over

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo,

Ik begrijp precies hoe je je voelt. Ik heb begin november 2003 mijn 1ste miskraam gehad, half maart mijn tweede en weet sinds dinsdagavond dat ik weer zwanger ben. Ben op zich heel blij dat het weer gelukt is, maar ben ook ontzettend bang dat het weer fout gaat, weet niet of ik dat aan kan. Bij mij hebben ze ook onderzoeken gedaan. Ik moest 14 buisjes bloed afgeven. Ze hebben getest op allerlei hormonen waaronder eiwit, schildklier, glucose enz. Ook hebben ze het onderzoek Factor V Leiden gedaan, is een stollingsonderzoek, ook belangrijk. Chromosomenonderzoek is ook gedaan, doen ze ook bij de man overigens. Weet sinds 4 weken dat ook daar niets gevonden is gelukkig. Maar het zegt natuurlijk niets, het is tenslotte al 2x fout gegaan, waarschijnlijk gewoon pech. Nou meid, ik wens je heel veel sterkte, ik heb het ook heel moeilijk gehad, bang dat ik nooit moeder zal worden enz. Ben nu gelukkig zwanger, maar echt blij durven we nog niet te zijn!

Sterkte meid!

Groetjes Ingrid

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

O Aadje, wat erg dat het bij jou ook weer is fout gegaan.
Ik heb ook net mijn 2e miskraam achter de rug. De eerst was in juni na 10,5 week. Ik had toen alleen last van lichte bruine afscheiding, heel normaal zei de verloskundige. Alleen was het niet normaal en bleek op de echo, waar ik zo'n beetje om moest smeken dat het al lang fout was gegaan. Afijn een curretage was het gevolg.
Ik was superverbaasd dat ik in september al weer zwanger was en was erg optimistisch. ik kon dit keer eerder langs voor de echo, maar dat was helaas de dag na mijn miskraam. We zochten nu niet naar een hartje maar naar de restanten die er nog uit moesten. Ik heb tijdens mijn mk vreselijke rugpijn gehad, maar geen erge buikkrampen. Deze week heb ik nog wel erg veel bloed verloren. Op 20 okt heb ik een afspraak bij de gynaecoloog. Voor controle, check of alles er echt uit is en gelijk voor onderzoeken. Welke precies weet ik nog niet.
Ik moet er op dit moment even niet aan denken om weer zwanger te raken. Ik moet dit eerst een plek zien te geven. En die angst zien kwijt te raken, angst dat het nog een keer gebeurd.

Heel veel sterkte...