Ik heb me in het begin ook verbaasd over dat mijn man zo goed was in andere dingen doen als de baby wakker was. Maar hij heeft hem wel altijd genoeg aandacht gegeven, dus niet alleen maar als er iets was maar ook echt gewoon om met hem te spelen of te laten ontwikkelen. Dan ging hij even naast hem in de baby gym liggen of hij had hem opschoot en ging oefenen met dingen grijpen of met geluiden maken. Zelf gaf ik hem meestal meer aandacht, maar ik zat zelf eerder continu met m'n neus dr bovenop in het begin, iets met nieuwe moeder en uren naar je baby kunnen staren
. Langzaam maar zeker ben ik er ook veel meer ontspannen in geworden. Want papa deed het precies goed zo bleek. Mijn zoon lijkt namelijk op z'n vader en wil ook af en toe gewoon met rust gelaten worden haha. We hebben nu dan ook een ontzettend makkelijk vrolijk ventje dat heel erg goed zelfstandig kan spelen. Waarschijnlijk mede hierdoor. Mijn man zei altijd laat hem maar z'n ding doen, hij vindt dit duidelijk leuk zo. Nu hij wat ouder is heeft hij het nog steeds en merk je echt dat hij soms gewoon even lekker z'n eigen ding wil doen. Als hij het dan beu is komt hij lekker zelf een knuffel of aandacht halen of roept hij dat we moeten kijken als we dat nog niet deden. Er valt nu sowieso ook meer te spelen met hem. Dan pakken we een boekje een boekje om te lezen of gaan we samen met de blokken aan de slag of doen we verstoppertje, of gaat hij lekker ravotten met papa.
Dus ik zou zeggen echt negeren of niet ook af en toe bijdragen aan de ontwikkeling, of altijd half afwezig zijn als je wel aanwezig bent, lijkt me niet handig. Maar af en toe een keer geeft niks. Maar verder is het ook zeker prima om ze af en toe lekker hun ding te laten doen. Worden ze ook niet slechter op meestal
Qua hechting heeft het in ieder geval ook hier geen verschil gemaakt. Papa is de leukste man in de wereld en hij is volgens mij even gek op ons allebei (misschien is papa zelfs nog wel ietsje leuker haha ?)
Verder zou ik altijd proberen dit soort dingen aan te kaarten bij je man. Als je het niet te verwijtend brengt kun je denk ik best dingen bespreekbaar maken. Soms verschil je gewoon van mening over opvoedtechnieken, dat hoort er ook bij. Als hij meteen begint te zuchten zou ik rustig blijven en alsnog aangeven dat je dit graag wil bespreken omdat je het belangrijk vindt. De toon doet het hem vaak. In ieder geval veel succes!