Opvoeding ondernemende dreumes 19 maanden

[f_n9ojlitYR4XNR70]

Wij hebben een zeer ondernemend zoontje van 19 maanden. Erg leuk en we beleven genoeg met hem, maar we kunnen hem geen seconde uit het oog laten. Het probleem is dat hetgene wat we nu doen niet lijkt te werken want er zit geen verbetering in en het wordt alleen maar erger. Dit is begonnen toen hij kon klimmen rond de 10 maanden. Hij klimt echt overal op, staat boven op het aanrecht door er een stoel naartoe te schuiven, staat boven op het blad van zijn kinderstoel, op de leuning van de bank, op de tafel, elk stuk speelgoed waarvan hij vindt dat je erop kan staan en maakt zelf deuren open. We hebben meerdere traphekjes beneden en op alle deurtjes klemmen om het zo veilig mogelijk te maken, maar de meubels kunnen we moeilijk weglaten. Als ik even naar de wc ga of naar de prullenbak buiten loop en ik kom terug dan staat hij ergens bovenop. iets boven doen is sowieso geen optie, want dan moet hij mee en breekt daar de boel af. Dus aankleden, wassen etc doen we als mijn man en ik samen thuis zijn. Nadeel is ook dat hij overdag niet zo lang slaapt meestal 3 kwartier, dus daar is ook niet veel ruimte om iets te doen. Meestal ben ik ook wel moe van zijn ondernemende karakter en rust ik even en ruim wat dingen op en dan is hij weer wakker. Hij heeft voldoende gevarieerd speelgoed wat we elke paar dagen afwisselen om het boeiend te houden. We gaan elke dag (weer of geen weer) naar buiten, daar laten we hem minstens 1 uur spelen in de speeltuin of in zijn speelhuisje zodat hij veel kan klimmen en glijden en bij mooi weer nog langer. We proberen zo consequent mogelijk te zijn in de dingen niet mogen. Als hij iets doet wat niet mag dan gaan we op ooghoogte zitten en maken we oogcontact, vervolgens zeggen we nee dat mag niet, want... en dan het gedrag wat wel mag. Bijv als hij op de leuning staat nee dat mag niet, straks val je. Ga maar op de bank zitten. maar dit werkt dus totaal niet want hij doet het dan alsnog. Dan zet ik hem zelf op zijn billen neer op de bank, maar staat dan direct weer op en probeert het weer en als ik hem dan wegzet dan krijg ik een driftbui als gevolg. Ander voorbeeld is dat hij met zijn eten gooit, dan kijk ik hem ook aan en zeg leg maar terug op je bordje en terwijl hij mij nog aankijkt gooit hij het gewoon op de grond. Ik probeer hem ook vaak af te leiden met iets anders, maar dat werkt alleen met eten en dat geef ik ook niet de hele dag. Dit gaat de hele dag door, ik kan hooguit 5 minuten zitten voordat hij alweer ergens op klimt. Klimrekje hebben we binnen ook een tijdje gehad, maar dat hielp niet. de meubels zijn toch interessanter. Ik ben hard op zoek naar herkenning en tips wat ik zou kunnen proberen. Om ons heen hebben we veel kinderen in dezelfde leeftijd, maar dat zijn allemaal types waarbij je 1x nee zegt dat ze het niet meer doen of zodra je oogcontact maakt al gaan huilen, dus daar krijg ik helaas weinig tips van.

 

[Ananasss]

Harder en strenger zijn dus. Niet alleen lief zeggen dat het niet mag met gehele uitleg er bij. Maar gewoon van de bank/tafel/aanrecht pakken en duidelijk ‘nee’ zeggen. Dit blijven herhalen herhalen herhalen. Hij is gewoon jullie aan het uitproberen
Kids die niet willen slapen en gaan brullen zelfde idee. Die geef je niet te veel aandacht, leg je weer neer in bed, aai over de bol en weer weg. Zo’n soort tactiek zou ik gewoon ook aanhouden. Ik ga echt niet in discussie met mijn dreumes en gehele oraties houden. Dan gaat ze maar brullen als ze d’r zin niet krijgt. Nee = nee. Duur van de driftbui wordt vanzelf korter.

 

[Neushoorntje]

Klimt hij ook weer zelf van de tafels en banken af? Of laat hij zich er vaak ongecontroleerd vanaf vallen? Klimt hij in de speeltuin ook goed weer van dingen af, of tillen jullie hem vaak naar beneden/wil hij altijd naar jullie toe springen? Is hij voorzichtig genoeg om aan te voelen waar zijn grenzen zijn? Als niet, zou ik dat veel met hem oefenen. Hoe beter hij zelf veilig naar beneden kan, hoe geruster jullie zelf ook zullen zijn.

Ik zou in jullie geval proberen de risico's zo klein mogelijk te maken, zodat je niet het gevoel hebt dat je overal steeds bovenop hem hoeft te zitten, en hij zichzelf op een veilige manier kan uitdagen, ook binnenshuis.

Hoe hoog is jullie bank? Zou je daar kussens omheen kunnen leggen voor eventueel een zachte landing als het misgaat? Kan je eventuele andere harde meubelstukken verder van de bank af schuiven, zodat hij zich daar niet aan kan stoten?

ZIjn er geen kasten waar hij in kan gaan klimmen? Staan die goed aan de muren verankerd?

Als de hoge tafel in een andere ruimte staat, zou je daar een traphek tussen kunnen zetten, of de deur dicht laten (eventueel klink omhoog, zodat hij die net zelf kan openen, maar met nog geen anderhalf kan hij daar vast nog niet bij). Dan kan hij alleen in die kamer als er een volwassene bij is, want een eettafel is wel hoog om vanaf te vallen, natuurlijk.

Ik vind het heel tof hoe sterk jullie zoon al lijkt te zijn, en hij durft veel! Ik ben zelf nog geen moeder, maar wel oppas/nanny van vele ondernemende dreumesjes geweest. Ik vind het toch altijd mooi om te zien hoeveel zelfvertrouwen het kinderen geeft als ze merken dat ze dingen zelf kunnen. Het is ook jammer als een kind van vier nog niet in een touwladder durft te klimmen, bijvoorbeeld. Eergister vroeg mijn vaste oppaskindje (nu ruim 5 jaar) nog: "Hoe oud was ik ook alweer toen ik al naar die hoge glijbaan met de touwen naar boven kon klimmen?" Hij was toen bijna 4. Hij is zo trots op zichzelf. Daarvoor zijn ik en zijn ouders vaak samen met hem naar boven geklommen, eerst veel helpen en verder tillen, veel aanwijzingen geven, maar zoveel mogelijk onder zijn eigen kracht laten doen. Nu hebben we er wel vertrouwen in dat hij zelf goed doorheeft wat hij wel en niet aankan. En zijn zusje (2j9m) gaat dezelfde kant op. En ik hoor van haar voorschool dat ze klimdingen snel doorheeft, maar wel voorzichtig is. Zij klommen trouwens ook al op de tafels voordat ze konden lopen, en het is nog steeds een hele taak om ze hun billen op de bank te laten houden. Verboden snoepgoed gaat altijd in de hoogste kast!

 

[Essil]

Sommige sporten beginnen al bij 2,5 jaar. Lijkt me bij deze jongen een goed idee, om daar zo vroeg mogelijk mee te starten, om zijn energie te kanaliseren.
Met name een tuimel cursus (voorbereiding op judo), daarin leren ze goed te landen bij het vallen.

Voorzover ik lees, doe je het hartstikke goed.
Ik ben zelf ook altijd moe tegen slaapjes tijd. Dus ons huishouden heeft een flinke achterstand. Dat kan je accepteren, of een schoonmaakster regelen. ( of juist een babysitter, geeft meer rust wellicht.)

 

[Essil]

Even een nog totaal niet opvoedkundig advies, you tube kids is ook een goede oplossing. Zodat je in ieder geval even gewoon kan afwassen of koken of zo.

 

[f_n9ojlitYR4XNR70]

Harder en strenger zijn dus. Niet alleen lief zeggen dat het niet mag met gehele uitleg er bij. Maar gewoon van de bank/tafel/aanrecht pakken en duidelijk ‘nee’ zeggen. Dit blijven herhalen herhalen herhalen. Hij is gewoon jullie aan het uitproberen
Kids die niet willen slapen en gaan brullen zelfde idee. Die geef je niet te veel aandacht, leg je weer neer in bed, aai over de bol en weer weg. Zo’n soort tactiek zou ik gewoon ook aanhouden. Ik ga echt niet in discussie met mijn dreumes en gehele oraties houden. Dan gaat ze maar brullen als ze d’r zin niet krijgt. Nee = nee. Duur van de driftbui wordt vanzelf korter.

Bedankt voor je reactie! Ik zeg wel degelijk erg streng nee, anders luistert hij inderdaad helemaal niet en nee is bij mij ook echt nee. Nu ik het terug lees komt dit misschien niet zo over. En laten huilen vind ik ook geen probleem, maar elk uur een driftbui van 10 minuten met zijn hoofd bonkend op de grond word ik niet heel blij van. Mogelijk dat die uitleg bij hem toch niet zo goed werkt en alleen streng Nee duidelijker is. Bedankt voor de tip

 

[f_n9ojlitYR4XNR70]

Klimt hij ook weer zelf van de tafels en banken af? Of laat hij zich er vaak ongecontroleerd vanaf vallen? Klimt hij in de speeltuin ook goed weer van dingen af, of tillen jullie hem vaak naar beneden/wil hij altijd naar jullie toe springen? Is hij voorzichtig genoeg om aan te voelen waar zijn grenzen zijn? Als niet, zou ik dat veel met hem oefenen. Hoe beter hij zelf veilig naar beneden kan, hoe geruster jullie zelf ook zullen zijn.

