Ik vind het lastig om hier advies in te vragen, wil het eigenlijk niet meer aandacht geven, omdat alles wat aandacht krijgt groeit, maar ik krijg het niet uit mijn hoofd.
Mijn vriend kijkt onwijs uit naar de komt van onze kleine. Hij vraagt vanaf week 8 of mijn buik niet groter hoort te zijn, let obsessief of onze voeding ("mag dat wel?") en wilt zo graag de kleine ontmoeten dat hij liever vorige week geboren was ipv bij wijze van morgen.
Samen hebben we ook de hypnobirth cursus gedaan en het bevallinsplan hebben we ook samen geschreven en doorgesproken met de verloskundige.
Nu ben ik 39+3 weken en is hij gister begonnen met het gesprek over eventueel inleiden van de bevalling. Hij vind het een risico om langer dan week 41 te wachten ("waarom worden er meer controles gedaan vanaf deze week week als er geen risico is, ik wil graag elk risico mijden"). Ik ben zelf geschrokken, want ik dacht echt dat we tot week 42 hadden om de bevalling af te wachten.
Nu weet ik niet zo goed wat ik moet doen. Mijn gevoel en instelling staat nog steeds achter het natuurlijk proces afwachten en bij week 42 ingrijpen. Elke interventie is er 1 en onderbreekt mijn natuurlijk proces. Maar daarbij wil ik natuurlijk ook dat hij mijn anker kan zijn tijdens de bevalling en moet hij hier ook achter kunnen staan. Het is natuurlijk ook zijn baby en zijn angst dat er iets mis gaan met die kleine of mij. En als hij zich rustiger en sterker voelt in dit avontuur om ons bij te staan met inleiden vanaf 41 weken, is dat dan beter?
Mijn vriend kijkt onwijs uit naar de komt van onze kleine. Hij vraagt vanaf week 8 of mijn buik niet groter hoort te zijn, let obsessief of onze voeding ("mag dat wel?") en wilt zo graag de kleine ontmoeten dat hij liever vorige week geboren was ipv bij wijze van morgen.
Samen hebben we ook de hypnobirth cursus gedaan en het bevallinsplan hebben we ook samen geschreven en doorgesproken met de verloskundige.
Nu ben ik 39+3 weken en is hij gister begonnen met het gesprek over eventueel inleiden van de bevalling. Hij vind het een risico om langer dan week 41 te wachten ("waarom worden er meer controles gedaan vanaf deze week week als er geen risico is, ik wil graag elk risico mijden"). Ik ben zelf geschrokken, want ik dacht echt dat we tot week 42 hadden om de bevalling af te wachten.
Nu weet ik niet zo goed wat ik moet doen. Mijn gevoel en instelling staat nog steeds achter het natuurlijk proces afwachten en bij week 42 ingrijpen. Elke interventie is er 1 en onderbreekt mijn natuurlijk proces. Maar daarbij wil ik natuurlijk ook dat hij mijn anker kan zijn tijdens de bevalling en moet hij hier ook achter kunnen staan. Het is natuurlijk ook zijn baby en zijn angst dat er iets mis gaan met die kleine of mij. En als hij zich rustiger en sterker voelt in dit avontuur om ons bij te staan met inleiden vanaf 41 weken, is dat dan beter?