Pfeiffer

Lieve aanstaande mama's,

Ik moet even mijn hart luchten.
Ik ben sinds afgelopen vrijdag behoorlijk ziek. En achteraf terugkijkend al veel langer moe, dan logisch zou zijn voor mijn zwangerschappen (10 weken geleden zwanger geworden, miskraam gehad, nu weer 4 weken zwanger).
Sinds vrijdag heb ik zo nu en dan verhoging, Flinke gezwollen lymfeklieren overal, maar met name hele pijnlijke bulten op mijn hoofd (en die zijn het vervelendste want die belemmeren lekker doorslapen, omdat het enorm pijn doet.) Ik heb een milde keelpijn en hoeveel honger ik ook heb door mijn zwangerschap, ik heb totaal geen zin in eten. En ik ben dus zoooooooooooo verschrikkelijk moe. Ik was ook moe tijdens mijn vorige zwangerschap (de voldragen zw.sch. van mijn dochter) en toen dacht ik nog nooit zo moe te zijn geweest, maar dat was niets in vergelijking met wat ik nu voel. Maar door die pijnlijke bulten kan ik dus niet eens lekker slapen. En ik kan behalve paracetamol, die uiteraard niet werkt, ook nog eens niks innemen tegen de pijn.

Ik voel me zooooooooooooooooooo ellendig.

Enkele dagen geleden was ik nog euforisch door mijn zwangerschap, maar daar is niks van over. Er begint ons ook iets te dagen over de miskraam. En hoewel ik bang ben dat het nu weer misgaat, ben ik nog veel banger het vruchtje in mij aan te steken en te te mismaken. Ik heb gelezen dat dit kan.

Ik ga straks een afspraak maken met de dokter met de vraag of er op pfeiffer geprikt kan worden, maar eigenlijk weet ik het antwoord al wel.

Ik voel me zo ziek en verdrietig en er is gewoon niets wat ik kan doen en dat maakt me nog veel verdrietiger en machtelozer. We hebben wel besloten het nu toch maar gelijk aan familie te vertellen, ze waren ook op de hoogte van de miskraam en nu vertellen we dit ook maar. Ik kan dit niet voor me houden. Morgen komt mijn moeder oppassen, omdat ik niet eens meer voor mijn eigen kind kan zorgen. Je kunt dan niet van me vragen dat ik al mijn zorgen voor me houd. En dat hoeft dus gelukkig ook niet.

Zeg me alsjeblieft of een van jullie iemand kent die een gezond kind gebaard heeft, terwijl ze pfeiffer heeft gehad in haar zwangerschap?

Groetjes,

Sandra.
 
quote: Sandra B schreef document.write(friendlyDateTimeFromStr('02-07-2007 05:07:54'));

Zeg me alsjeblieft of een van jullie iemand kent die een gezond kind gebaard heeft, terwijl ze pfeiffer heeft gehad in haar zwangerschap?

Helaas, ik ken niemand die pfeifer heeft gehad tijdens haar zwangerschap, maar wilde toch even reageren...
Wat moet dit erg voor jou (jullie) zijn, al die zorgen... eerst een mk en nu dit....
Ik hoop voor je dat het geen pfeifer is en gewoon een griepje ofzo...
Ik heb zelf als kind pfeifer (en tegelijk een zusje daarvan)  gehad en heb daardoor bijna een heel schooljaar gemist. Bij mij kwamen ze er maar niet achter wat er mis was, pas bij een kinderarts kwamen ze erachter dat ik deze varianten gehad had!!!
De ziekte is dus zonder medicatie overgegaan, maar ik weet niet welke consequenties het heeft voor een zwangerschap...

Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je snel wat meer   weet,
Liefs Nika    


 
Hoi Sandra,

Rot dat je je zo beroerd voelt. Goed dat je naar de HA gaat om pfeiffer uit te sluiten, maar ik denk als ik jouw bericht lees niet gelijk aan pfeiffer. Je hebt veel meegemaakt in korte tijd. Een miskraam en gelijk weer een nieuwe zwangerschap. Dat vraagt veel van je lijf en psyche. Ik denk dat veel te wijten is aan de hormonen en je hebt ook al een ander kind dat je aandacht nodig heeft. Goed dat je hulptroepen inschakelt. Veel beterschap!

Groetjes, Ilse.
 
Lieve Sandra!

Wat vreselijk voel jij je ineens zeg!
Wat een verwarrende situatie. Het is echt goed dat je naar HA gaat, hoezo 'weet je het antwoord al' ? Ze kunnen je toch onderzoeken op antistoffen op Pfeiffer?
Als ik je verhaal zo lees, dan moet je het al langer gehad hebben; ik weet niet of je het hebt. Dat kan ik niet afleiden uit wat je schrijft, daarvoor is Pfeiffer veel te complex.
En als je het al langer zou hebben, dan heb je al antistoffen aangemaakt en dan moet het in je bloed te zien zijn.

Ken je iemand in de buurt van wie je het gehad zou kunnen hebben? Want het moet via iemand anders zijn gekomen, met wie je kussen uitgewisseld hebt, of iemand die ziek was; verkouden ahw (veel hoesten, niezen; dat soort dingen)

Oh wat rot, alleen het idee al en dan ook nog die lichamelijke klachten en de vermoeidheid, maar de angst is het allerergst.....

Wanneer ga je naar de dokter en hoe snel kun je een uitslag verwachten?

Ik wil je 1 advies geven en probeer dat alsjeblieft; ga niet het hele internet afspeuren naar informatie over Pfeiffer en zwangerschap. Laat je informeren door je huisarts!
Lieverd, echt het kan ook nog meevallen en als het uiteindelijk niet meevalt dan is het dan vroeg genoeg om ermee om te gaan!
Op internet staan vaak alleen  de uiterste gevallen, de verschrikkelijke verhalen.
Er zijn altijd variaties en nuanceringen, probeer kalm te blijven, dat is ook het beste voor je baby!

Heel veel sterkte als je naar de HA moet, en laat je het weten?
Ik leef met je mee, tot gauw
xx Kim
 
hoi hoi sandra

ik denk dat ze gelijk heeft en dat het ook een groot deel met je miskraam te maken heeft.
ik heb vorig jaar ook een miskraam gehad heb 7weken lang gevloeit en ben niet meteen begonnen voor de volgende maar ik was zo moe echt helemaal kapot en toen dachten ze bij mij ook pfeiffer...
later kwam er dus gewoon uit dat het waarschijnlijk toch met de miskraam te maken had.
kijk jij bent al meteen zwanger (wat niet erg is)maar je hebtdus zon korte tijd gehad om dit een plekje te kunnen geven,en al weer zo druk met de andere zeg maar geeft een hoop vermoeidheid hoor nou

sterkte
 
Hai Sandra,
Ik herken jouw verhaal. het afgelopen jaar heb ik ook twee miskramen vlak achter elkaar gehad. In maart raakte ik weer zwanger en de eerste weken had ik ook heel veel last van intense vermoeidheid, snotneusen en lichte pijn in mijn keel. Uiteindelijk werd die lichte pijn in mijn keel heel hevig, en enorm opgezette klieren, ik kon niet meer eten of praten. Bij de ha beland, ik bleek een schimmelinfectie in mijn keel te hebben. (komt ook vaak bij babies voor als spruw: kleine witte vlekjes). Deze werd veroorzaakt door een combi van wat we meegemaakt hadden en de zwangerschap:een veel te lage weerstand.
Vergeet niet dat het doormaken van een miskraam zowel lich. als emotioneel heel veel met je doet. Pieken en dalen van hormonen. Ik vind het heel goed van je dat je even naar de ha gaat om te kijken of er meer aan de hand is, maar het hoeft dus niet direct Pfeiffer te zijn. En verder lekker op tijd naar bed, veel fruit en ijzerrrijke producten eten! Dat hielp mij tenminste enigzins. Succes! Groetjes Soela
 
zou het niet aan je schildklier kunnen liggen, het schijnt dat die tijdens de zwangerschap ook wel eens wat minder werkt (dat heb ikzelf, heb er tabletten voor) en dan ben je ook moe en kan je keelpijn hebben enzo, verder kan je daar ook labiel van zijn.

Maar als ik het zo hoor heb je ook nogal wat meegemaakt en het kan best zijn, wat iemand al zei, dat je het nog helemaal niet verwerkt had en daar word je ook doodmoe van.

Goed dat je naar de dokter gaat, maar ik zou een open mind houden over wat het is en niet gelijk van het ergste uit gaan. Misschien valt het wel mee en dan heb je je zo gek gemaakt om niks.....dat zou jammer zijn.

Ik hoop dat het iets is wat makkelijk te verhelpen is zodat je toch nog vrolijk en blij je zwangerschap doorkomt! sterkte!
 
Hallo lieve mama's,

Grappig. De HA zei hetzelfde als jullie. Ik ben wel geprikt op Pfeiffer om het uit te sluiten, maar met alles wat er in anderhalf jaar tijd gebeurt is sinds de geboorte van mijn dochter, en dat is nogal wat, vond hij dat mijn lichaam reden genoeg had om dot soort klachten te gaan vertonen. Ik mag morgen al bellen voor de uitslag van het bloedonderzoek.

Intussen voel ik me bepaald niet beter. De hoofdpijn wordt alleen maar erger, waardoor ik niet of op zijn best erg slecht slaap. Ik heb er daardoor nu al een echte "kater-hoofdpijn" in mijn voorhoofd bij. Ik heb vannacht wat langer in bed kunnen doorbrengen dan gisteren, maar ik voel me bepaald niet uitgerust. Ik ben echt aan het eind van mijn latijn.
Ik hoop ook dat ik me snel wat beter voel, maar tot nu toe gaat het allemaal nogal bergafwaarts.

Bedankt voor jullie lieve woorden.

Groetjes,

San.
 
Terug
Bovenaan