opzien tegen de bevalling 2e kindje

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,

Ik moet over 10 weken bevallen van ons 2e kindje (een meisje).
Maar ik zie er heel erg tegenop, mijn eerste bevalling ging heel goed, ook al duurde het 12 uur.
Maar je weet nu wat er komen gaat, en bij de vorige dacht ik " kom maar op" maar dat heb ik nu helemaal niet.
Terwijl ik nooit heb gezegd,dit nooit meer!
Zijn er nog meer vrouwen die zo opzien tegen hun tweede bevalling?
Groeten Jolanda.
 
Hier precies hetzelfde. De vorige keer dacht ik: hoe erg kan het nou zijn?? Dat heb ik geweten :) Hoewel ik echt geen drama bevalling had, gewoon lekker thuis. Maar pittig is het wel. Hij was ook erg groot, ruim 4200 gr. Nu beval ik weer het liefste thuis maar ik ben me zoveel meer bewust van alles wat er kan gebeuren. Ook maak ik me zorgen over de maat van dit kindje, als deze nog groter is weet ik echt niet of dat allemaal wel past. Pfft. We kunnen het maar het beste allemaal over ons heen laten komen tzt, daar beval je tocht het beste op :)
 
Hi Jolanda,

Ik heb het andersom gehad. Bij mijn eerste was ik heel erg bang om te bevallen en ik dacht: ik kan het niet, het lukt me niet, ik doe het niet, ik wil het niet! Ik sliep er slecht van.

Uiteindelijk heb ik een ks gekregen, omdat de kleine in een stuit lag. Dat is heel erg relaxed geweest.

Nu heb ik die gevoelens niet en denk ik: kom maar op, dat doen we even. Ik heb zelf in mijn hoofd ook al voorgesteld hoe de bevalling moet gaan en daar alle negatieve gedachten uit gelaten. Miscchien dat het ook scheelt dat ik altijd aan yoga heb gedaan en nu zwangerschapsyoga doe. Ik voel me goed voorbereid en dat ben ik schijnbaar ook (volgens de deskundigen).

Je hebt nog 10 weken. Zou bijv. een haptonoom niet iets voor je kunnen betekenen? Of kun je hier goed met je vk over praten? Wat ik heb begrepen (maar spreek dus niet uit ervaring), is het belangrijk om rustig en ontspannen te blijven. Dan loopt je bevalling ook soepeler; in ieder geval ben je dan niet al geestelijk over je toeren.

Heel veel sterkte er mee.

Gr. Tamara.
 
Hey,

Ik ben twee weken geleden bevallen van ons 2e kindje. Een zoon Jason. Bij de eerste bevalling, ook een zoon, Senne, ben ik 40 uur bezig geweest. Ik heb er een traumatische stresstoornis aan overghouden. Ik durfde ondaks dat aan om een tweede keer zwanger te worden.De tweede bevalling was k erg bang voor, maar het is me zo meegevallen. In tijd van 6 uur, waarvan 2 uur echt heel pittig is onze tweede zoon geboren. Het is me zo meegevallen uiteindelijk! Oke op het moment zelf niet, dan denk je dit houd k nooit vol, maar echt als k terug kijk ben ik erg blij over de manier waarop het gegaan is!
Ik weet dat het moeilijk is om te geloven, maar echt een 2e kindje gaat vaak makkelijker dan een eerste! Ik hoop voor je dat het allemaal mee mag vallen en dat je met een fijn gevoel terug mag kijken op je bevalling!! Succes!!

Liefs Janne
 
heb je toevallig de nieuwe wij jonge ouders al binnen?
daar staat een heel verhaal over je bevalling op papier zetten. hoe wil ji jdat jouw bevalling eruit ziet? wie wil je er bij hebben>? waar wil je bevallen? waar laat je je oudste kind als het zo ver is? enz enz. schrijf dat allemaal op. dat geeft je al wat meer rust.
en eerlijk is eerlijk, je weet niet wat er komen gaat!
elke bevalling is anders. waren toen je vliezen eerst gebroken, voordat je ween kreeg, kan dat nu andersom zijn. duurde het bij je eerste 12 uur, kan t nu binnen 2 uur gebeurd zijn, of juist veel langer duren.
qua pijn weet je het ook niet. misschien heb je nu veel minder pijn, aangezien je lichaam al een eerdere bevalling heeft moeten doorstaan. misschien ook niet.
je weet het niet.

