f_5Jy3YQOeKpmrOw4
New member
Hoi allemaal,
Ik moet even enkele zaken van me kunnen afschrijven in verband met mijn schoonouders want ik pieker er enorm hard over. Sinds 8 maanden zijn mijn man en ik de trotse ouders geworden van ons dochtertje Esmée. Zowel mijn ouders als mijn schoonouders waren super blij en trots aangezien onze dochter het eerste kleinkind was voor beide partijen. Aanvankelijk verliep de relatie met mijn schoonouders goed, maar ik vind ze meer en meer opdringer worden naarmate onze dochter ouder wordt.
Sinds de komst van onze dochter is mijn schoonmoeder heel enthousiast en heeft ze al meerdere keren voorgesteld om op te passen als we eens iets willen doen met ons 2, om te helpen in het huishouden, boodschappen te doen, enz. We hebben haar meermaals vriendelijk bedankt en gezegd dat dat allemaal niet hoeft. In de eerste drie maanden dat ik nog met bevallingsverlof thuis was, kwamen ze ook regelmatig onaangekondigd langs om de baby te kunnen zien. Eerst vond ik dat niet zo erg, maar na een tijdje begon het me toch te storen omdat ik me niet meer op men gemak voelde. Maar langs de andere kant begreep ik wel dat ze hun kleinkind graag wilden zien, dus ik heb er nooit wat van gezegd.
Toen ik terug aan het werk moest, zou onze dochter afwisselend naar mijn ouders en schoonouders gaan. Ze zijn namelijk allemaal op pensioen en wilden super graag oppassen. Wij waren dan ook heel blij dat ze dit zo graag wilden doen want een crèche zagen we niet echt zitten. Sindsdien zijn ze steeds opdringeriger geworden vind ik en ik stoor me er enorm aan. Om een aantal voorbeelden te geven: Toen mijn man jarig was, was hij toevallig thuis omdat maandag de dag was dat hij ouderschapsverlof had. Ik moest die dag jammer genoeg werken. Zijn moeder had toen voorgesteld om te gaan wandelen met onze dochter. Ze gaven die dag veel regen dus ik was er niet voor te vinden, maar mijn man verzekerde me dat het maar een korte wandeling zou zijn. Enkele uren later kwam hij terug thuis met een kletsnatte buggy en dus ook een nat kindje. Ze hadden een wandeling gedaan van 10 kilometer en waren verrast door de regen. Ik was echt woedend. Ik begreep niet dat drie volwassen mensen met een baby van 4 maanden 10 kilometer gingen wandelen als er regen was voorspeld. onze dochter heeft die dag de hele avond geweend en was bijna niet in slaap te krijgen. Maar volgens mijn schoonmoeder was ze toch zo braaf geweest die dag. Ik heb haar toen bot geantwoord dat dat goed kon zijn maar dat we ze s’ avonds niet getroost kregen door hun wandeling. Ik kreeg toen een pruillip als antwoord want ze snapte het probleem niet.
Enkele weken geleden moesten we naar de babyborrel van haar nichtje, het dochtertje van de broer van mijn man. Het was op een namiddag gepland net op het moment dat onze dochter een dutje moest doen en fruitpap moest eten. Ik had met mijn man afgesproken dat hij al wat eerder ging en dat ik later zou komen met onze dochter als ze had geslapen en gegeten. Toen mijn man aankwam op het feestje vroeg mijn schoonmoeder meteen waarom onze dochter er niet bij was. Mijn man legde uit dat ze eerst nog moest slapen en eten en mijn schoonmoeder is toen blijkbaar kwaad geworden. Ze snapte niet waarom we niet meteen konden meekomen. Mijn man heeft er niet op gereageerd toen. Twee of drie uurtjes later kwam ik dan aan met onze dochter. Aangezien ze momenteel in de fase zit dat ze angstig is voor vreemde mensen begon ze te huilen toen we binnenkwamen. We probeerden haar toen een beetje te troosten en haar op haar gemak te stellen. Maar we waren nog geen 10 minuten binnen of mijn schoonvader trok haar uit de armen van mijn man en ging er direct mee rond. Hij zette haar toen bij iedereen op schoot en ik stond echt met mijn mond vol tanden. Ik kon niet geloven dat hij dat net had gedaan. Hij zag toch ook dat het kind overstuur was dacht ik bij mezelf. Maar dat kon hem blijkbaar niet deren.
Afgelopen weekend weer zo’n situatie. De grootouders van mijn man gaven een kerstfeestje in een koffiehuis bij hen in de buurt waarbij hun kinderen en kleinkinderen waren uitgenodigd. Onze dochter was verkouden en ik wilde ze liever naar mijn ouders brengen zodat ze rustig kon uitzieken. Maar mijn man zei me dat we dat niet konden maken, dus moest ze mee. Eenmaal daar vlogen mijn schoonouders op haar af als vliegen op een pot confituur. Ik zei hen toen dat ze ziek was en dat ik liever had dat ze haar rustig lieten doen. Ze was wat lastig en het was al wat later op de avond waardoor ze ook al moe begon te worden. Natuurlijk hadden mijn schoonouders hier weer geen oren naar en een uur later trokken ze haar weer uit de armen van mijn man op haar bij hen op schoot te zetten en een boekje te lezen. Toen het tijd was om te vertrekken was mijn schoonmoeder al met de buggy vertrokken nog voordat ik mijn jas aanhad. Eenmaal aan de auto moest alles in de koffer ingepakt worden. Mijn schoonvader haalde haar toen weer uit de buggy terwijl we aan het inpakken waren. Ik vroeg hem om haar aan mij te geven zodat ik ze in de autostoel kon zetten, maar hij weigerde. Ik werd toen echt kwaad. Ik ben gewoon in de auto gaan zitten en heb mijn man het laten afhandelen. Zo kan ik nog wel tal van voorbeelden geven waarbij ze onze dochter gewoon uit onze armen trekken, niet luisteren naar wat we zeggen of vragen en gewoon altijd hun zin moeten kunnen doordrijven. Ik ben het echt beu aan het worden, maar weet niet goed hoe ik dit moet aanpakken. Als ik er wat van zeg tegen mijn man, vindt hij dat ik overdrijf. Maar voor mij voelt het aan dat ik als mama niets over mijn eigen kind te zeggen heb als zij in de buurt zijn.
Zo, dat moest er even uit. Als er iemand tips heeft voor mij, laat het gerust weten, want ik voel me momenteel enorm gefrustreerd en weet echt niet hoe ik dit moet aanpakken.
Ik moet even enkele zaken van me kunnen afschrijven in verband met mijn schoonouders want ik pieker er enorm hard over. Sinds 8 maanden zijn mijn man en ik de trotse ouders geworden van ons dochtertje Esmée. Zowel mijn ouders als mijn schoonouders waren super blij en trots aangezien onze dochter het eerste kleinkind was voor beide partijen. Aanvankelijk verliep de relatie met mijn schoonouders goed, maar ik vind ze meer en meer opdringer worden naarmate onze dochter ouder wordt.
Sinds de komst van onze dochter is mijn schoonmoeder heel enthousiast en heeft ze al meerdere keren voorgesteld om op te passen als we eens iets willen doen met ons 2, om te helpen in het huishouden, boodschappen te doen, enz. We hebben haar meermaals vriendelijk bedankt en gezegd dat dat allemaal niet hoeft. In de eerste drie maanden dat ik nog met bevallingsverlof thuis was, kwamen ze ook regelmatig onaangekondigd langs om de baby te kunnen zien. Eerst vond ik dat niet zo erg, maar na een tijdje begon het me toch te storen omdat ik me niet meer op men gemak voelde. Maar langs de andere kant begreep ik wel dat ze hun kleinkind graag wilden zien, dus ik heb er nooit wat van gezegd.
Toen ik terug aan het werk moest, zou onze dochter afwisselend naar mijn ouders en schoonouders gaan. Ze zijn namelijk allemaal op pensioen en wilden super graag oppassen. Wij waren dan ook heel blij dat ze dit zo graag wilden doen want een crèche zagen we niet echt zitten. Sindsdien zijn ze steeds opdringeriger geworden vind ik en ik stoor me er enorm aan. Om een aantal voorbeelden te geven: Toen mijn man jarig was, was hij toevallig thuis omdat maandag de dag was dat hij ouderschapsverlof had. Ik moest die dag jammer genoeg werken. Zijn moeder had toen voorgesteld om te gaan wandelen met onze dochter. Ze gaven die dag veel regen dus ik was er niet voor te vinden, maar mijn man verzekerde me dat het maar een korte wandeling zou zijn. Enkele uren later kwam hij terug thuis met een kletsnatte buggy en dus ook een nat kindje. Ze hadden een wandeling gedaan van 10 kilometer en waren verrast door de regen. Ik was echt woedend. Ik begreep niet dat drie volwassen mensen met een baby van 4 maanden 10 kilometer gingen wandelen als er regen was voorspeld. onze dochter heeft die dag de hele avond geweend en was bijna niet in slaap te krijgen. Maar volgens mijn schoonmoeder was ze toch zo braaf geweest die dag. Ik heb haar toen bot geantwoord dat dat goed kon zijn maar dat we ze s’ avonds niet getroost kregen door hun wandeling. Ik kreeg toen een pruillip als antwoord want ze snapte het probleem niet.
