Opspeling hormonen?

B

Bloempje27

ha meiden,

Wie herkent zich in mijn verhaal?

Sinds 3 weken kan ik weinig hebben. Als zich een irritatie voordoet, moet het toch in de puntjes uitgepraat worden, omdat ik het niet kan loslaten. dat komt er meestal een flinke huilbui achteraan. Ik ben niet tevreden met mijn leven zoals het nu is. Als ik thuis ben lijken de dagen zo op elkaar, je leeft van tijd tot tijd. Terwijl ik ook dagen heb dat ik heel erg kan genieten.
Ik mis de verantwoordelijkheid in mijn werk. Ik wilde graag 2 dagen werken, maar kon maar 1 ivm met formatietekort.
ik mis de vrijheid die we hadden toen Loïs er nog niet was. Ben gewoon soms ontevreden nu! En daar schaam ik me voor, want ons kindje is zo lief en doet het zo goed. En toch kan ik me overal over opwinden. Ik heb een man die veel doet in huis en lief is voor mij en Loïs, maar als het me even niet zint (deze weken) kan ik een drama maken van iets klein, want alles moet op mijn manier en ik wil graag begrepen worden...
ik vind het soms zoveel de zorg voor ons kindje. Je kan nooit eens even "nee" zeggen.
Ik ben nog niet tevreden over mijn lichaam... ik ben nog niet alle kilo's kwijt en ik voel me uitgelubberd (hoe noem je zoiets?)
Ik loop echt een beetje op mijn tenen!

Zijn dit nog hormonen? Zijn het nog stuiptrekkingen van de wen-fase? Wie herkent zich in mijn verhaal?

xxx
 
Hoi Bloempje,

Pf, als ik jouw stukje lees denk ik: één dagje werken?? Oh man,dan zou ik ook echt helemaal gèk worden!!
Ik heb lang gevochten tegen het gevoel dat ik geen goede moeder ben omdat ik het heerlijk vind om te werken en Noah dan eigenlijk helemaal niet mis, maar langzamerhand ben ik dat steeds beter gaan accepteren. Toen ik nog volledig thuis was vloog ik op een gegeven moment echt tegen de muren op, irriteerde me ook OVERAL aan. Toen ik weer begon met werken werd dat snel minder.
Ik werk nu nog 3 dagen en ga er straks zelfs 4 werken (nieuwe baan) En... ik zie het met vertrouwen tegemoet! Mijn man gaat ook 4 dagen werken en de kleine gaat 3 dagen naar de creche, waar hij het enorm naar z'n zin heeft.

Ik zag mezelf 'vroeger' altijd als moeder die 100% voor haar kindje zou leven en niets anders meer nodig zou hebben in haar leven dan mama zijn.
Man man, wat heb ik ermee geworsteld dat dat toch niet zo bleek te zijn... dat ik nog steeds ambitie heb en ook nog steeds andere behoeftes. Behoeftes zoals tijd voor mezelf, tijd met vriendinnen, tijd samen met mijn partner, enz enz.

Mijn tip voor jou is: accepteer je gevoel. Accepteer dat je er soms zwaar de balen van hebt en het loodzwaar vind. (dat vind ik namelijk ook!)
Ik denk dat er heel veel vrouwen zijn die dat gevoel ook hebben, maar er eigenlijk niet echt over durven praten, want stel dat mensen dan misschien denken dat je niet genoeg van je kindje houdt (ja, daar ben ik ook nog steeds wel eens bang voor, want natuurlijk houd ik zielsveel van mijn kleine kanjer en zou ik nooit meer zonder hem willen!!)
Accepteer dat je soms gewoon tijd voor jezelf wilt en niet iedere dag weer staat te springen om samen met je kindje te mogen zijn.

En mijn tweede tip is: kijk of je misschien toch wat meer kan werken dan dat ene dagje. Ik ben echt een betere moeder als ik er ook bij werk en ook iets voor mezelf 'opbouw'

Veel succes ermee!

