Paniekaanvallen, net bevallen

Hoi Mickey

Ik zou inderdaad ook even via je huisarts naar een psycholoog gaan - kan echt geen kwaad. Zorg dat je er een vindt met wie je een klik hebt. Je schrijft niet of de paniekaanvallen uit het niets komen of dat je specifieke beelden hebt bij je paniekaanvalllen.

Zelf heb ik bv last gehad van mijn vrij traumatische bevalling. Een beeld dat veel terug kwam was die grote "0" op de hartslagmonitor, we schrokken ons rot toen, hoewel uiteindelijk alles goed kwam.

Mocht er inderdaad zoiets zijn, iets dat je angstaanvallen triggert, dan is EMDR een goede behandelmethode voor je. Kijk maar even op internet. Het klinkt als hocuspocus, maar het is een wetenschappelijk goed onderbouwde methode. En het is ook een van de snelstwerkende methodes...

Dus mocht je een psycholoog gaan zoeken, zoek in dat geval dan een psycholoog die EMDR doet.

Ik ben zelf ook psycholoog, maar met zwangerschapsverlof... ;-)

Wens je heel veel sterkte, groetjes, Esther
 
ten eerste gefeliciteerd met je dochter, ik hoop dat je tussen door toch nog een beetje van haar kan genieten.

ook ik heb ervaring met paniekaanvallen. zn 4 maanden geleden heb ik sinds jaren weer een hele heftige gehad en had dezelfde dingen als jij bij je eerste. ik heb ook een deperesief verleden met dus paniekaanvallen. de laatste kon ik niet zelf opvangen en heb uit pure nood weer eens een antidepresivia in genomen maar ook dat werkte toen niet. toen heb ik iemand opgebelt die ik volledig vertrouw en rustig blijft in dit soort situaties. na wat praten zijn we een stuk gaan lopen en dat hielp mijn ook.
wat een ander ook zei, het is adreline die door je lichaam gaat en dat wordt aangemaakt door hormonen.
achteraf blijkt mijn paniekaanval ook veroorzaakt te zijn door hormonen want ik bleek later zwanger te zijn.
je lichaam maakt nu een grote hormoon verandering mee en de ene heeft daar meer last van dan de ander.
heb geduld en blijf naar je gevoel en lichaam luisteren en dan komt het goed.
spreek zowel met je zelf als je man af dat je zo en zo 1 keer in de week even tijd voor je zelf moet hebben, zodat je je eigen dingen kan doen en je gedachten op een rij kan zetten. dat is zo belangrijk.

ik wens je nog heel veel succes en hou vol want na regen komt zonneschijn.

veel liefs
peetje
 
Had een lange reactie geschreven, maar zie nu dat die niet geplaatst is...

Bedankt voor jullie reacties, dat doet me goed...

Sinds gistermiddag voel ik me een stuk beter, misschien dat de medicijnen (a-d en diazepam) hun werk beginnen te doen, maar het gejaagde gevoel is weg. Ik hoop enorm dat deze stijgende lijn doorzet...

M'n huisarts dacht meer aan een fysieke reactie van m'n lichaam op de snelle bevalling, de hormonen en de uitputting voor de bevalling, dan aan een psychische reactie en hij verwacht dat als de meds hun werk doen m'n klachten weg zullen zijn. Ik hoop het ook!!! Al denk ik er wel over misschien over een aantal weken te kijken of bijv haptonomie iets voor mij is... Zit altijd erg in de ratio en kan m'n gevoel erg goed wegrelativeren...

Ik heb geen idee wat de komende tijd gaat brengen, maar ik ben heel erg blij met hoe ik me op dit moment voel, ben vreselijk moe, maar ik geniet:)))

Lfs
 
Fijn om te lezen dat je je inmiddels alweer wat beter gaat! Ik weet precies hoe je je voelt en voor de buitenwereld is het vaak heel moeilijk om zich dit voor te stellen. En ik weet ook uit ervaring dat je lichaam echt zo heftig kan reageren op bepaalde omstandigheden. Ik heb vorig jaar een zware burnout gehad en mijn psychische klachten gingen zich uiteindelijk lichamelijk uiten. Raar toch hoe een menselijk lichaam in elkaar zit. Verder is het zo dat ad pas na een aantal weken een optimaal resultaat geven, dus als je je nu al beter voelt, kan het alleen nog maar beter worden. Hopelijk kun je nu meer gaan genieten van je kraamtijd. (p.s. schrik niet als er weer een keer een dag komt dat het wat minder gaat, dit hoort er echt bij)
 
Fijn om te lezen dat het beter gaat. Dan kan je er ook weer in geloven dat het goed komt. Dat kon ik op de zwaarste momenten ook niet. Ik dacht dat het nooit meer beter zou worden, de realiteit begon ik echt kwijt te raken en relativeren kon ik al helemaal niet meer.
Ik snapte ook echt niet dat mijn man kon lachen om een grapje, want er was toch niets grappigs, het was verschrikkelijk. Dat was voor mij het moment dat ik me realiseerde dat ik de enige was die in dit zwarte gat wegzakte en dat het niet normaal was.
Als je moe bent zorg dan dat je genoeg slaap krijgt, echt zo belangrijk. Heb je verlengde kraamzorg gekregen, ook belangijk! Zorg goed voor jezelf!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan