Opvoedvraagje...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi mama's,

Ik heb even een opvoedvraagje, ik hoop dat jullie me kunnen helpen...
Onze Isis een lief maar pittig dametje, met flink temperament. Als ze iets NU wil, en ze moet twee seconden wachten, dan zet ze me toch een keel op! Door dit gedrag te negeren is het al een stuk minder geworden, en da's maar goed ook want sinds ze een zusje heeft zal ze toch echt wat vaker op haar beurt moeten wachten...

Ook heeft ze er een handje van (en dit zal jullie ongetwijfeld bekend in de oren klinken) om precies dátgene te doen wat ze niet mag, bij voorkeur met een big smile op haar gezicht. Bijvoorbeeld op de salontafel klimmen; voorheen waarschuwden we haar en als ze daarop niet reageerde (altijd dus ) haalden we haar van de tafel en zetten we haar ergens anders neer. Dit werkte voor geen meter, maar ik wist niet goed wat anders te doen. Nu we Nika hebben werkt dit helemáál niet meer, want Isis weet donders goed dat ik, als ik Nika aan het voeden ben, niet zomaar op kan springen om haar van de tafel af te plukken. Werkelijk niets wat ik zeg heeft enige indruk, op welke toon ik het ook zeg. Ze lacht erbij en gaat vrolijk door!

Ik weet even niet meer hoe ik dit nu aan moet pakken. Ik word er een beetje simpel van; ik zal Nika de komende tijd nog héél veel flesjes moeten geven en heb geen zin in iedere keer die strijd, die ik vervolgens weer verlies. Isis luistert echt zo ontzettend slecht, het is om moedeloos van te worden. Op het kdv vroegen ze al of we soms thuis een koosnaampje voor Isis gebruikten, omdat ze zo slecht naar haar naam luistert... .
Negeren heb ik trouwens ook geprobeerd, maar dat kost me echt m'n huisraad! Ik zit dus even op een dood spoor... iemand goede ideeën??

Alvast bedankt!

Groetjes,
Myrna, mv Isis (20 mnd) en Nika (3 weken)
 
Hoi hoi,

Ik heb zelf een dochter van 16 maanden waar ook behoorlijk wat pit in zit. En inderdaad als ze iets niet mag en ik zeg er wat van hard lachen en het gewoon met een lachend gezicht nog een keer doen. Ze kan dan echt zo kijken van nou wat ga je er deze keer van zeggen. Mijn ervaring is toch om het te negeren. Op een gegeven moment is het niet leuk meer dat ze er geen aandacht meer mee krijgt en stopt het. Je moet voorkomen dat je niet in een negatieve spiraal komt, want doordat jij zit te voeden word je kwaad en het stopt toch niet. Probeer haar met een boekje bijvoorbeeld bij je te zetten als je gaat voeden of zoiets en als ze iets goeds aan het doen is haar daar heel veel aandacht mee geven. Ze weet nu gewoon dat ze elke keer de strijd wint want jij kunt niks.

Succes
 
Hey!

Ik herken het ten dele... Maar ik ben inmiddels erg bekwaam in flessen met 1 hand!!
Fles klem zetten tussen Nina en mijn mijn kin en ik heb 1 hand vrij om Thomas eens goed beet te pakken, hahaha!
Het klinkt een beetje gemeen, maar Nina moet hier geregeld even wijken voor Thomas. Die heeft nou eenmaal iets meer aandacht nodig als Nina. En als het de spuigaten uitloopt zet ik Nina gewoon weer even neer hoor. Hier krijgt Thomas geen kans om ongein uit te halen als ik zit te flessen... Ik denk maar zo: Nu is Nina even ondergeschikt, straks als Nientje bijna 2 is heeft ze mama volop achter d'r kont aanzitten met wat ze allemaal niet mag.... En tegen die tijd hoop ik dat Thomas weet waarom we zijn oren eraan hebben gevreëen!!!

Succes ermee!
Kus, Marieke
 
Hoi Myrna,
Lastig probleem lijkt me.
Ik ben geen opvoedingssepcialist, maar ik ga een schotje wagen.
Het feit dat ze lacht en het vrolijk nog een keer doet is denk ik niet omdat ze je uitdaagt. Een peuter doet er alles aan om aandacht te krijgen. Het liefst 24/7. Maakt niet uit of het positief of negatief is: aandacht. Als zij op de tafel gaat staan krijgt ze aandacht. Welliswaar negatieve, maar dat maakt haar niet uit, ze heeft het. Dus gaat ze lachen. Niet om je uit te dagen of   uit te lachen, maar gewoon blij dat ze aandacht heeft! Jippie ik krijg aandacht! En doet het nog een keer. Leuk spelletje!
Boos worden of gefrustreerd raken heeft dus geen nut. Het is ook een soort aandacht, dus in een peuters hoofd een geslaagde missie.
Ik denk dat je twee dingen kunt doen. Wat je zelf al aangaf: negeren en leren dat ze niet altijd aandacht krijgt (maar dat kan je inderdaad je huisraad kosten). Of inderdaad naast je zetten en haar ook die aandacht geven met een boekje. Of geef haar een pop met een flesje, en ga samen jullie baby's voeden. Of laat haar helpen haar zusje te voeden.

Ik hoop dat er iets inzit waar je wat aan hebt.
Liefs Nelleke
 
Haha Marieke, wat heb jij toch een leuke kijk op de wereld!!

Wat ik me ook bedacht is dat je je kleine ook hands-free kan voeden. Je legt de baby in een box of kinderwagen. Je rolt een handdoek of theedoek (klein)op en legt het naast het hoofdje van je baby. Dan stop je de fles in de mond en laat de fles rusten tegen de opgerolde doek. Als de fles leeg is spuugt je kindje die fles vanzelf uit.

Klinkt een beetje spartaans, maar als je echt je handen even vrij moet hebben is het zooo handig!

Liefs Nelleke
 
Ik wilde nog even kwijt dat Thomas echt de aller-aller-aller liefste broer is die Nina zich kan wensen hoor! Hij helpt graag mee met flesje geven en dan doet hij met kwijldoek alle restjes naast haar mond wegvegen, zó schattig! En ik laat hem vaak helpen met kleine onbenullige dingen die ik expres vergeet of van te voren zo heb neergezet. Och gossie, mama de kwijldoek vergeten voor nientje, kun jij die even pakken? Och getsie, mama de melk laten staan op de rand van de tafel, geef jij die even aan? ( stomtoevallig zit er nét een dop op, hahahha!) Thomas geef jij mama de billendoekjes aan? Hey, Thompie, gaan wij samen de poepluier van Nientje weggooien?   Hmmm, nou ja, en anders... vermaakt ie zichzelf vaak wel en héél anders... Zie het stuk hierboven, WHHAHAHA!

Greets!
 
Hoi Myrna,

Heel herkenbaar hoor! Hier ook zo'n boef (klinkt schattig, maar zo denk ik er lang niet altijd over..)
Waarschuwen helpt heel vaak niet. Meneer daagt net zo lang uit tot dat ik hem weg haal bij wat niet mag. En voor straf zet ik hem wel eens op de gang, hij moet dan op de mat blijven staan. Maar hij denkt werkelijk dat het een spelletje is; als ik hem weer ophaal staat hij welliswaar nog op precies dezelfde plek maar met een big smile roept hij dan "Haaai!" Ik leg dan uit waarom hij daar staat en dat dat niet mag, vervolgens geeft hij miij een knuffel (voor ik hem kan knuffelen) en terug in de kamer speelt het vaak weer van voor af aan af... grrr....

Toch probeer ik consequent te blijven omdat ik denk dat dat op de lange duur het meeste helpt.
Een voorbeeldje van vorig weekend:
Als Julian op de commode staat maait hij vaak in 1 armbeweging de knuffelbeertjes van de kast die er naast staat. Ze liggen dan allemaal op de grond. Ik maak daar niet zo'n punt van als hij het maar weer opruimt. Hij pakt ze van de grond, geeft ze aan mij en ik zet ze weer op de kast. Dat ging tijden goed, tot dit weekend. Opruimen? NEEJ! Hij weigerde om ook maar 1 beer op te pakken. Ging liggen huilen op de grond, werd baldadig, boos, verdrietig, wilde uit de kamer etc. Maar ik heb het volgehouden: beertjes op de grond gooien betekent beertjes ook weer opruimen. Al met al heeft het langer dan een half uur geduurd maar hij heeft de beertjes toch stuk voor stuk opgepakt en aangegeven. Welliswaar met veel zichtbare tegenzin, hahaha, maar uiteindelijk heb ik het gewonnen (zo voelde het echt!)
De dag er op stond hij alweer klaar om de beertjes van de kast te maaien. Ik heb hem direct verteld: als je de beertjes op de grond gooit moet je ze ook weer opruimen! Toen bedacht hij zich, pakte 1 beertje gaf het een kusje en zette het op het plankje boven de commode. En zo was hij aan spelen terwijl ik hem aankleedde.

Mijn tip is dus: consequent zijn/blijven, maar ik snap best dat dat erg lastig is met nog een kleintje er bij.
Als noodoplossing zou je nog eventjes de tv aan kunnen zetten als je een flesje geeft, maar dat zou voor mij echt een noodoplossing zijn.

Heel veel succes!


Ellen mv Julian
 
Noa heeft dit ook gedaan de 1e weken na de geboorte van Delia. Op gegeven moment heb ik gezegd dat het niet mag en daarna negeren. Ze was natuurlijk wel pas 15 maanden. Nu probeer ik haar af te leiden. Dus een pop geven en die mag ze dan de fles geven.   Enthausiast maken voor iets anders inplaats zeggen dat het niet mag want dat hielp hier echt niet. Het was trouwens snel over. Ze moest erg wennen aan aandacht verdelen.

gr
Marielle
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan