papa is militair

Jep met 2 is het nog drukker. Toen ik nog geen kind had en hij uitgezonden was, vond ik het ook heel anders. Toen was ik veel weg en op stap. Nu met een kind kan dat niet s avonds en zit je toch snel vele avondjes alleen... 
 
Mocht dit topic binnen nu en morgen al weer naar de onderkant van oudersvannu zijn gezakt: ik heb een eigen blog gemaakt. Om mijn gedachten, ervaringen en struggles te delen. Het heet Mama Met Missie, als je de Facebook pagina vind je em wel. Ik zoek echt mensen om mee te denken over dit onderwerp, omdat ik in de praktijk vaak merk dat niemand het écht snapt.. als je het leuk vind om me daar te volgen: Mama Met Missie
 
Hier ook een partner van! Zoontje is nu ruim 2 maanden. Dus heel veel “ervaring” heb ik nog niet. 
Vriend is er doordeweeks heel weinig. En vooral de eerste weken was dat heel pittig. Sowieso omdat alles nieuw was natuurlijk. Maar vaak doe je het dan toch met zijn tweetjes voor een groot gedeelte. 
Ik merk dat ik er nu steeds meer aan begin te wennen. Krijgen straks nog een periode dat hij onregelmatig van huis en zie daar soms wel tegenop. Mede omdat we nu wel een soort van ritme hebben gevonden. Nu is hij de weekenden sowieso thuis maar dat is straks ook niet
meer altijd. 
 
Hoi HGvP, de variant met onregelmatig van huis kende ik nog niet. Weet je dan wel van tevoren wanneer hij gaat?
En voelen jullie je ook altijd 200% verantwoordelijk als manlief weg is? Ik voel die 'druk' altijd enorm...
 
 
Hoi 
Nee ik voel geen druk als hij weg is. Alles loopt prima en ben vaak juist wat makkelijker dan wanneer hij thuis is. Alles gaat gewoon door... 
 
Mijn zoon is inmiddels 13, maar toen hij geboren werdt zat zijn vader ook bij de landmacht. 
Toen mijn zoon drie maanden was, ging zijn vader op uitzending naar Bosnië voor 6 maanden. Daarna elk weekend thuis. 
Ik ben hierdoor veel te sterk geworden, ik deed alles in en om het huis en zorgde dag en nacht voor onze zoon. 
Niet veel later kwam hij thuis te zitten en heeft hij een jaar betaald verlof gekregen ivm een uitje die niet helemaal goed ging. Dus is afwachting van de rechtszaak moesten we afwachten. 
Maar ik had hem voor mijn gevoel na 1,5 jaar ook niet meer dagelijks nodig en ineens zat mijn man dag en nacht op de bank, we zijn uit elkaar gaan groeien. Niet veel maanden later strande onze relatie. 
Een militair vrouw zijn en moeder, ik ben super trots op jullie. Want het is niet altijd even makkelijk!
 
Wow Melissa wat heftig!
Check even mijn pagina op Facebook: Mama Met Missie
Hier schrijf ik voor erkenning en herkenning van het thuisfront.
Hoe is het nu met je?
 
Liefs Maud
 
Terug
Bovenaan