Enkele weken geleden moesten we naar de babyborrel van haar nichtje, het dochtertje van de broer van mijn man. Het was op een namiddag gepland net op het moment dat onze dochter een dutje moest doen en fruitpap moest eten. Ik had met mijn man afgesproken dat hij al wat eerder ging en dat ik later zou komen met onze dochter als ze had geslapen en gegeten. Toen mijn man aankwam op het feestje vroeg mijn schoonmoeder meteen waarom onze dochter er niet bij was. Mijn man legde uit dat ze eerst nog moest slapen en eten en mijn schoonmoeder is toen blijkbaar kwaad geworden. Ze snapte niet waarom we niet meteen konden meekomen. Mijn man heeft er niet op gereageerd toen. Twee of drie uurtjes later kwam ik dan aan met onze dochter. Aangezien ze momenteel in de fase zit dat ze angstig is voor vreemde mensen begon ze te huilen toen we binnenkwamen. We probeerden haar toen een beetje te troosten en haar op haar gemak te stellen. Maar we waren nog geen 10 minuten binnen of mijn schoonvader trok haar uit de armen van mijn man en ging er direct mee rond. Hij zette haar toen bij iedereen op schoot en ik stond echt met mijn mond vol tanden. Ik kon niet geloven dat hij dat net had gedaan. Hij zag toch ook dat het kind overstuur was dacht ik bij mezelf. Maar dat kon hem blijkbaar niet deren.
Afgelopen weekend weer zo’n situatie. De grootouders van mijn man gaven een kerstfeestje in een koffiehuis bij hen in de buurt waarbij hun kinderen en kleinkinderen waren uitgenodigd. Onze dochter was verkouden en ik wilde ze liever naar mijn ouders brengen zodat ze rustig kon uitzieken. Maar mijn man zei me dat we dat niet konden maken, dus moest ze mee. Eenmaal daar vlogen mijn schoonouders op haar af als vliegen op een pot confituur. Ik zei hen toen dat ze ziek was en dat ik liever had dat ze haar rustig lieten doen. Ze was wat lastig en het was al wat later op de avond waardoor ze ook al moe begon te worden. Natuurlijk hadden mijn schoonouders hier weer geen oren naar en een uur later trokken ze haar weer uit de armen van mijn man op haar bij hen op schoot te zetten en een boekje te lezen. Toen het tijd was om te vertrekken was mijn schoonmoeder al met de buggy vertrokken nog voordat ik mijn jas aanhad. Eenmaal aan de auto moest alles in de koffer ingepakt worden. Mijn schoonvader haalde haar toen weer uit de buggy terwijl we aan het inpakken waren. Ik vroeg hem om haar aan mij te geven zodat ik ze in de autostoel kon zetten, maar hij weigerde. Ik werd toen echt kwaad. Ik ben gewoon in de auto gaan zitten en heb mijn man het laten afhandelen. Zo kan ik nog wel tal van voorbeelden geven waarbij ze onze dochter gewoon uit onze armen trekken, niet luisteren naar wat we zeggen of vragen en gewoon altijd hun zin moeten kunnen doordrijven. Ik ben het echt beu aan het worden, maar weet niet goed hoe ik dit moet aanpakken. Als ik er wat van zeg tegen mijn man, vindt hij dat ik overdrijf. Maar voor mij voelt het aan dat ik als mama niets over mijn eigen kind te zeggen heb als zij in de buurt zijn.
Zo, dat moest er even uit. Als er iemand tips heeft voor mij, laat het gerust weten, want ik voel me momenteel enorm gefrustreerd en weet echt niet hoe ik dit moet aanpakken.