Peuter (bijna 3) heel druk en aanwezig

Hoi allemaal,

Ik ben op zoek naar, ja naar wat eigenlijk. Herkenning? Tips? Geruststelling? Advies? Misschien een beetje van alles. Het volgende is het geval.

Ik heb een zoontje van 2. Hij is bijna 3. En hij is erg druk. Altijd al geweest. Als baby was hij al erg alert, wilde nooit slapen, lag altijd met zijn beentjes en armpjes te maaien, wilde er altijd bij zijn en stond altijd aan. Omdat hij ook een huilbaby was zijn we in het ziekenhuis bij de kinderarts terecht gekomen en die zei op de laatste dag. Hij is een temperamentvolle baby en dat worden temperamentvolle dreumesen en peuters. Dat laatste spookt de laatste tijd nogal eens door mijn hoofd.

Het lijkt of mijn zoontje maar 2 standen heeft. Ofwel hij slaapt. Of hij staat voor 150% aan. Zodra hij s morgens zijn ogen open doet begint het, liedjes zingen, op ons bed klimmen, springen, verstoppertje spelen onder het dekbed. Hij is altijd al een vroege vogel geweest en blijven liggen helpt niet dus dan maar naar beneden. Op de bank klimmen op allerlei manieren, rennen, met de bal spelen, hard lachen, kiekeboek op vol volume, met dingen gooien, op ons klimmen en stoeien. gewoon meteen echt drukte. Tijdens het eten (ontbijt) blijft hij wel netjes aan tafel zitten maar zodra hij klaar is komt die grijns weer op zijn gezicht en gaat hij verder.

We gaan veel met hem naar buiten zodat hij zijn energie kwijt kan. Hij gaat 2 dagen naar de gastouder die een grote tuin heeft, ze geeft aan dat hij weleens zijn "oren thuis laat" maar over het algemeen lief speelt en lekker zijn eigen gang gaat in de tuin en binnen en ook met de andere kinderen. Daarnaast gaat hij naar de voorschool (peuterspeelzaal naast de basisschool) en ook van de juf daar hoor ik dat hij lekker speelt, contact maakt met de andere kinderen, graag betrokken is en leuk mee doet met de groep.

Thuis is hij echter altijd heel druk, baldadig, soms zelfs echt dwars en weet ik met vlagen gewoon niet wat ik met hem aan moet. Dan luistert hij slecht en doet hij expres dingen die hij niet mag. Ook speelt hij thuis heel slecht zelfstandig, we moeten eigenlijk altijd kijken, mee doen of luisteren naar wat hij over het spel te vertellen heeft. Als er mensen op visite zijn, vrienden of leeftijdsgenootjes, of als wij ergens anders zijn qua visite of dagje weg dan lijkt hij wel een ander kind. Dan is hij veel rustiger, soms zelfs verlegen, speelt vaak veel beter of komt lekker bij je zitten. Tuurlijk gaat hij dan ook op ontdekking maar als ik hem dan roep luistert hij veel beter en hij praat ook rustiger.

Ik heb al verschillende sites bekeken en gedaan en soms lijkt het alsof het er bij hoort maar ik zie ook veel dat dit gedrag later ontstaat als kindjes toe zijn aan de basisschool, nu vraagt hij zeker al 2 maanden elke dag wanneer hij naar de basisschool mag want veel kindjes uit zijn klasje bij de voorschool zijn doorgestroomd dus hij krijgt het goed mee maar dit duurt nog een jaar! Misschien heeft het hier ook niks mee te maken hoor maar aangezien hij ons eerste (en enige) kindje is hoopte ik hier wat inzicht te vinden.

Dankjullie wel alvast!
 
hoi!
Ik vind je verhaal eigenlijk helemaal niet zo gek of uitzonderlijk.. Het kan aan mij liggen maar het komt op mij over als heel normaal peutergedrag. 
Mijn dochter is een jaar jonger (wordt eind september 2 jaar) en dit gedrag is heel herkenbaar: ze staat aan vanaf het moment dat ze wakker is, maar is vrolijk, danst en zingt de hele dag, heeft hele drukke buien van heen en weer rennen, springen etc.. zoekt grenzen op, doet dingen die niet mogen, en nog een keer en nog een keer.. is soms dwars als ze iets wil wat niet mag.. 
In mijn ogen is dit allemaal heel normaal peuter/dreumes gedrag, ik zoek er in elk geval niks achter en vind het heerlijk dat ik zo'n temperamentvolle dame in huis heb. Natuurlijk kan ik haar soms wel eens achter het behang plakken, maar ze is vooral onze heerlijke, vrolijke, ondernemende deugniet. 
Zeker ook gezien de berichten die je terug krijgt van de gastouder en peuterspeelzaal: speelt lekker, maakt contact etc zou ik me echt geen zorgen maken!
Waar wij hier in huis wel echt heel lekker op gaan:
- strak ritme elke dag (de 3 r-en), hierdoor weet ze precies hoe en wat ze kan verwachten. Dit is inclusief op tijd (vroeg!) naar bed: ze verbruikt een hoop energie en dat moet worden bijgetankt. Ook om het oververmoeide te vermijden, zo ver komt het hier dan ook nooit
- consequent blijven! als iets niet mag, mag het niet. we geven niet toe want dan is het einde zoek. 
- een 'dwarse' bui (boos, huilen) komt hier vaak doordat ze zich nog niet goed verbaal kan uiten. dat is dus meer frustratie dan echte boosheid. Het helpt hier goed om haar dan even bij me te nemen, te knuffelen en tot rust te laten komen. Het lijkt alsof ze zich dan 'gehoord' voelt. 
Ik hoop dat je er wat aan hebt!
 