Liefs, 10e
 
hoi meiden,

wat gek, ik heb precies het omgekeerde. Ik werk sinds mei alweer fulltime en we hebben alles echt wel goed geregeld maar sinds een paar weken heb ik gewoon geen zin meer. Ik heb een leidinggevende functie en mis nu gewoon iedere motivatie om mensen nog aan te sturen, het zal me allamaal een worst wezen. eigenlijk ligt dit helemaal niet in mijn natuur en weet ik dat als ik zou stoppen met werken ik doodongelukkig zou worden. Mijn man laat het geheel aan mij over of ik wil werken of thuisblijven, maar desondanks dat ik voor het geld eigenlijk niet zou hoeven werken wil ik toch niet totaal afhankelijk zijn. Het zou toch mijn eigen shop en snack budget flink beperken als jullie begrijpen wat ik bedoel. Ten tweede irriteer ik me gewoon aan iedereen ook mijn man en dochter van 14. Zou het echt iets hormonaal zijn? Ik hoop het bijna want op deze manier voewl ik me boos en schuldig tegelijk.

groetjes lou.
 
Ben vandaag eens met mijn psycholoog gaat praten. Praat ik al 3 jaar mee ivm met dingen die gebeurt zijn in mijn verleden. Klinkt allemaal heftig maar dat heb ik gelukkig goed verwerkt. Weet je wat hij zei: "Meer werken als dat kan!" "Ga er regelmatig een dag tussenuit!" "Je loopt op je tenen omdat je je niet kan ontspannen!"
Dus ik ga meer tijd voor mezelf nemen en Loïs af en toe lekker uit besteden aan de oppas. Hopelijk worddt het dan snel beter.
Ik wil dolgraag mee werken, maar helaas kan dit (nog) niet.

khemam... misschien kun jij wel niet ontspannen omdat je teveel werkt???? Als je nu 2 dagen gaat werken, misschien dat jij je dan ook meer kunt ontspannen?

xxx
 
Hai Bloempje!

Ik herken je verhaal wel, maar dat had ik bij de eerste! Ik zag mezelf wel thuis zitten, lekker fulltime moederen! Ik had van te voren af gesproken dat ik het schooljaar af zou maken met 3 dagen werken en daarna zou ik nog wel zien... Maar tegen het einde van mijn verlof wilde ik echt zooooo graag weer werken!! Ik werkte toen 3 dagen. Ook ik had regelmatig last van huilbuien, was chaggo om de kleinste dingen, was niet tevreden met mezelf, en zo kan ik nog wel wat punten opnoemen.

Uiteindelijk besloten dat er een nieuwe "ik" moest komen. Ik had mn haar altijd lang en gewoon recht toe recht aan. Ik ben voor het eerst in mn leven naar de kapper gegaan, een stuk eraf en in laagjes! Ik ben weer mascara gaan gebruiken (gebruikte al jaren geen make-up meer) En ik heb een nieuwe baan (nu 2 dagen groep 7). Ik vind 2 dagen werken prima! Maar ik doe daarnaast ook 2 keer per week vrijwillegerswerk met gehandicapten. Dat is dan maar een uurtje, maar als ik daar vandaan kom ben ik weer helemaal blij. Dan bedenk ik me dat ik het toch maar getroffen heb met mn kleintjes!! Ook eens in de maand een avondje naar de kroeg met een vriendin doet wonderen!!!

Bij mij veranderde dit gevoel heel sterk na een maand of negen. Ze zeggen ook niet voor niets 9 maanden op en 9 maanden af! Met 9 maanden nam ik Jules ook overal mee naar toe op de fiets. Even naar de kinderboerderij, ouder-kind-zwemmen, bij opa en oma langs! Door het fietsen had ik een gevoel dat ik mijn vrijheid weer wat meer terug had! Je moet dus misschien nog even geduld hebben, en tot die tijd tevreden zijn met de kleinste veranderingen.
Ik weet niet of je iets hebt aan mijn verhaal, maar probeer te accepteren dat je nu moeder bent en zoek naar dingen waar je blij van kan worden! Een vriendin van mij is gaan sporten toen ze dit gevoel had. Er was opvang bij de sportschool voor haar kleine. Het is maar een uurtje, maar het breekt je dag en je kan er weer tegen aan.
Nu heb ik nauwelijks een "kraamtraan" gelaten, maar dat komt ook omdat deze bevalling beter ging en ik heb niet meer moeder "leren" worden, omdat ik dat al was. Verder helpt het mij wel dat ik vriendinnen in de buurt heb wonen die ook moeder zijn geworden en we regelmatig samen af spreken. Dan gaan we bijvoorbeeld naar de Intratuin. Niet om iets te kopen, maar om thee te drinken terwijl de kids in het ballenbad kruipen!! En daarna even langs de vissen en de konijnen!! Een echt dagje uit en het is nog supergoedkoop ook!!!!
Echt jammer dat er in de formatie niet meer ruimte voor je was. wellicht zou je aan kunnen geven dat je wilt invallen bij ziekte?? Of AVI of DMT afnemen voor je collega's?? Ik weet natuurlijk welke mogelijkheden er zijn, zowel op school als bij de opvang voor Lois.

