Paniek VS Kriebels

A

Anoniem

Guest
Hallo dames,

Graag stel ik mij even voor, ben Danitia en nog helemaal maagd in het zwanger worden verhaal.
Lange tijd zag ik mijzelf niet als moeder, maar nu begint het toch te kriebelen.

Aantal maanden geleden de knoop doorgehakt om er voor te gaan en te stoppen met de pil. Advies op gevolgd de cyclus af te wachten...netjes gedaan...alleen toen begon de angst, twijfel, paniek...wil ik het wel..dus toch maar nog niet.

Nu de kriebels en leeftijd ; ) de overhand krijgen, besloten eind november te beginnen.
Maar pfffff zenuwen....herkenbaar iemand???

Graag hoor ik ook jullie ervaring.

 
Lieve Danitia1980,
Je moet er echt helemaal klaar voor zijn.
Mijn schoonzusje was binnen een paar maanden zwanger, zij was toen 21.
Ik ben in 2001 gestopt met de pil ik was toen 26 jaar. Door de malle molen heen geweest, alle iui behandelingen gehad, en we staan nu nog steeds in dubio voor ivf.
Bij ons is het een raadsel waarom zwangerschap uitblijft.
Het is natuurlijk een gok voor je of je snel zwanger zou zijn, of net als ik en vele anderen op dit forum jaren moet wachten.
Maar als je bijvoorbeeld besluit om nog een jaartje of 2 te wachten en het zal dan een aantal jaren gaan duren, dan denk ik zelf dat je spijt krijg dat je nu de goede knoop niet heb doorgehakt.
Nou meissie veel sterkte en succes met je besluit.
xxx
 
Hoi danita,

Ik snap je paniek en twijfel goed hoor. Ik heb t zelf niet zo gehad maar veel vriendinnen van mij wel hoor.
En ik ben t zelf niet helemaal eens met de opmerking 'je moet er helemaal klaar voor zijn'.
Tuurlijk moet je diep in je hart weten dat je t echt wilt. En is het handig als je wat praktische zaken op de rit hebt (werk, huis, relatie etc).

Maar je kunt van te voren nooit weten hoe t echt is. Wat je overkomt en of je daar echt helemaal klaar voor bent.

Een kind zet je wereld op z'n kop. In positieve en negatieve zin en hoe jij en je relatie daar op reageert kan je nooit van te voren voorspellen.

Daarnaast neem je geen kind, maar krijg je er een. En is er helaas niks over te zeggen of en hoe snel dat is.

Dus mijn advies....kijk diep in je hart. Wil je er voor gaan? Gaer dan gewoon voor!

Als je blijft wachten tot je niet meer twijfelt kan je misschien wachten tot je een ons weegt. Want zelfs ik (nu 37 weken zwanger van nummer drie) twijfel heus nog wel eens...doe ik het allemaal wel goed? Kan ik het wel aan? Etc etc.....
Hoort er ook een beetje bij.


Het is ook super spannend!


Succes met je keuze!

 
Bedankt dames voor de reactie…
Aangezien mijn omgeving niet op de hoogte is mijn beslissing, is jullie reactie super welkom.

Denk inderdaad dat als ik blijf wachten tot de twijfel weg is, dat het er nooit van zal komen. Eind november is de planning, dus ik denk dat ik het maar over mij heen moet laten komen.

Hoop voor pxdt44 dat er gauw een verandering komt in het wachten.

En voor mamma3007 de reactie heeft het paniekerige wat geminderd….althans voor nu hahahaha
 
Heeeeeeeel herkenbaar ;) ik ben het met mama3007 eens, dat je bang bent dat je er niet 100% klaar voor bent maakt niks uit. Misschien ben je gewoon een enorme twijfelaar of je weet wat je hebt maar niet wat er komt dat maakt het spannend en zorgt misschien voor je twijfels. Blijf gewoon bij je eerste gevoel als het nu kriebelt krijg je vast spijt als je er nooit voor gegaan bent.
 
Hoi Babytje2,

Fijn om te lezen dat het herkenbaar is...eind november komt bijna in zicht en soms voel ik mij helemaal zeker, maar dan zijn er weer die momenten dat mijn maag 360 graden draait ; S

Hoelang heb jij er over gedaan om die stap te nemen?
 
Heel lang ;) ook een deadline gemaakt net als jij haha en eigenlijk alleen de eerste maand een soort opluchting toen ik ong. Werd en de maanden daarna meer teleurstelling toen het uiteindelijk raak bleek weer paniek haha maar nu helemaal blij onze dreumes :) komt goed! Lekker voor gaan en je merkt het vanzelf als je het écht niet zou willen. Bij een Beetje twijfelen gewoon doorzetten je zal zien dat je je angst kan overwinnen. Twijfelt je partner ook net als jij? Succes meid!
 
Hahaha, dacht op een gegeven moment dat ik allen zo achterlijk was, met die zenuwen en dat getwijfeld.
Het nadeel als je het geheim houdt voor je omgeving, je kan er niet echt over praten.
Had ook het gevoel dat mijn vriendinnen daar geen last van hadden, die wilde het bij wijze van spreken al op hun twaalfde.

Mijn partner twijfelt niet en laat de keuze aan mij. Volgens hem ben ik uiteindelijk degene die het allemaal ondergaat. Hij kijkt wel ontzettend uit naar wat de combinatie van ons samen zal worden.
Hoe reageerde jouw partner hierop?

Thanks :)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan