gewoon op straat...)Ik heb een draagdoek gekocht en daar droeg ik hem heel veel in. Ik vond het gewicht wel meevallen, dat verdeelt goed over je rug en schouders. Ik ging er ook gewoon mee zitten, heb je toch je handen vrij om bijv. een boek te lezen of iets anders te doen. En je kind is lekker dicht bij je.
Het heeft wel een hele sterke band gegeven met mijn kind.Ik merk aan hem dat hij zich veilig voelt bij mij. Ik kan hem ook gerust achterlaten, alsof hij weet dat ik heus wel terug kom. Je ziet gewoon aan zijn oogjes dat 'ie helemaal op me vertrouwt. Hij is trouwens inmiddels bijna 9 maanden.
Ik kan echt nu het resultaat zien van al de wandelen, troosten, knuffelen, enz. Hij slaapt heel goed, durft goed dingen ondernemen, is niet bang, alsof je een soort veilige wereld voor hem gecreeerd hebt. Hij was ook altijd een onrustige slaper. Ik heb hem ook nog tot bijna 8 maanden ingebakerd en dat ging prima! Hij sliep als een roos. Ik deed het gewoon met losse doeken, van een oud laken.
Ik zou zeggen: je doet het echt prima hoor! Troost je kind maar lekker en laat voelen dat je hem begrijpt en aanvoelt. Dat merkt een kind zo. Lekker dicht bij je houden, dat is fijn voor je kindje. Achteraf zul je het resultaat zien. En nu heb ik makkelijk praten, want wij zijn er doorheen, maar op het moment zelf hoefden ze mij niet wijs te maken dat het over ging. Daar geloofde ik niks van. Nu weet ik dat het zo is! En dat wil ik ook jou zeggen, al weet ik dat het even heel bitter is om er doorheen te bijten.
Heel veel geluk met je kindje en ga vooral zo door zoals je nu doet. Volg je hart!
Ik herken je verhaal helemaal. Ik heb ook ruim 3 maanden een heuse huilbaby gehad. Hij overstrekte erg en bleek later ook voedselallergie te hebben, maar dat hoeft bij jou niet zo te zijn hoor.
Ik heb hem ook wel eens laten huilen, omdat ik het zelf soms niet meer aankon om hem steeds bij me te hebben en ondertussen de stapel rommel in je huis steeds groter te zien worden. Maar dat heb ik niet lang gedaan, want daar voelde ik me niet lekker bij en het helpt ook helemaal niet. Een kind gaat zich onveilig voelen als het niet getroost wordt. Dat kan heel dramatisch worden voor later. Ik kwam dus al gauw tot de conclusie dat ik m'n gevoel maar moest volgen en hem gewoon oppakken. Ik liep ook met hem in de armen of ik ging met hem wandelen (maar soms krijste hij nog in de wagen en dan schaamde ik me gewoon op straat...)Ik heb een draagdoek gekocht en daar droeg ik hem heel veel in. Ik vond het gewicht wel meevallen, dat verdeelt goed over je rug en schouders. Ik ging er ook gewoon mee zitten, heb je toch je handen vrij om bijv. een boek te lezen of iets anders te doen. En je kind is lekker dicht bij je.
Het heeft wel een hele sterke band gegeven met mijn kind.Ik merk aan hem dat hij zich veilig voelt bij mij. Ik kan hem ook gerust achterlaten, alsof hij weet dat ik heus wel terug kom. Je ziet gewoon aan zijn oogjes dat 'ie helemaal op me vertrouwt. Hij is trouwens inmiddels bijna 9 maanden.
Ik kan echt nu het resultaat zien van al de wandelen, troosten, knuffelen, enz. Hij slaapt heel goed, durft goed dingen ondernemen, is niet bang, alsof je een soort veilige wereld voor hem gecreeerd hebt. Hij was ook altijd een onrustige slaper. Ik heb hem ook nog tot bijna 8 maanden ingebakerd en dat ging prima! Hij sliep als een roos. Ik deed het gewoon met losse doeken, van een oud laken.
Ik zou zeggen: je doet het echt prima hoor! Troost je kind maar lekker en laat voelen dat je hem begrijpt en aanvoelt. Dat merkt een kind zo. Lekker dicht bij je houden, dat is fijn voor je kindje. Achteraf zul je het resultaat zien. En nu heb ik makkelijk praten, want wij zijn er doorheen, maar op het moment zelf hoefden ze mij niet wijs te maken dat het over ging. Daar geloofde ik niks van. Nu weet ik dat het zo is! En dat wil ik ook jou zeggen, al weet ik dat het even heel bitter is om er doorheen te bijten.
Heel veel geluk met je kindje en ga vooral zo door zoals je nu doet. Volg je hart!