Het is een heel verhaal geworden!! Ik hoop dat je er wat aan hebt gehad!
Maar geloof me, het komt echt weer goed!!!!!!
Liefs Antoi
 
Hoi Bloempje,

Wie weet heb je wel gelijk, dat ik teveel werk. Er is inderdaad sinds de kleine er is veel meer druk op me komen staan. Als eerste doordat ik een perfectionistische contol freak ben en dus ook moeilijk dingen uit handen kan geven. Alles moet altijd precies gaan zoals ik het wil en de laatste tijd gaat dat gewoon wat moeilijker. buiten de baby om is mijn dochter nu volop aan het puberen wat voor mij ook best moeilijk is want ik ben er geloof ik nog niet helemaal klaar voor om haar los te laten. De zaak van mijn man loopt ook een stuk beter dan we zelf hadden durven hopen, wat natuurlijk heel goed is maar er komt dus ook een heleboel extra administratie op mijn bord terecht. Wat ik in principe na mijn werk nog ff moet gaan doen. En mijn man die nu natuurlijk ook veel minder tijd heeft voor ons. Kortom het is nogal wat allemaal en ik heb nu dus ook eventjes een weekje vrij genomen om alles eens even rustig te overdenken. (loop wel het risico dat dit nadelige gevolgen voor mijn cariere heeft) Partime is in mijn functie geen optie en ik zou dan dus ook een stapje terug moeten doen wat ik wel moeilijk vindt, omdat ik als vrouw zo ontzettend hard heb moeten knokken voor deze positie en ik nog steeds de eerste vrouw in ons bedrijf ben die het tot manager heeft geschopt. Bevestig je gelijk weer dat vooroordeel dat vrouwen die kinderen krijgen afhaken.
Gek he, hoe een klein topic in een forum toch hele grote gevolgen kan hebben.

groetjes Lou.
 
Ha dames, fijn dat jullie mee blijven denken.
@ Antoi: ja er zijn inderdaad meerdere mogelijkheden voor mij en ben nu al in onderhandeling bij een lokatiezusje van onze school, daar komt in oktober weer meer plek vrij! Dus waarschijnlijk kan ik zowiezo wel meer werken. maar weet je.... ik wil graag 2 dagen in 1 klas. dan heb je veel beter contact emt de groep en draag je toch meer verantwoording. Hap-snap werk wil ik wel doen, bij gesprek aan beter.

@ Lou: hopelijk vind je snel een oplossing. een baby geeft inderdaad extra druk, ook als je niet zo veel werkt. Je kunt neit zomaar weg en er moet altijd iemand thuis zijn... en als je dan ook een baan hebt die veel van je vraagt + een perfectionistische houding... ja... dan kan het zo zwaar zijn allemaal. Helemaal herkenbaar.
Aan de ene kant wil ik het moederen helemaal niet opgeven maar aan de andere kant zou ik ook het leven willen leiden zonder kind... gek hè? Ik ben echt nog aan ht accepteren dat het anders is geworden. Je moet het nu op een andere manier inkleden, zoals in huis uit eten gaan en film kijken (als je niet WEER oppas wilt vragen)...

Ik heb afgelopen zaterdag een paar uur met mijn lieve zusje gestadt en lekker ergens gaan eten... heerlijk om er even uit te zijn.... moet ik dus blijven doen!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan