Paniekaanvallen, net bevallen

Hoi meiden,

Ik ben zaterdag na een bevalling van slechts anderhalf uur opnieuw mama geworden van een supermooie dochter Lotte. Voor de bevalling hebben we een paar stressvolle weken gehad, maar m'n bevalling verliep super en ook de eerste dagen waren heerlijk. Tot eergisternacht, ik werd midden inde nacht wakker en had het enorm benauwd, hartkloppingen, diarree, misselijk. Had geen idee wat er met me aan de hand was. De adrenaline gierde door m'n lijf... Geprobeerd de Vk te bellen, maar die bleek geen bereik te hebben... Al pratende op de bank met m'n man zakte het iets af, maar later werd het weer erger. Meteen om 8 u de huisarts gebeld en deze kwam langs. Bleek een paniek aanval te zijn, misschien een reactie op de gebeurtenissen van de afgelopen tijd, maar t kan ook zomaar, door de hormonen etc. Echter de aanvallen volgen elkaar steeds sneller op. Ik heb voor de nacht oxazepam gekregen en antidepressiva. Dadelijk overleg met de huisarts, ik red het gewoon niet op die ene oxazepam en hoop dadelijk te kunnen af spreken dat ik de komende dagen meer mag gebruiken, om wat tot rust te komen en aan te sterken. Het is zo bizar, heb nooit zoiets meegemaakt en het helemaal niet zien aankomen. Het genieten is helemaal weg momenteel ben er zo verdrietig van...
Zijn er meer mensen die dit hebben meegemaakt? Ben als de dood dat die aanvallen niet overgaan, het is echt doodeng. Ik wil zo graag genieten van m'n gezinnetje, maar voel me echt afschuwelijk :-(
 
Als eerste van harte gefeliciteerd met de geboorte van je dochtertje! Verder heb ik zelf ook de ervaring met paniekaanvallen en ik weet precies wat je bedoelt. Bij mij is het begonnen toen mijn jongste zoontje 9 maanden was. Ook de combinatie van oxazepam en antidepressiva heb ik gebruikt. Het kan inderdaad zijn dat de hormonen in combinatie met stress er voor zorgen dat je deze aanvallen krijgt. Ik wil je wel waarschuwen voor het verslavende effect van oxazepam. Mij heeft het ook door de eerste moeilijke dagen heen geholpen, maar uiteindelijk heb ik snel de overstap gemaakt naar ad. Dit is ook min of meer verslavend, maar het is makkeljker om ad af te bouwen dan oxazepam. Ook heb ik therapie gehad om enkele gebeurtenissen een plekje te geven. MIjn advies voor jou zou zijn om in ieder geval in gesprek te gaan met je ha en te kijken wat de mogelijkheden zijn. Misschien is het goed voor je om preventief ad te gaan slikken, deze onderdrukken ook je paniekaanvallen en je emoties. Je wordt dan als het ware een beetje afgevlakt, maar dat heb je nodig om rustig te blijven.
Ik wil je heel veel sterkte wensen voor de komende periode. En geloof me: het gaat echt over, alleen niemand kan je vertellen wanneer dit gaat gebeuren. Een lijfspreuk die mij toen heel goed heeft geholpen is: gaat het even niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
 
he meis gefeliciteerd met jullie dochter, en wat naar zeg, denk je te kunnen genieten krijg je dit, probeer niet tedruk maken , ik was er ook bang voor en dit met me schoonmoeder over gehad en die zei meis het over komt je of niet en is zelfde als griep, het is niet erg en is een soort griepje en je komt ervan af.

Ik probeer je alleen beetje op te peppen en niet om je zielig telaten voelen of dat je aanstelt want dit wil je niet en dat kan ik goed begrijpen.

Sterkte ermee en hopenlijk komt het goed

liefs
 
Hier ook ervaring (helaas). EN HET GAAT WEER GOEDKOMEN!!! Blijf daar in geloven, er zijn goede medicijnen, die heb je nu gewoon nodig.
Na de geboortes van mijn eerste en tweede dochter heb ik twee keer een pnd gehad met paniekaanvallen. Heel erg vervelend en erg zwaar. Vooral de eerste keer, toen ben ik vrij lang er mee rond blijven lopen. De tweede keer herkende ik het gevoel snel en ben ik snel naar de huisarts gegaan.
Bij mij hielpen antidepressiva erg goed. Al na 2 weken merkte ik dat het beter ging en na 4 weken was ik weer echt rustig.
Slapen was iets wat totaal niet meer lukte, de gedachten gingen in sneltreinvaart door mijn hoofd. En vooral het niet slapen triggert een pnd.
Bij mijn derde bevalling (weer een dochter, ze heet ook Lotte) ben ik direct met antidepressiva begonnen en met slaappillen om een zo goed mogelijk ritme te houden. En dat heeft heel goed gewerkt, voor het eerst een goede, fijne kraamtijd. Volop genoten! Heel bijzonder voor mij.
Het kwam bij mij echt van de enorme hormoonschommelingen na de bevalling, na een maand of 5 kon ik makkelijk afbouwen met de antidepressiva en had ik alleen nog wat angst en depressie klachten als ik ongesteld moest worden.
Wat helpt tegen een paniekaanval, wat een explosie van adrenaline is, is lichamelijke inspanning. Hardlopen of traplopen bijv. Dit deed ik als ik een aanval voelde opkomen, ik heb heel wat uurtjes in het donker rond ons huizenblok gerend tot ik niet meer kon. Maar ik was al wat langer geleden bevallen, jij nog maar net en dan kan je niet gaan hardlopen. Maar misschien is er iets wat jij wel mag doen lichamelijk om de adrenaline kwijt te raken. Dat kan je met je verloskundige of huisarts bespreken. Gewoon wandelen helpt misschien al.
Je hebt ook recht op extra kraamhulp, vraag dat aan want dat heb je nodig. En kijk of je man vrij kan nemen als de kraamhulp weg is of misschien kan je moeder/schoonmoeder/vader/zus/vriendin komen helpen want alleen zijn met twee kinderen gaat zo niet.
Ik hoop dat je snel medicijnen krijgt waarmee je je weer jezelf voelt!
En natuurlijk gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter!
 
ten eerst gefeliciteerd met je dochter en vind het erg hoor wat je nu meemaakt, ik herken het niet maar wil je toch veel sterkte wensen en je vooral aansporen omhulp te zoeken bijv in d evorm van een psycholoog.
 
heel erg herkenbaar, ik viel ook vaak flauw na mijn 2e bevalling.. ik heb toen niks gedaan.. maar teon mijn verlof was afgelopen en ik weer moest werken ben ik helemaal ingestort.. ik heb nu temazepam en ad.. en therapie.
ik zou als ik jou was ook gaan praten met een psygoloog/ psygiater/ spv'er want medicijnen hebben meer effect als je ook hierover praat/therapie hebt..
en het komt goed!!
 
Terug
Bovenaan