schrijf alles op hoe jouw "droom" bevallinger uit moet zien. zodat je rust krijgt. voor de rest zou ik zeggen: laat alles voorbij komen. je weet niet wat er komen gaat. en hoe dan ook, dat kind moet er uit! hoe angstiger jij bent, hoe moeilijker de bevalling zou gaan heb ik gelezen.

alvast heel veel succes met de bevalling, en met de laatste loodjes.

liefs, do
 
Bang ben ik niet...maar maak me wel zorgen....

De bevalling van onze eerste dochter was een afgebroken zwangerschap, bij 21wk+5dgn ben ik bevallen van Ninthe* na een bevalling van 46 uur...een uur na de geboorte is ze overleden, dus ik kreeg er ook niks moois voor terug.
Je hoeft dan geen pijn te hebben maar mij lichaam accepteerde de epidraal niet goed, ik was wel verlamd maar voelde de weeën wel heel duidelijk.
Dus bij de bevalling van onze tweede dochter dacht ik, nou zo erg als de eerste kan het nooit zijn...ik was heerlijk relaxt en wist dat we dit keer een prachtig meisje zouden krijgen om voor te zorgen.
Nou ik heb het geweten, bij 39weken ben ik bevallen van Nova na een bevalling van 18 uur rugweeën, 2 verkeerd gezette knippen met als gevolg een totaal ruptuur en 2 uur op de ok om alles te hechten.
Dit is allemaal op een haar na net goed gegaan anders had ik nu een stoma gehad.
Nova was bijna 8 pond en ze verwachtten dat dit kindje waar ik nu (morgen) 21wk zwanger van ben ook groot wordt, aangezien het nu al voor loopt in groei.
Als het te gek wordt of as dit kindje maar iets scheef ligt dan wordt dit een keizersnede, ik ben er nu wel rustig onder, het moet er toch uit, is het niet op de ene manier dan wel op de andere.
Toch hoop ik dat ik vaginaal mag bevallen, maar maak me dus aan de andere kant zorgen of het nu ook allemaal wel op een haar na goed zal gaan, of gaat het nu echt mis....
Ik heb gelukkig vertrouwen in de gyn en dat scheelt een hele hoop.

Wens jou heel veel succes toe met je aankomende bevalling en ik denk dat zoveel mogelijk praten erover heel goed zal helpen.
Maar ik persoonlijk vind niet dat een tweede bevalling makkelijker is...dat hoeft dus niet...

Liefs Randy
 
Na mijn eerste bevalling had ik juist heel erg een kik: dat had ik toch maar mooi gedaan. Ik was best heel trots op mezelf en mijn lijf. Met dat gevoel ging ik dus ook de tweede bevalling in. Die ging alleen nog maar sneller, maar wel minder overzichtelijk. En beide keren had ik een weeenstorm.

Nu bij de derde zag ik heel erg op tegen dat ik naar het ziekenhuis moest. Ik heb me heel goed proberen voor te stellen wat ik zou gaan verwachten, waar ik tegenop zou zien en hoe ik daarmee om zou gaan. En wat mijn man daar eventueel nog aan kon doen.

Dat gaf me rust. Ook al moest ik me bijv neerleggen bij het feit dat ik een infuus zou krijgen, of dat ik met weeen de auto in zou moeten.

Ondanks die rust was het autoritje inderdaad erg naar, maar had ik wel weer de rust voor een ontspannen en weer behoorlijk snelle bevalling. (respectievelijk 6 uur, 3 uur en 3 uur).

Misschien helpt het om met ervaren moeders erover te praten, zodat je duidelijk wordt waar je tegenop ziet en hoe je daarmee om kunt gan?
 
Ik ben bevallen met een ruggeprik nou gewoon een verademing, geen stress geen pijn gewoon bevallen. Ik zou dit zo morgen weer doen terwijl ik bij de eerste twee doodging van de pijn!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan