opas en omas

Ik snap dat je het vervelend vindt maar wees gewoon blij met de aandacht die ze jouw kind geven en haal gewoon je schouders op. Mijn moeder heeft twee kleinkinderen die ze al 6 jaar niet mag zien, nu ben ik 6 maanden geleden bevallen en ze is nog gelukkiger dan wij. Vanaf het begin heb ik haar 1/2 dag op laten passen op de kleine zodat ik even eruit kon en boodschappen kon gaan doen, ideaal, als ik zie hoe gelukkig zij is en ook hoe leuk mijn zoontje het vindt dan haal ik soms mijn schouders maar even op als zij binnenkomt en ons zo voorbij loopt!Alleen is ze wel zo wijs om dingen op mijn manier te doen. Mijn relatie met mijn moeder was nooit optimaal maar sinds de kleine eris gaat het stukken beter. En een oppas is nooit weg. Sterkte.
 
Dit probleem heb ik met m'n buurvrouw. Ze komt te pas en te onpas binnenvallen en neemt onze zoon over. Vooral 's avonds heeft hij last van krampjes, als de buurvrouw dan bij me is, graait ze 'm zo uit m'n handen en gaat met 'm rondlopen of begint 'm te sussen. Dit is toch mijn taak?helemaal als hij zo verdrietig is. Op het moment dat ze hem afpakt ben ik zo overdonderd en verdrietig dat ik niets kan zeggen of doen. Als ze dan weg is moet ik gewoon huilen. Ik weet niet wat ik tegen haar moet zeggen, want ik ben bang dat ze het verkeerd opvat, we gaan verder wel heel leuk met ze om en in onze woonplaats ken ik verder ook niemand.

Ik wens je ook heel veel sterkte!
 
De deur niet meer open doen als de buurvrouw ervoor staat (hihi). En je kind niet meer uit je handen laten rukken, zeker niet van een buuf. Het is inderdaad jouw kind en je hebt het al moeilijk genoeg vooral in het begin met de krampjes enzo, gelukkig gaat dat over maar jij zit er nu midden in. Je kunt heel vriendelijk maar wel resoluut zeggen dat je dat niet wilt!
 
Tjee wat vervelend als de buurvrouw dat doet. Ik zou inderdaad achter de bank gaan liggen als ze eraan komt.. Of gewoon zeggen dat je nu even geen tijd hebt en eventueel later afspreken als je kind in bed ligt. Vervelend is dat wel. Ik kan het me goed voorstellen. Succes!
 
Hoi, hoi. Ik herken me absoluut in veel reacties. Ook ik heb een schoonmoeder die over-enthousiast is en mij straal voorbij loopt. Maar het gaat niet om mij; ik hoef geen goede vriendin van haar te worden. Het gaat erom dat sinds ons dochtertje er is,zij ineens enorm betrokken wil worden bij ons gezin en zich overal mee wil bemoeien. Daar worden we moe en geirriteerd van, iedere stap die we zetten daar heeft ze wel iets op te zeggen. Ons dochterje moet de hele tijd bij oma op schoot zitten enzo. Dus andere forum-genoten: tuurlijk moet je je verplaatsen in hoe het voor een oma is. Maar gaan we niet aan een belangrijk iets voorbij? Hoe is het voor de moeder? Die voor het eerst moeder is?? Soms wordt er gedaan alsof het voor de oma belangrijker is allemaal dan voor de moeder. Word er gek van, al dat gedoe. Met de kerst is ze huilend de deur uitgegaan omdat ze haar kleinkind zo weinig zag. Tis ook nog 's de eerste. Ik hoef niet ieder weekend mijn schoonmoeder op bezoek. Ik zie mijn allerbeste vriendin nog niet eens iedere week. Daarnaast werken jonge ouders tegenwoordig allebei hard en de tjd die je samen hebt, is spaarzaam. We hebben alleen (een deel van) de weekenden samen. Een lange reactie, maar schoonmoeder kunnen dan ook voor een hoop irritatie zorgen!! Voel me af en toe slechts een legbatterij voor haar nazaten. Succes ermee en laat je niet kisten, RB. Jij stelt je grenzen, jij bent nu de mama en niet zij. Geniet ervan. Nu is het jouw beurt om lekker van je kindje te genieten. Probeer samen met je partner sterk te staan. En haar op afstand te houden. Tijdens mijn zwangerschap was ik er erg alert op, dat zij ook veel bij de zwangerschap werd betrokken. Ze heeft meegeholpen het kinderkamertje in te richten en het hemeltje voor het ledikantje gemaakt. Nu denk ik wel twee keer na, voordat ik weer zo nobel te werk ga. Sterkte,

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan