Hey Bianca
Hier een andere single-mom van het forum.
Tsja.
Even terugdenken wat je nou precies vraagt..
Mijn situatie was niet geheel vergelijkbaar met die van jou.
Maar uiteraard kan ik je zeggen dat je voor jezelf en je kleine alles op alles moet zetten om te kijken of er nog een kans is. Dan kun je later, wanneer het niet goed loopt, jezelf en je kleine in de spiegel aankijken.
Ookal ben ik zelf een alleenstaande moeder, het doet mij altijd verdriet om kinderen te zien die met een scheiding te maken krijgen. Heen en weer geslingerd worden van hot naar her, papa-weekenden, tussendoor opa's en oma's enzovoort, de problemen als er andere partners in het spel komen en ga zo maar door... Dat is dan even mijn mindere belichting van scheidingen. Maar, en dat moet natuurlijk gezegd, kinderen krijgen ook een hoop leed mee van ruzies, spanningen en niet liefhebbende ouders (van elkaar dan).
Dat heen en weer geslinger maakt dat ik heel goed begrijp dat je daar tegen op ziet.
Dat kinderen hun vader zien na de scheiding is mijn inziens heel belangrijk.
Dus, als mijn dochter, een vader zou hebben die voor haar zou gaan, zou ik mij toch bij zo een situatie neer moeten leggen.
Maar mijn verhaal is iets anders. Mijn ex is, zeg maar, niet bepaald verantwoordelijk en dus ook niet richting zijn kleine meisje. Aangezien het forum vrij open is, hou ik het daar bij voor wat betreft ex.
Maar dat vind ik echt heel erg. Baal er goed van dat zij geen vader heeft die er voor haar is en ontzettend trots op haar is.
Verder doe ik dus 24/7 alles alleen. Geen netwerk aan opa's en oma's en ook vrienden springen niet bepaald bij (klinkt hard, is waarheid).
Je wilde ervaringen horen, ik zal ze niet rooskleuriger maken. Ik vind het soms echt heel erg zwaar (naast dat mijn kleine wijffie ook niet gek is op hele nachten slapen
) en ik moet gewoon werken, alles draaiende houden, centjes verdienen. Ik kan niet even zeggen: Hey de groeten Evi, ik ben er even van tussen, want ik word even helemaal gek van je.
Daarnaast vind ik dus het hoofdstuk die zich straks aandient waar haar vader is bijzonder pittig.
En (maar goed, ik zit in een fase dat ik veel te veel beren zie, das verwerken he
)wat als ik straks een kanjer van een man ontmoet die als een vader voor haar zal zijn?! Dat is super! Maar als daar een wens zou zijn voor nog een kleintje, een broertje of zusje erbij.. dat kan niet! (op dit moment dan want ben nog erg zwart-wit in mijn hoofd dus) want dan zou het nieuwe broertje/zusje wel altijd bij zijn vader en moeder zijn, maar mijn dochter zou opgroeien met alleen haar moeder en niet haar echte vader..
Ehm, het is een ongelooflijk bij elkaar geraapt verhaal.
Wat ik je dus mee wil geven, is alles aan keerzijdes.
Ik ben aan de andere kant (ondanks dat het soms dus bere-zwaar is) ontzettend gelukkig dat ik nooit maar dan ook nooit een momentje hoef te missen van mijn kleine meisje, mijn trots!
Door er (naast mijn werk, dat zou ietsjes minder mogen, om meer bij haar te kunnen zijn) altijd voor haar te kunnen zijn, geef ik haar voor mijn gevoel de beste start! In een huis wat niet bol staat van ruzie, gevechten, kilte of wat dan ook.
Liefde, aandacht en heel veel warmte.
Oh, en of je er boven op komt..
Ja natuurlijk wel!
Maar het is niet altijd makkelijk.
En het maakt je nog sterker dan sterk.. en van mooie momenten geniet ik nog meer dan eerst..
Liever dus een gelukkig gezin geweest maar als dat niet kan, dan maar zo!
Ik stop want echt geen speld meer aan vast te knopen!
Ik hoop voor jullie dat jullie er uit komen en anders dat de nieuwe situatie voor een ieder van jullie goed zal uitpakken.
Sterkte en veel liefs