 
Dankjewel! Het helpt gewoon al heel erg dat er iemand zegt dat het heel normaal of in ieder geval herkenbaar is. Heb veel mensen in mijn omgeving met leeftijdsgenootjes en die vinden hem ook erg druk of zeggen steeds "poeh blij dat die van mij niet zo aan staat als die van jou" en dat maakt misschien extra onzeker. En dan in combinatie met soms een erg korte nacht. Maar dit helpt zeker! Dankjewel
 
Hoi JLG,

Het lijkt wel of je het over mijn zoons hebt haha heel erg herkenbaar. Onze oudste laat precies hetzelfde zien inderdaad. Was gelukkig geen huilbaby. We zijn met onze kinderen (als baby) bij de osteopaat geweest en die geeft aan dat er deels ook een verstoorde prikkelverwerking kan zijn. Ik ga er binnenkort met hem heen ben benieuwd of er daadwerkelijk iets het verstoord of dat hij gewoon een druk kind is;)
 
Osteopaat hebben we als baby 1x gedaan. Maar omdat hij daarna vrij snel fysio kreeg zijn we daarmee gestopt want we vonden het wel erg veel voor zo'n kleintje. Zouden we nog wel eens kunnen proberen om te zien of die wat zien of merken. Aan de andere kant is hij misschien ook gewoon lekker levendig hahaha
 
[quote quote=10573956]Dankjewel! Het helpt gewoon al heel erg dat er iemand zegt dat het heel normaal of in ieder geval herkenbaar is. Heb veel mensen in mijn omgeving met leeftijdsgenootjes en die vinden hem ook erg druk of zeggen steeds “poeh blij dat die van mij niet zo aan staat als die van jou” en dat maakt misschien extra onzeker. En dan in combinatie met soms een erg korte nacht. Maar dit helpt zeker! Dankjewel[/quote]
Blij dat ik kan helpen :)
wat vervelend dat je dat soort opmerkingen krijgt, zeker als ze je onzeker maken. 
Ik wil niet oordelen over mensen in jouw omgeving, maar het zijn niet echt leuke (of helpende) opmerkingen.. sowieso vind ik het 'onnodig' om kinderen met elkaar te vergelijken. Opmerkingen die beginnen met 'mijn kind kon op die leeftijd al..' of 'mijn kind zou dat..' negeer ik per definitie. Zo lang mijn dochter niet aggresief is of  andere kindjes pest of andere terroristische trekken heeft, gaat het volgens mij helemaal prima en als andere mensen de vrolijkheid van mijn kind niet kunnen handelen is dat niet mijn probleem :)  
Als je het idee hebt dat er echt iets mis is kun je het laten onderzoeken, maar als ik het zo lees is er helemaal niks mis met jouw zoontje, dus probeer vooral te genieten van zijn levendigheid! 
 
[quote quote=10573998] Blij dat ik kan helpen ? wat vervelend dat je dat soort opmerkingen krijgt, zeker als ze je onzeker maken. Ik wil niet oordelen over mensen in jouw omgeving, maar het zijn niet echt leuke (of helpende) opmerkingen.. sowieso vind ik het ‘onnodig’ om kinderen met elkaar te vergelijken. Opmerkingen die beginnen met ‘mijn kind kon op die leeftijd al..’ of ‘mijn kind zou dat..’ negeer ik per definitie. Zo lang mijn dochter niet aggresief is of andere kindjes pest of andere terroristische trekken heeft, gaat het volgens mij helemaal prima en als andere mensen de vrolijkheid van mijn kind niet kunnen handelen is dat niet mijn probleem ? Als je het idee hebt dat er echt iets mis is kun je het laten onderzoeken, maar als ik het zo lees is er helemaal niks mis met jouw zoontje, dus probeer vooral te genieten van zijn levendigheid![/quote]
 
 
Dankjewel! Nogmaals. Hij is niet aggressief, bijt niet, slaat niet (in ieder geval nog niet hahahahahaha) het is vooral een bonk energie. Ik ga het inderdaad proberen wat meer los te laten en te genieten van mijn enthousiaste mannetje
 
Het klinkt alsof je zoontje goed in zijn vel zit, lekker zichzelf mag zijn en hij gelukkig is! Dat allereerst :)
Kinderen zijn erg verschillend (het zijn net mensen ;-)): de ene peuter kan een half uur rustig op de bank een boekje lezen of een beetje rommelen met een bakje en wat blokjes, terwijl de ander door de kamer raast met het volume van een scheepstoeter. Beide gelukkig heel normaal! 


Mijn dochter was ook een huilbaby; zeer temperamentvol vanaf het begin en snel overprikkelt. Moest ook altijd bezig gehouden worden en vermaakt worden. Was fysiek minder druk, maar is sinds ze wat kon praten altijd een spraakwaterval geweest. Het beter zelf spelen begon pas een beetje vanaf 3 jaar en gaat nu met 4,5 jaar echt heel erg goed - had ik echt niet zo verwacht. Ze kan haar energie daar goed in kwijt. Mijn zoon hetzelfde verhaal (alhoewel niet snel overprikkelt), maar hij is fysiek veel drukker. Hij is nu pas 1,5 maar ik heb er veel vertrouwen in dat hij die energie ook beter gaat leren inzetten en focussen naarmate hij ouder wordt.
Wat ik hier dan ook mee wil zeggen is dat ik denk dat je je echt geen zorgen hoeft te maken en er vertrouwen in mag hebben dat zijn temperamentvolle karakter hem niet in de weg zal staan. Je zoon klinkt als een 'normale' actieveling en volgens mij begeleid je dat prima met veel buitenspelen, zoals ik het lees. Neemt niet weg dat het best vermoeiend kan zijn voor de ouders ;-)
 
Terug
Bovenaan