Ik ben ook zo bang dat ik ontzettend veel spijt krijg van een abortus. Ik ben in principe niet in staat nu om zo'n keuze te maken. Ik ben te erg in de war. Ik probeer mijn gevoel weg te stoppen en met mijn verstand te gebruiken. Maar mijn hele lichaam lijkt in de stress te schieten. Ik heb vandaag letterlijk nog maar 1 bakje thee gehad.. Ik kan niet eens eten van de stress. En okal weet ik dat het allemaal goed komt, kinderen super blij zullen zijn, financieel, ruimte enz wel goed komt. Dat paniek gevoel blijft overheersen.Mijn jongste dochter had ik zelfs al een afspraak staan voor abortus, met 16 week.. Ik zou bijna gedwongen opgenomen worden..ik was mezelf totaal kwijt. En wat was en ben ik blij met onze jongste, ik snap echt niet wat mij bezielde om zulke gedachtes te hebben. Ik maakte mij druk om niks!!! Iedereen is zo gek met haar!! En dan toch lukt het mij met deze ervaring nog niet om die angsten en paniek gevoel weg te schuiven...
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Paniek aanvallen
- Onderwerp starter Gebruiker10242592
- Startdatum
Wat heb je toen gedaan om beter te worden?
Wacht hier niet te lang mee. Denk maar zo: je kan dit! Je hebt dit eerder gedaan, zelfs toen je erg laat ingreep waarschijnlijk? Toen ben je er bovenop gekomen. Nu je het herkent kun je eerder aan de bel trekken, dat is nu. Dan wordt het misschien ook minder heftig.
Wacht hier niet te lang mee. Denk maar zo: je kan dit! Je hebt dit eerder gedaan, zelfs toen je erg laat ingreep waarschijnlijk? Toen ben je er bovenop gekomen. Nu je het herkent kun je eerder aan de bel trekken, dat is nu. Dan wordt het misschien ook minder heftig.
Hoi,
besef dat niet jij dit doet of die depressie veroorzaakt maar stofjes in je lichaam. Verwijt het dus jezelf niet, maar zoek wel hulp. Dat is het liefste wat je voor jezelf nu kunt doen: iemand anders rationeel laten nadenken en leunen op iemands schouders. Je bent al hartstikke dapper dat je het hier hebt gedeeld. Sterkte
besef dat niet jij dit doet of die depressie veroorzaakt maar stofjes in je lichaam. Verwijt het dus jezelf niet, maar zoek wel hulp. Dat is het liefste wat je voor jezelf nu kunt doen: iemand anders rationeel laten nadenken en leunen op iemands schouders. Je bent al hartstikke dapper dat je het hier hebt gedeeld. Sterkte
Maak een afspraak met de huisarts, of zoals BenB zegt de POP poli - zo snel mogelijk! Voel je niet schuldig over de gevoelens die je hebt, je kunt er niets aan doen. Maar het is wel belangrijk dat je je beter gaat voelen, voor jezelf en om een goede keuze te kunnen maken. Realiseer je dat je deze zwangerschap in eerste instantie wenste, dus nu "halsoverkop" kiezen voor een abortus zou ik niet doen zonder eerst een afspraak gehad te hebben elders.
Is er iemand met wie je erover kunt praten, een goede vriendin bijvoorbeeld?
Praktische bezwaren kom je wel overheen. Een kamer delen is niets mis mee, kleding die je bewaard hebt van oudere kinderen dragen evenmin. En je jongste nu.. die vindt een kleine baby straks misschien alleen maar prachtig. Maar volgens mij (als ik wat je zegt goed interpreteer, ik ken je uiteraard niet) ben je ook helemaal niet perse bang voor letterlijk die praktische dingen, maar voor een herhaling van die k*tdepressie en dat is heel begrijpelijk!!!
Ga met iemand praten en zo nodig zsm weer aan de medicatie. Mocht je, als je alles weer "helder" ziet, nog steeds denken dat een abortus is wat je wil, is dat zo, maar ik denk dat het echt belangrijk is eerst te zorgen dat je je (heftige) angstgevoelens zoveel mogelijk onder controle krijgt.
Ik heb helemaal niets tegen abortus, heb het zelf helaas ook een keer meegemaakt, maar het is wel een ingreep waar je 100% achter moet staan als je het doet. Een abortuspil is ook niet zomaar gehaald, dat is ook een ingreep die via een kliniek gaat en waarbij je heel zeker moet zijn van je keuze.
Succes met alles! Komt goed!
Is er iemand met wie je erover kunt praten, een goede vriendin bijvoorbeeld?
Praktische bezwaren kom je wel overheen. Een kamer delen is niets mis mee, kleding die je bewaard hebt van oudere kinderen dragen evenmin. En je jongste nu.. die vindt een kleine baby straks misschien alleen maar prachtig. Maar volgens mij (als ik wat je zegt goed interpreteer, ik ken je uiteraard niet) ben je ook helemaal niet perse bang voor letterlijk die praktische dingen, maar voor een herhaling van die k*tdepressie en dat is heel begrijpelijk!!!
Ga met iemand praten en zo nodig zsm weer aan de medicatie. Mocht je, als je alles weer "helder" ziet, nog steeds denken dat een abortus is wat je wil, is dat zo, maar ik denk dat het echt belangrijk is eerst te zorgen dat je je (heftige) angstgevoelens zoveel mogelijk onder controle krijgt.
Ik heb helemaal niets tegen abortus, heb het zelf helaas ook een keer meegemaakt, maar het is wel een ingreep waar je 100% achter moet staan als je het doet. Een abortuspil is ook niet zomaar gehaald, dat is ook een ingreep die via een kliniek gaat en waarbij je heel zeker moet zijn van je keuze.
Succes met alles! Komt goed!
Bedankt voor jullie lieve berichten waar ik zeker wat aan heb. Ik kan zelf echt het leuke van nog een baby opeens niet meer in zien. Ik was boos op mijn man... Waarom heeft hij mij hiervoor niet beschermt, waarom zei hij niet ons gezin is mooi zo..... Waarom volgde hij mijn wens! Mijn hoofd draaid door.. We zijn zo'n mooi gelukkig gezin, ik heb het gevoel mijn kinderen nu te kort ga schieten met nog een kind.
En ja het is voornamelijk die k't depressie!!! Waar ik zo bang voor was voordat we zwanger werden en nu wordt mijn angst weer waarheid. Ik wil zelf niet nog een x door die hel en zeker wil ik het mijn kinderen niet aandoen. Ik ben een leuke positieve moeder en geniet elke dag van mijn geweldige kinderen.. Ik ga mijn kinderen deze moeder niet weer ontnemen.. Ik wil niet weer een paar maand niet kunnen genieten van ze!
Ik moet de stap vinden om hulp te zoeken.
Mijn gevoel zegt zo sterk, abortus.. Please krijg een miskraam nu meteen! Elk krampje denk ik.. Misschien gaat het nu mis! Vreselijk mens ben ik nu.
En ja het is voornamelijk die k't depressie!!! Waar ik zo bang voor was voordat we zwanger werden en nu wordt mijn angst weer waarheid. Ik wil zelf niet nog een x door die hel en zeker wil ik het mijn kinderen niet aandoen. Ik ben een leuke positieve moeder en geniet elke dag van mijn geweldige kinderen.. Ik ga mijn kinderen deze moeder niet weer ontnemen.. Ik wil niet weer een paar maand niet kunnen genieten van ze!
Ik moet de stap vinden om hulp te zoeken.
Mijn gevoel zegt zo sterk, abortus.. Please krijg een miskraam nu meteen! Elk krampje denk ik.. Misschien gaat het nu mis! Vreselijk mens ben ik nu.
Je bent zeker geen vreselijk mens. Een depressie doet hele nare dingen met je gedachtegang. Maar echt... alsjeblieft bel morgen de huisarts/verloskundige/POP poli. Je gedachten maken je nu gek en dat is voor je kinderen nu ook niet goed. Pak dit snel op. Schaam je niet. Je bent zeker niet de enige. Juist dapper dat je hulp vraagt. Hoe eerder je hulp krijgt hij minder hel jij gaat ervaren.
Ik heb met mijn moeder er eventjes over gehad. Ze zegt dat ik mij er aan moet vast houden hoe blij ik nu met mijn jongste ben.. Dat ik dat ook met dit kindje ga zijn !
Mijn gevoel zegt dat ik een verstandige keus moet maken nu, voor mijn kinderen en voor mezelf. Wat in mij groeid is nu nog niks.. Een abortus pil lijkt mij de oplossing. Ik heb ook de verantwoording naar mijn kinderen, ik moet ze beschermen. En ik wil niet dat ze weer voor een half jaar hun moeder kwijt zijn.. Ik zit te bedenken of ik mij achteraf dan niet vreselijk schuldig ga voelen.. Ik denk dat ik voor mijzelf heel goed moet blijven beseffen dat ik deze keus heb moeten maken in het belang van mijn kinderen. Dit is geen eerlijke keus...
Mijn gevoel zegt dat ik een verstandige keus moet maken nu, voor mijn kinderen en voor mezelf. Wat in mij groeid is nu nog niks.. Een abortus pil lijkt mij de oplossing. Ik heb ook de verantwoording naar mijn kinderen, ik moet ze beschermen. En ik wil niet dat ze weer voor een half jaar hun moeder kwijt zijn.. Ik zit te bedenken of ik mij achteraf dan niet vreselijk schuldig ga voelen.. Ik denk dat ik voor mijzelf heel goed moet blijven beseffen dat ik deze keus heb moeten maken in het belang van mijn kinderen. Dit is geen eerlijke keus...