Oververmoeide mama....waar kan ik terecht??

[Anoniem]

allo Dames,



 
Ik wil iedereen even bedanken voor de reacties. Ik heb uiteindelijk contact gezocht met de huisarts. Die kan ook niet zo veel doen, maar heeft me slaappillen gegeven. Deze zijn natuurlijk niet om altijd maar te nemen, maar om de cirkel van oververmoeidheid te doorbreken. En dan moet je natuurlijk wel in 'ploegen diensten' werken.
 
Het doet me goed dat er zo veel reacties komen. Dan voel je je tenminste niet zo alleen. In onze vriendenkring zijn wij zo ongeveer de enige met kinderen en ik voel me dus altijd een beetje onbegrepen.
Dan is het fijn dat je hier terecht kan.
 
Bedankt ik zal nog eens vaker wat plaatsen.
Groetjes mama 3007

 

[Anoniem]

Hoi mama 3007,

Ik volg je topic al een tijdje en het ontbrak me steeds aan tijd om te reageren. Ik wil je heeeeeel veel sterkte wensen. Je situatie is heel herkenbaar. Mijn dochter heeft het eerste jaar ontzettend veel gehuild en nauwelijks geslapen. Dit was lood- en loodzwaar. Op een gegeven moment sliep ik helemaal niet meer, want elk moment kon mijn dochter weer gaan huilen. Ook ik ben uiteindelijk naar de huisarts gegaan en ik heb ook slaappillen gekregen. Helaas kan ik nooit in 'ploegendiensten' werken, want manlief werkt altijd 's nachts....
Ik weet heel goed hoe slopend het is om niet te kunnen slapen, je gaat er echt aan kapot! Maar waar moet je heen voor hulp? Het cb hielp ons ook totaal niet. Er werd (en wordt) heel makkelijk over deze situatie gedacht. De reactie van Tine Oudshoorn (midwifery Business) vind ik fijn om te lezen:
"Slaap goed, ja daar zit de crux, je weet heel goed waar je fout zit. Normale slaaptijd is ongeveer 8 uur per nacht. De dwazen die minder slapen zijn echte uitzonderingen." Zij begrijpt tenminste dat chronisch slaapgebrek echt heftig is.
De meeste mensen kunnen het zich haast niet voorstellen hoe heftig dit is. Ik slaap al  bijna anderhalf jaar  zo'n 3 tot 6 uur per nacht. Meerder malen onderbroken en haast nooit langer dan een uur achter elkaar. En dan doet een cb alsof het allemaal niet zo erg is.... Ik heb dan ook nog de pech dat mijn dochter overdag ook heel slecht slaapt, als ze al slaapt. Vaak is het niet meer dan 1 keer een half uurtje. Dan kan ik dus ook niet gaan liggen...
Iedere ouder zal gebroken nachten hebben.    Maar ik ken haast niemand die  in bijna 1,5 jaar (zo oud is mijn dochter bijna, ik ben van het voorjaar 2008 forum) er bijna iedere nacht (meerdere keren) uitmoet.
Ik heb dan nog het 'praktische geluk' dat ik 'maar' 1 kind heb. Maar ik kan me ook niet voorstellen hoe het zou moeten gaan, mocht ze nog een broertje of zusje krijgen.... Terwijl we wel heel blij met onze kleine meid zijn hoor!! Begrijp me niet verkeerd.

Hopelijk helpen de slaappillen (tijdelijk) een beetje en komen jullie er langzaam weer bovenop. Hou je ons op de hoogte?
Groetjes,
Dory

 

[Anoniem]

Even een kleine reactie op jou Rimke,
Wat herkenbaar hoe jij je voelt, je MOET zoveel he van je eigen, dat je daar al moe van word!!
Ik heb ook daardoor nog heel lang last gehad van vreselijke huilbuien, gelukkig nu alweer een poosje geleden.
Verder weet ik even niet hoe ik moet reageren, maar het is zo herkenbaar, brr gewoon eng.

Liefs

 

[Anoniem]

@mama3007,

Ik las je verhaal en herkende het. Ik heb de 1e  7 maanden 1 tot 3 keer per nacht moeten opstaan. Niet erg, zolang je verlof hebt, maar toen ik weer moest werken, viel me dat heel zwaar.  Mijn baas gaf aan dat ik me dan maar ziek moest melden. Daar wilde ik toen niet aan. Ik heb het gered door me te focussen op mijn werk en op mijn kleine meid. Dan maar even een huis dat minder schoon is. Daarnaast probeerde ik te slapen als zij sliep. Heel zelden had ik een nacht waarin ze niet kwam en dat scheelde flink. Je bent dan gewoon een ander mens. Ik hoop dat je heel snel een oplossing vindt en weer heerlijk bij kunt slapen.

Heel veel sterkte,
sterretje

 

[Anoniem]

Ha lieve moeders,

1985_1: ik heb het boekje idd gelezen, en ben ook bezig geweest met een coach/psychologe om mijn gedachtengang te veranderen wat betreft het "moeten", het heeft wel even geholpen, maar nu ik moeder ben geworden is het weer naar de voorgrond gekomen.........ik moet.........eh nee, het zou fijn zijn als ik het weer kon gaan omdraaien. Het zou fijn zijn als ik even een wasje draai, dan is de mand weer leeg. Het is prettig als ik nu even ga stofzuigen, want dan ligt Maudy morgen weer op een schone vloer...........whahaha, ja, ik weet wel hoe het hoort.

Mamasab: fijn (of eigenlijk helemaal niet) dat het voor jou ook zo herkenbaar is. Ik denk ook dat het een vrouwending is..........mannen maken zich niet zo druk, hoe heerlijk zou dat zijn.................je hoofd leeg en gewoon de dingen doen die je wil doen...........whahaha! Dan zou het huis hier instorten denk ik.......

Nemodory: slapeloosheid is zo iets vreselijks! Ik heb in mijn zwangerschap vanaf week 20 maar 2 uur per nacht geslapen, was compleet uitgeput. Er is nooit een oorzaak voor gevonden en ik heb welgeteld twee nachtjes in het ziekenhuis geslapen met een stevige slaappil/prik in mijn kont............
Je gaat er raar van denken, je komt in een neerwaartse spiraal en wordt nog vermoeider dan dat je al bent..............alleen een goede nacht slaap laat je dan nog helder denken............ik kan nog wel eens huilen van vermoeidheid..............zo moe.........niet uit te leggen. Wat een nare situatie........

Nou, ik hoop op lange nachten, veel slaapuurtjes en uitgeruste mama's...........want daar hebben onze beebjes toch het meeste aan he?

Liefs Rimke

 

[Anoniem]

Hallo lieve mama's,
Hier gaat het sinds een maand of drie ook weer steeds slechter met de nachten. Afgelopen 2 weken was het heel erg, ben naar de huisarts geweest omdat ze zo schreeuwde maar waarschijnlijk zijn het gewoon de tandjes. Zucht, bij jullie ook zo'n drama's. Verder geen lang verhaal (te moe), alleen nog een reactie op die speentjes: in het boekje 'De taal van huilen' staat beschreven dat je het huilen van een baby onderdrukt en daarmee uitstelt als je maar steeds een speentje geeft als een kindje huilt. Vaak is het goed om ze gewoon even uit te laten huilen om hun verdriet of frustratie kwijt te raken... Verder nog goede tips bij doorkomende tandjes? Hebben van de huisarts het advies gekregen 's avonds een zetpil te geven zolang het duurt, zodat we allemaal een beetje slapen (daarmee red ze het tot ongeveer 3 uur...)...