<p>Hallo,</p><p>Mijn dochter van 20 maanden huilt sinds een week of twee ‘s avonds hysterisch als ik haar in bed leg. Ook in de nacht wordt ze steeds wel een keer wakker en dan huilt ze ook enorm en roept/huilt “mama toe”. Ze wil bij mij in bed liggen of in ieder geval op schoot zitten. </p><p>Ik heb mijn kindjes als baby zelden laten huilen. Altijd getroost of als dat niet lukte bij me in bed genomen. Na een paar nachtjes (2 of 3) gingen ze dan weer goed in hun eigen bed slapen. Laten huilen voelt voor mij heel verkeerd. Maar nu als peuter dacht ik na een week bij mij slapen, dat ze er misschien toch aan gingen wennen (zoals iedereen me steeds weer zegt). Sinds een week laten we haar nu huilen. Eerste paar dagen met om de paar minuten aai over bol en weer weg (gecontroleerd huilen). Maar dat is olie op het vuur. </p><p>Heeft iemand ervaring met een kindje van rond de twee die je wél bij je in bed neemt (dus zelf ook vroeg naar bed)? Bleek het een fase die weer over ging? Zo ja; hoe lang ongeveer? </p><p>Ben benieuwd!</p>
Peuter niet laten huilen: ervaringen?
- Onderwerp starter gebruiker514549
- Startdatum
Mijn “1-lijn” zou dan zijn: als je er behoefte aan hebt, mag je bij me liggen. Op zich ook heel consequent ?. Als baby werkte het bij ons echt. Maar vind het spannend om dat bij deze leeftijd ook uit te proberen...
Als jij het niet erg vindt dat ze het komende half jaar bij je in bed ligt, lekker bij je laten slapen. Als je dat toch een probleem vindt, niet aan beginnen en laten huilen in haar bedje. Bij mijn kindjes werkt gecontroleerd huilen niet, daar raken ze van overstuur.
En even wachten om t hoekje ter geruststelling? Hier ook een periode gehad rond die leeftijd. Leek verlatingsangst. Als ik even bij de deur bleef staan buiten haar kamer met de deur open dan keek ze soms of ik er was en dan was t goed. Na twee weken was t voorbij. Ik laat haar nooit lang huilen want dat doet ze heel weinig en als ze het doet is er wel echt iets maar mijn eigen bed is heilig anders slaap ik niet.
Hier precies hetzelfde gehad (dochter is nu 22 maanden)
Denk dat het een combinatie is van verlatingsangst, het besef dat ze alleen zijn s nachts en uitproberen. Mijn dochter deed het ook tijdens het middagslaapje.
Wij hebben haar ook in het begin bij ons in bed genomen, maar dat was één groot feest en nog meer drama als ik haar na 10 minuten weer terug naar dr eigen bed bracht. (in ons bed ging ze écht niet slapen)
Wat uiteindelijk hielp, was haar een slokje drinken geven en terugleggen op dr rug en weglopen. Dan was ze ff helemaal over dr toeren, maar sliep ze binnen 5 minuten wel weer.
Toen we dit een week consequent doorzetten, wist ze dat ze s nachts niet uit bed mocht en was het voorbij. Ze zijn al echt wel slim hoor op die leeftijd
Nu wordt ze nog steeds wel eens wakker s nachts, dan ga ik er ff heen voor een slokje drinken en gaat ze zelf daarna weer liggen en verder slapen. Geen drama meer!
Dus ik denk dat je ook echt ff een weekje consequent moet zijn... succes
Denk dat het een combinatie is van verlatingsangst, het besef dat ze alleen zijn s nachts en uitproberen. Mijn dochter deed het ook tijdens het middagslaapje.
Wij hebben haar ook in het begin bij ons in bed genomen, maar dat was één groot feest en nog meer drama als ik haar na 10 minuten weer terug naar dr eigen bed bracht. (in ons bed ging ze écht niet slapen)
Wat uiteindelijk hielp, was haar een slokje drinken geven en terugleggen op dr rug en weglopen. Dan was ze ff helemaal over dr toeren, maar sliep ze binnen 5 minuten wel weer.
Toen we dit een week consequent doorzetten, wist ze dat ze s nachts niet uit bed mocht en was het voorbij. Ze zijn al echt wel slim hoor op die leeftijd
Nu wordt ze nog steeds wel eens wakker s nachts, dan ga ik er ff heen voor een slokje drinken en gaat ze zelf daarna weer liggen en verder slapen. Geen drama meer!
Dus ik denk dat je ook echt ff een weekje consequent moet zijn... succes