Ik zou in jullie geval proberen de risico's zo klein mogelijk te maken, zodat je niet het gevoel hebt dat je overal steeds bovenop hem hoeft te zitten, en hij zichzelf op een veilige manier kan uitdagen, ook binnenshuis.

Hoe hoog is jullie bank? Zou je daar kussens omheen kunnen leggen voor eventueel een zachte landing als het misgaat? Kan je eventuele andere harde meubelstukken verder van de bank af schuiven, zodat hij zich daar niet aan kan stoten?

ZIjn er geen kasten waar hij in kan gaan klimmen? Staan die goed aan de muren verankerd?

Als de hoge tafel in een andere ruimte staat, zou je daar een traphek tussen kunnen zetten, of de deur dicht laten (eventueel klink omhoog, zodat hij die net zelf kan openen, maar met nog geen anderhalf kan hij daar vast nog niet bij). Dan kan hij alleen in die kamer als er een volwassene bij is, want een eettafel is wel hoog om vanaf te vallen, natuurlijk.

Ik vind het heel tof hoe sterk jullie zoon al lijkt te zijn, en hij durft veel! Ik ben zelf nog geen moeder, maar wel oppas/nanny van vele ondernemende dreumesjes geweest. Ik vind het toch altijd mooi om te zien hoeveel zelfvertrouwen het kinderen geeft als ze merken dat ze dingen zelf kunnen. Het is ook jammer als een kind van vier nog niet in een touwladder durft te klimmen, bijvoorbeeld. Eergister vroeg mijn vaste oppaskindje (nu ruim 5 jaar) nog: "Hoe oud was ik ook alweer toen ik al naar die hoge glijbaan met de touwen naar boven kon klimmen?" Hij was toen bijna 4. Hij is zo trots op zichzelf. Daarvoor zijn ik en zijn ouders vaak samen met hem naar boven geklommen, eerst veel helpen en verder tillen, veel aanwijzingen geven, maar zoveel mogelijk onder zijn eigen kracht laten doen. Nu hebben we er wel vertrouwen in dat hij zelf goed doorheeft wat hij wel en niet aankan. En zijn zusje (2j9m) gaat dezelfde kant op. En ik hoor van haar voorschool dat ze klimdingen snel doorheeft, maar wel voorzichtig is. Zij klommen trouwens ook al op de tafels voordat ze konden lopen, en het is nog steeds een hele taak om ze hun billen op de bank te laten houden. Verboden snoepgoed gaat altijd in de hoogste kast!

Bedankt voor je uitgebreide reactie! Hij klimt overal ook zelf weer af, meestal ook op de manier hoe wij hem geleerd hebben. Trap klimt hij op en af sinds hij 10 a 12 maanden is. Juist omdat hij zo is heb ik hem ook direct geleerd hoe hij ergens weer af moet. Alleen is hij soms heel impulsief en kent totaal geen angst. Hij heeft nu ontdekt dat hij kan springen, dus wil op de leuning gaan staan en dan op de bank springen. Hij valt ook wel geregeld dus ben wel voorzichtig. Maar wellicht kan ik hem wel nog meer dingen zelf leren, zet mij in elk geval weer tot nadenken.
Het huis is verder wel veilig gemaakt, alle risico volle dingen zijn weg en de kast staat inderdaad vast aan de muur. We hebben ook een grote degelijke salontafel en daar mag hij van mij dan wel op klimmen, om maar wat aan zijn klimbehoefte te doen. Eettafel staat in een grote ruimte met de bank dus helaas kan daar hij zich ontwikkelt en hoe dapper hij is. Het is heel erg leuk om met hem naar een indoor speelpark of zwembad met glijbanen te gaan. Dan heeft hij echt zoveel plezier.

 

[f_n9ojlitYR4XNR70]

Sommige sporten beginnen al bij 2,5 jaar. Lijkt me bij deze jongen een goed idee, om daar zo vroeg mogelijk mee te starten, om zijn energie te kanaliseren.
Met name een tuimel cursus (voorbereiding op judo), daarin leren ze goed te landen bij het vallen.

Voorzover ik lees, doe je het hartstikke goed.
Ik ben zelf ook altijd moe tegen slaapjes tijd. Dus ons huishouden heeft een flinke achterstand. Dat kan je accepteren, of een schoonmaakster regelen. ( of juist een babysitter, geeft meer rust wellicht.)

Bedankt voor je tip! Zeker een goede van de sport, daar had ik zelf nooit aan gedacht. Mijn nichtje zit op peutergym en dat is al vanaf 2 jaar, dus daar kan ik sowieso een keer meegaan. Tuimel cursus ken ik persoonlijk niet, maar ga daar eens naar kijken

En ja dat huishouden doen we gewoon in het weekend als we beide vrij zijn en de rest komt wel weer als hij op school zit

en tv kijken heeft hij helaas nog echt geen concentratie voor. Maar de vlag gaat uit hoor als hij dat een kwartiertje gaat doen, zodat ik even rustig iets kan doen. Niks mis mee denk ik.