Hallo dames,
eerst zal ik me even voorstellen, Ik ben 28 jaar en probeer samen met mijn vriend nu 1.5 jaar zwanger te worden.
Dit gaat niet vanzelf blijkt.. Ik heb de diagnose PCOS gekregen en daarbij heeft mijn partner slecht zaad.
Dit verhaal gaat niet over mij en mijn problemen, maar ik wil alle vrouwen met PCOS en een kinderwens op deze manier een hart onder de riem proberen te steken.
Mijn cyclussen (voor zover je daarover kunt spreken) waren gevarieerd van 68 dagen tm 109 dagen. Je begrijpt dat dit zeker in de eerste maanden veel teleurstellende zwangerschapstesten heeft opgeleverd. In het ziekenhuis spraken ze over ICSI en dat dit onze laatste mogelijkheid zou zijn icm de kwaliteit van mijn partners sperma.
Natuurlijk is dit zwaar en een emotioneel breekpunt, maar dit was het punt waarop wij hebben gezegd: 'we gaan het anders doen'.
Mijn vriend is elke dag gaan trainen, en dan met name krachttraining, van die trainingen is namelijk gebleken dat je meer testosteron aanmaakt. Overigens is mijn vriend heel lang en heeft vrij weinig vet op zijn lichaam al zitten. Hij heeft soja producten vervangen door hennep producten (soja is dodelijk voor sperma).
Hij heeft geen druppel alcohol meer gedronken en geen e-sigaret meer aangeraakt. (hoewel onze gyn zei dat het nooit was aangetoond dat alcohol in kleine hoeveelheden ook slecht zou zijn)
In drie maanden tijd is hij van 200.000!! naar 4,4 miljoen actieve cellen gegaan. Dit verschil was volgens de gyn bijzonder. En zij vroeg zich ook af hoe hij dit voor elkaar had gekregen. Doordat hij zo verbeterd is, was er geen sprake meer van ICSI, maar mogen we nu het IUI traject in! Dat was toch een veel beter bericht dan dat we gedacht hadden.
Ik heb natuurlijk PCOS, maar ook daar nam ik geen genoegen mee.. Natuurlijk kan je genoeg dieeten volgen, maar als je geen overgewicht hebt van jezelf, zou het dan daar aan liggen? Na onderzoeken en veel boeken lezen over PCOS en verhalen van anderen te hebben gelezen, kwam een van mijn vriendinnen (bekkenfysiotherapeut) met een onderzoek wat ze doen in de fysiotherapie in Amerika. Ik heb gelijk aangegeven dat wij dit moesten gaan proberen!!
Ik heb nu een aantal keer een behandeling van een half uur gehad, en dat is op het begin niet zo fijn, maar na elke behandeling neemt de spanning in je buik een beetje af en wordt het minder vervelend.
Van het ziekenhuis krijg ik om de zoveel tijd Primolut voor een ontrekkingsbloeding. Nou kreeg ik opeens 30 dagen na die bloeding van die pillen een eigen bloeding.. huh??!!! Zou het dan toch effect hebben gehad die behandeling?? Wij naar het ziekenhuis en ons verhaal gedaan aan de gyn. Ze vroeg ons later terug te komen voor een echo ergens in de buurt van een eisprong (als dit daadwerkelijk een cyclus zou zijn na die 'toevalstreffer') En jawel.. ik was in het ziekenhuis een paar dagen later en daar was die hoor.. Een EI van 14 mm.. zonder hormonen zonder iets, met pcos.. Gewoon een groeiend ei..
Zo blij als een kind was ik.. Want ik heb nog nooit een ei gehad wat zomaar groeide zonder hulp van iets..
Zwanger ben ik niet, maar het begin van een traject wat er een beetje uitzichtloos uitzag is compleet omgeslagen naar een toekomst met hoop op een gezonde baby.
Mijn advies aan vrouwen met PCOS? Ga naar een bekkenfysiotherapeut.. vraag om een buikbehandeling en als je niet weet wat je moet zeggen, zoek ik de link gewoon even weer op!! Baadt het niet Schaadt het niet!!
Groetjes en succes!!