Peuter niet laten huilen: ervaringen?

Hier een vergelijkbaar probleem. Wij zijn ook niet van het laten huilen, maar willen haar wel gewoon in haar eigen bed laten slapen.
We gaan er bij zitten of op de gang, stellen haar gerust.
Gisteravond aangeboden een lampje aan te laten maar dat wilde ze niet. Toen gewoon gaan slapen. Vannacht deur op een kiertje gehad en ook niet in paniek wakker geworden. 
Het is een beetje gissen wat het is en maar het een en ander uit proberen. En vooral hopen dat het maar een fase is die hopelijk maar kort duurt!
 
Hoihoi, 
 
Zoinzo zou ik niet de ene keer mag het de andere keer slaap je in je eigen bed.  Teminste verschilt misschien per kind, maar mijn dochter raakte er erg van in de war.
Ze wist niet meer goed wat de verwachtingen waren en wanneer nou wel en wanneer nou niet iets mocht. Dus ik zou daarin 1lijn trekken, of bij jou slapen of niet..waar jij je goed bij voelt.
Verder ging ik altijd als ze overstuur was een slokje drinken brengen, en dan even op de kamer in een stoel zitten zonder aandacht te geven. (even in mobiel of in een boek of even voor je uit kijken of ogen dicht)
Dat ze wist, ik ben er wel, maar je krijgt geen aandacht, en als ik dan zag dat langzaam die oogjes weer toe gingen ging ik weg.
Soms hielp dat..... Soms ook helemaal niet hoor....het blijft een moeilijke fase!! Mijn 2 kids zijn nu 7 en bijna 10...maar ik lees vaak in me dagboekje terug, en dan zie ik dat ik met beiden rond de leeftijd 2 toch wel het meeste geworsteld heb.
Sterkte!!! Ik hoop dat het zich verbeterd!!! 
 
Hier ook gehad en t nachtelijke braken nog regelmatig met onze jongste (net 2).
Moet ik er wel bij zeggen dat onze  jongste tot 1,5 bijna nooit heeft doorgeslapen.
het is overdag ook nooit een langslaper geweest, al sinds de geboorte, is een maand voor hij 2 werd gestopt met overdag slapen, savonds in bed leggen werd drama en werd sochtends vroeg (lees 05.30) weer wakker.
met 21 maanden ook huilen gehad met inslapen tot overstuur toe. Het hielp bij hem om ernaast te gaan zitten tot hij sliep.
snachts legde ik hem tussen ons in (meningen partner en mij verschilden hierover).
nu hebben we een tussenoplossing gevonden als hij wakker word, ik ga met hem dan in t logeerbed liggen.
na deze nacht slaapt hij meestal weer een paar weken door in eigen bed, tot hij het weer op de heupen krijgt.
Accepteren is soms makkelijker gezegd dan gedaan en ik moet zeggen dat voor mij de reden was om hem bij ons in bed te leggen puur uit vermoeidheid was (1,5 jaar lang gebroken nachten icm met vroege diensten is niet echt bevordelijk).
mijn advies is doen waar jij/jullie je het prettigst bij voelt. En wat je/jullie beweeg redenen zijn om voor het een of het ander te kiezen. Bij deze leeftijd hoort verlatingsangst en merkte dit heel sterk bij onze jongste. Dit heeft hij overdag ook wanneer hij wakker is.
groetjes ivanka
 
Gewoon doen wat voor jullie het beste werkt. Of het nou kort of maandenlang duurt, als je kind eenmaal een par jaar ouder is ben je het allang weer vergeten en is slapen absoluut geen issue meer. Ongeacht hoe je er nu mee besluit om te gaan. Volg je gevoel en dan komt het wel weer goed. 
 
Hier ook geregeld fases van beide jongens 1,5 en 2,5.. beide belanden wel eens bij ons in bed. De oudste kan sinds kort echter niet meer slapen bij ons, wil snachts even getroost worden en tussen ons in liggen en daarna teruggebracht worden om verder te kunnen slapen. Wij gaan er gewoon in mee. Wat de fase ook is, hij gaat altijd weer over. (....uiteindelijk ?)
 
Wij hebben het ook altijd zo gedaan dat als zij het wilde en ons nodig had, mocht ze bij ons.
Ze is nu bijna 3.5 en slaapt gemiddeld 1 a 2 nachten in de week bij ons. Ze komt dan meestal robd 3 uur dat ze bij ons wil.
Ze heeft steeds periodes gehad dat ze beter in haar eigen bed sliep en soms wat vaker bij ons.
Sinds ze 3 is probeerde ik wel soms te vragen waarom ze bij ons wilde, maar dat kon ze nog niet vertellen. 
Voor ons werkt dit, wij hebben haar nooit laten huilen, altijd laten merken dat we er voor haar zijn als ze ons nodig had.
 
Terug
Bovenaan