Ouders

Hoi Sammy, wat ontzettend verdrietig dat je al jong wees bent geworden. Ondanks zelf een kind te krijgen lijkt me heftig. Ik kan me voorstellen dat je ze nu extra mist! Ik ben mijn moeder plots verloren toen ik 12 weken zwanger was vd 2e. Mijn schoonvader was al overleden voor ik mijn vriend leerde kennen en mijn schoonmoeder is chronisch psychiatrisch patiënt waarvoor mijn vriend mantelzorger is. Mijn eigen vader is altijd erg op de achtergrond geweest. Het krijgen van een kind is zo'n levensveranderende ervaring. Dan ga je eindelijk echt beseffen hoeveel je eigen ouders van je gehouden moeten hebben. En inderdaad dat je eigen kinderen hun opa en oma moeten missen is heel verdrietig. Zwanger worden en zijn is al een achtbaan, dus laat het allemaal over je heen komen. Heel veel geluk en liefde gewenst
 
Wat verdrietig Sammy! 
Mijn moeder is ook heel jong haar vader verloren en ik weet dat ze het altijd heel moeilijk heeft gevonden dat haar vader mij nooit heeft leren kennen en andersom. 
Mijn ouders en schoonouders wonen vlak bij ons, maar ik ga vaker naar mijn eigen ouders dan naar m’n schoonouders. Dit komt ook omdat mijn schoonouders beide een heel ander karakter hebben dan mijn eigen ouders. Die zijn heel relaxed en komen niet onverwachts langs bijvoorbeeld. Of als het een keer niet uit komt, is het geen probleem en doen ze niet moeilijk. M’n schoonouders kunnen dan juist heel raar reageren en je een schuldgevoel aanpraten alsof ze hun kleinkind nooit mogen zien. 
Ik heb een hele goede band met mijn ouders, maar ik hoefde bijvoorbeeld niet mijn moeder bij de bevalling te hebben. Ook alle grote nieuwtjes hebben we altijd tegelijk verteld, zodat daar geen onenigheid over zou komen. Bij mijn schoonouders moet namelijk alles op de weegschaal en daar kan ik mij soms wel aan ergeren. Zoals hierboven al werd gezegd, we kunnen het niet altijd iedereen naar de zin maken ?
 
Ik had ze niet willen missen na de bevalling .
En dan bedoel ik toen ik uitgepuft was en een beetje bijgekomen was  dat ze daarna na mn zoontje  kwamen kijken zowel mn ouders als schoon ouders.
 
Ook vond ik het moment van bekend maken van de zwangerschap  onwijs  leuk om te vertellen vooral tegen de ouders?
 
De band met mijn ouders is heel fijn. Soms zien we elkaar een paar x per maand soms n maandje niet. Moet t wel n beetje verdelen want ze zijn gescheiden daarom is t ook iets minder vaak omdat je dan altijd dubbele bezoekjes doet. De band met Mn schoonmoeder is heel goed. Zijn heel hecht geworden na t overlijden van haar man, de vader van mijn vriend. Zij wilde haar kinderen toen echt overal bij betrekken en dat doet ze nog steeds en ziet mij inmiddels ook als een soort van eigen dochter en ik zie haar als soort van 2e moeder?❤️ Ze woont 2km verderop en wil straks een dagje oppassen, geweldig vind ik haar. De band tussen haar en Mn vriend is ook veel sterker geworden en nu al helemaal nu we een kindje verwachten ? 16 weken ?
 
Sammy wat vreselijk dat je je ouders bent verloren. Hoop dat je ook een hele fijne band hebt/ krijgt met jou schoonouders 
 
Bedankt voor alle reacties. Ieder huisje heeft zn kruisje kom je dan achter. Heftige verhalen en sterke mensen die er mee moeten leren leven.
@martine wat heftig voor jullie. Maar wat lijkt het me fijn dat je moeder zo betrokken is. Gaat de ontwikkeling verder wel naar verwachting? Veel kracht toegewenst.
@rosa dank je. En wat heftig ook voor jullie. Nog gecondoleerd. Mantelzorger zijn is ook erg zwaar naast je eigen leven. Ook jullie veel kracht toegewenst 
@felyar. Dank je. Fijn dat je beide erg betrokken hebt. En mssn heb ik daar een kleine voordeel in, heb maar 1 partij blij te maken ? hihi
@nicolle wat fijn dat je ze niet hoefde te missen. Ben stiekem een beetje jaloers hihi. Maar gun het iedereen van harte ❤
@kershje heerlijk zo'n situatie. Ook stiekem beetje jaloers hihi. Maar wat fijn dat het zo kan. ❤
Fijn dat veel ook goede banden hebben. En dat ouders dan zo'n steun zijn. 
Ik heb gelukkig hele lieve schoonouders die enorm betrokken zijn. Ze dringen zich niet op. Ik weet ook wel dat ik veel aan hen ga hebben wanneer we zwanger zijn en kind hebben. En daar ben ik blij om. Maar toch ook heb ik er een gek gevoel bij. Weet niet zo goed hoe dat te benoemen...een soort jaloezie namens mijn ouders ofzo...? Iets van 'zijn ouders wel en mijn ouders niet'. Ik weet dat ze dolgraag opa en oma waren geworden.
Heb nog lang gehoopt dat mn pleegvader het zou meemaken. Maar helaas is hij vorig jaar ook heen gegaan. Ze worden uiteindelijk opa's en oma vanaf een wolkje. ❤
 
Met mijn moeder heb ik een hele sterke band. Eigenlijk altijd wel meer dan met mijn vader, welke zo'n 4 jaar geleden ons ook in de steek heeft gelaten voor een ander. Heb hem sinds dien niet meer gezien en app contact is minimaal. Mijn schoonouders zijn geweldig! Hebben mij enorm opgevangen in een periode dat het thuis niet liep en toen ik zelf in de knoop lag. Zowel mijn moeder als mijn schoonouders wonen in dezelfde stad. Dus wij zien beide regelmatig. Mijn moeder is recentelijk gediagnosticeerd met kanker, wat ook één van de redenen is dat ik nu gestopt ben met de pil. Ik wil haar er zo graag bij hebben dat zij oma wordt van een kindje van ons. En ook wil ik haar bij de bevalling hebben (zoals ik er nu over na denk ;) ). Haar prognose is 50/50, en ik wou de gok niet wagen dat als het mis gaat dat ik achteraf zoiets had van... Had ik maar.... 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan