Papa, papa, papa

[Gebruiker10098243]

Ohhh, dit doet mijn zoontje ook. Ik ben papa. Papa sowieso leuk maar hij noemt me al twee/drie maanden geen mama meer. Papa. Non stop. Vaak roept mijn zoontje 'PAAAPAAAAA' en dan reageer ik niet, mijn man wel maar dan blijkt mijn zoontje mij te bedoelen. Het enige waar ik me aan vast klamp is dat hij laatst toen hij midden in de nacht overstuur was en mijn man ging troosten, hij opeens wel door het snikken heen mama kon zeggen. Het komt goed, hoop/denk ik.
Het is een fase, hij zoekt je nog steeds op en hij wil echt bij je zijn. Het komt goed Liefde jouw kant op.

 

[Gebruiker10094985]

Het is gewoon een fase. 
Je bent zijn moeder dat is een sterke band van nature. Ik snap de jaloezie niet zo goed. Hij is nou eenmaal van jou en je man dus als hij nu even meer je man wilt kan dat toch. Ik probeer niet ongevoelig te zijn maar gewoon wat te nuanceren. 

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hier hetzelfde, ook precies sinds mijn zwangerschap van de tweede waarin ik me niet zo goed voelde en wat minder met haar kon doen. En met een pasgeboren baby ben je als moeder ook veel tijd kwijt waardoor mijn man automatisch meer met mijn dochter doet. Daarnaast ben ik meer van het consequent opvoeden en krijgt ze bij hem altijd zijn zin.
Ik weet waar het vandaan komt maar soms wordt ik er wel moedeloos van, ook omdat ik degene ben die z'n baan heeft opgegeven om bij de kids te zijn. Als ze dan de hele dag om pappa jammert denk ik echt waar doe ik het voor.
Wat ik wel merk is dat ze bij mij vaak liever gaat slapen, wat minder uit test en wat beter luistert. En als ze echt hard valt of verdrietig is wil ze naar mij toe. Dus ik heb in m'n hoofd maar besloten dat papa er voor de leuke dingen is, en ik voor de structuur en de onderliggende zekerheid, en dat dat, hoewel iets minder populair, ook heel belangrijk is voor de kindjes. 

 

[Madelief W]

Heel herkenbaar. Mijn dochter heeft ook een periode gehad dat ze niks van mij wilde weten. Inmiddels is ze 180 graden gedraaid en ben ik favoriet. het moment dat ze 180 graden draaide wilde ze weer nikw meer van haar vader weten. Inmiddels is dat wel weer bijgetokken, maar ik blijf favoriet. Ze is nu 4 jaar en in mei wordt ze 5.
Ik heb nu ook een zoon van 1 en dat is ook echt een papa's kindje. Zodra papa thuis komt wilt hij niks meer van mij weten. Nu kan ik er gelukkig redelijk nuchter mee omgaan omdat ik dit eerder mee heb gemaakt met mijn dochter en daar kwam het ook goed mee.
Dus nog even doorbijten. Het is een fase en komt echt goed. uiteindelijk houden je kinderen toch onvoorwaardelijk van je. Ook al laten ze dat soms op een rare manier blijken