<p>Beste moeders, </p><p>Ik zit met een gigantisch dilemma. Momenteel zit ik in mijn kraamverlof en begin ik over 6 weken weer met werken. Een tijd geleden hebben we het zo geregeld dat mijn moeder straks 1 dag in de week oppast als ik weer aan het werk ga. </p><p>Twee weken geleden hebben ze haar op het werk naar huis gestuurd omdat ze overspannen is. Ze is afgelopen vrijdag bij de bedrijfsarts geweest en die adviseerde sowieso de komende 6 weken thuis te blijven. Daarna heeft ze weer een afspraak bij de bedrijfsarts. Dit alles klinkt mij als burn-out. </p><p>Mijn dilemma is dan ook, is het verstandig om haar in deze toestand voor onze zoon van dan 2maanden oud te laten zorgen? Ze is ontzettend koppig en wil ook niet met een psycholoog of iemand gaan praten. Zelfs mijn advies om naar de huisarts te gaan slaat ze uit de wind. Ik denk niet dat het verantwoord is om de zorg van een baby aan iemand over te laten die overspannen is. Sowieso hebben we een heel gevoelig mannetje die ook zeker haar stemming feilloos aanvoelt. Daarnaast geeft ze zelf al aan kapot te zijn na een wandelingetje naar de supermarkt. Ze zal enorm boos en verdrietig zijn als ik zeg dat ik het geen goed idee vind en dat maakt het voor mij een hele lastige beslissing. </p><p>Ik wil dat mijn kindje veilig is en ik niet bang hoef te zijn dat zij haar geduld straks verliest met hem en dat hij zelf ook overprikkeld raakt door haar emoties. Daarnaast zal zij zelf niet aangeven dat het teveel voor haar is. Zij is typisch zo iemand met de mentaliteit 'niet aanstellen'. </p><p>Eigenlijk durf ik het gewoon niet aan. Niet voor onze zoon, maar ook niet voor haar zelf voorlopig. Ik durf het alleen niet te zeggen. M'n moeder en ik zijn ontzettend hecht, maar ze kan zo weinig hebben de laatste tijd. Ik weet dat ze erg boos en verdrietig zal zijn als ik dit van haar 'afpak' zoals zij dat zal zien.</p><p>Dit weet ik omdat toen die kleine een paar dagen oud was, ze constant met hem rondliep en hij van hand tot hand ging. Toen ik daar op een rustige manier wat van zei was ze zó beledigd dat ze een week niet met me wilde praten. Zelf op mn verjaardag belde ze me niet om me te feliciteren. </p><p>Waar doe ik goed aan? En hoe pak ik dit het beste aan zonder m'n weer giga ruzie te krijgen?</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Overspannen oma op laten passen ja of nee
- Onderwerp starter Emsie
- Startdatum
Och jeetje, wat een ontzettend moeilijke situatie. Ik kan me voorstellen dat het als een dilemma voelt! Eigenlijk geef je zelf al antwoord op je vraag: je durft het niet aan nu en dan zou ik ervoor kiezen om het niet te doen. Je moeder zal daar vast kwaad en verdrietig over zijn, maar het gaat wel om jouw kind. Had jouw moeder je wel bij een overspannen iemand gebracht? Dat denk ik niet.
Hoe je dit goed aanpakt? Geen idee, eerlijk gezegd. Misschien kun je met haar bespreken dat wanneer ze zich wat beter voelt, ze zeker mag gaan oppassen en dan het idee van de huisarts nog eens droppen? Misschien motiveert het haar om er snel weer bovenop te zijn?
Hoe je dit goed aanpakt? Geen idee, eerlijk gezegd. Misschien kun je met haar bespreken dat wanneer ze zich wat beter voelt, ze zeker mag gaan oppassen en dan het idee van de huisarts nog eens droppen? Misschien motiveert het haar om er snel weer bovenop te zijn?
halo
ik zou het absoluut niet doen ik heb precies het zelfde mee gemaakt met mijn moeder zij had ook een burn out en was totaal overspannen ik spreek echt uit ervaring doe t niet vooral als je twijfelt zeker niet doen t is je moeder maar denk aan de veiligheid van je kleintje ga op je moeder instinkt af meer kan ik er niet over zeggen
ik zou het absoluut niet doen ik heb precies het zelfde mee gemaakt met mijn moeder zij had ook een burn out en was totaal overspannen ik spreek echt uit ervaring doe t niet vooral als je twijfelt zeker niet doen t is je moeder maar denk aan de veiligheid van je kleintje ga op je moeder instinkt af meer kan ik er niet over zeggen
Wat ontzettend lastig dit... Ik snap je heel erg goed want als je overspannen bent kun je doorgaans heel weinig aan en een kind dat huilt - want dat zal hij zeker gaan doen - kan je dan ook tot wanhoop drijven. Maar ja, het is wel een motie van wantrouwen richting je moeder als je haar (om die reden) niet laat oppassen. Je wilt geen ruzie met je moeder maar ook het beste voor je kindje.
Merk je dat je moeder heel kortaf is? Ook tegen je zoontje? Misschien kun je een paar keer oefenen met oppassen, dat jij er gewoon bij bent. Dan spreek je af dat je er in principe niet bent maar enkel voor vragen e.d. Kun je beginnen met koffietje buiten de deur en kijken hoe dat voelt. Je kunt dan zien hoe je moeder met hem omgaat.
Verder, en dat klinkt heel erg maar misschien als laatste redmiddel: je hebt van die WiFi babyfoons (bijv de foscam, is eigenlijk een beveiligingscamera die wij hebben gebruikt als babyfoon) die je kunt bekijken op een externe locatie, bijvoorbeeld je werk. Dat hoef je dan niet te verzwijgen maar misschien prettig idee dat je zicht hebt op de babykamer en woonkamer ofzo. Wij hebben dit ding gebruikt toen we onze au pair verdachten van ongewenste bezoekjes van vriendjes en hebben haar toen gezegd dat er veel werd ingebroken en we daarom een camera op de voordeur hadden gericht. Heb geen kerel meer binnen zien komen haha. Maar goed, dit is laatste redmiddel.
En uiteindelijk denk ik dat je voor je kindje moet kiezen als je het echt niet vertrouwt. Je zal jezelf nooit vergeven als er iets gebeurt. En je moeder is een volwassen vrouw die uiteindelijk jouw keuzes moet respecteren. Als ze dat niet kan en hierdoor niet meer met je wilt praten; misschien moet je je dan ook - hoe pijnlijk ook - afvragen of dit misschien dan niet beter is. Met twee kids en betrokken (schoon)ouders weet ik als geen ander dat onvoorwaardelijks steun van je (schoon)ouders mega belangrijk is en als ze dit al niet kan respecteren dan gaat het vroeg of laat wel om een andere reden klappen.
Heel lastig dit, veel sterkte!
Merk je dat je moeder heel kortaf is? Ook tegen je zoontje? Misschien kun je een paar keer oefenen met oppassen, dat jij er gewoon bij bent. Dan spreek je af dat je er in principe niet bent maar enkel voor vragen e.d. Kun je beginnen met koffietje buiten de deur en kijken hoe dat voelt. Je kunt dan zien hoe je moeder met hem omgaat.
Verder, en dat klinkt heel erg maar misschien als laatste redmiddel: je hebt van die WiFi babyfoons (bijv de foscam, is eigenlijk een beveiligingscamera die wij hebben gebruikt als babyfoon) die je kunt bekijken op een externe locatie, bijvoorbeeld je werk. Dat hoef je dan niet te verzwijgen maar misschien prettig idee dat je zicht hebt op de babykamer en woonkamer ofzo. Wij hebben dit ding gebruikt toen we onze au pair verdachten van ongewenste bezoekjes van vriendjes en hebben haar toen gezegd dat er veel werd ingebroken en we daarom een camera op de voordeur hadden gericht. Heb geen kerel meer binnen zien komen haha. Maar goed, dit is laatste redmiddel.
En uiteindelijk denk ik dat je voor je kindje moet kiezen als je het echt niet vertrouwt. Je zal jezelf nooit vergeven als er iets gebeurt. En je moeder is een volwassen vrouw die uiteindelijk jouw keuzes moet respecteren. Als ze dat niet kan en hierdoor niet meer met je wilt praten; misschien moet je je dan ook - hoe pijnlijk ook - afvragen of dit misschien dan niet beter is. Met twee kids en betrokken (schoon)ouders weet ik als geen ander dat onvoorwaardelijks steun van je (schoon)ouders mega belangrijk is en als ze dit al niet kan respecteren dan gaat het vroeg of laat wel om een andere reden klappen.
Heel lastig dit, veel sterkte!
Hoe moeilijk het ook is, ik zou het niet doen. Heb zelf in een burn-out gezeten en je energie verschilt enorm van dag tot dag. Je kindje is nog zo klein en fragiel, het is ter bescherming van de kleine. Ik kreeg black-outs tijdens mijn burn-out. Nu zeg ik niet daarmee dat dit bij je moeder ook kan gebeuren, maar wat als? Het is nu eenmaal de mentaliteit van de generatie om zich niet aan te stellen en ze kennen het burn-out fenomeen niet, ook overspannen is aanstellerij.
Kan je het bespreekbaar maken onder het mom van : Mam, je bent naar huis gestuurd om rust te pakken door de bedrijfsarts. Laten we na 6 weken kijken hoe jij je voelt?
Als je het ook op werk geregeld kan krijgen dat je van huis kunt werken of ouderschapsverlof kan inzetten (geen idee of je die mogelijkheden hebt?) dan kan je haar daarmee geruststellen?
Kan je het bespreekbaar maken onder het mom van : Mam, je bent naar huis gestuurd om rust te pakken door de bedrijfsarts. Laten we na 6 weken kijken hoe jij je voelt?
Als je het ook op werk geregeld kan krijgen dat je van huis kunt werken of ouderschapsverlof kan inzetten (geen idee of je die mogelijkheden hebt?) dan kan je haar daarmee geruststellen?
Hoe is je moeder nu met de kleine? Is hij momenteel misschien haar enige licht/ rust puntje? Zij hoeft hem natuurlijk niet als stress te ervaren. Ik zou wel een andere oppas achter de hand houden en hem nu al een paar keer brengen om te oefenen. Dan weet je hoe t straks zal gaan. En dit kun je inregelen onder 't mom van : ik heb moeite met hem wegbrengen dus wil er zelf rustig aan wennen. Begin met 2 uurtjes ofzo.
Veel succes
Veel succes
Ik zou een open en eerlijk gesprek aan willen raden. Zo kunnen jullie evt afspraken maken. Een kindje kan ook een welkome afleiding zijn voor oma. Daar krijgt ze misschien wel energie van.
Toen ik zwanger raakte wilde mijn moeder ook erg graag oppassen. Toch vanwege haar gezondheid uiteindelijk niet meer dan halve dagen gedaan. Maar goed ook want ze geeft nu zelf ook aan dat een halve dag voldoende is.. misschien de optie ochtend naar het kdv en middag bij oma dan zou het gaan een paar uurtjes.