Pff, soms weet ik 't even niet meer (partner)

C

Charoon

Hi dames..

Tijdens de zwangerschap dronk mijn partner dagelijks 6 biertjes. In de kraamweek heeft hij geen één biertje gehad en mij goed geholpen.. Ik vond het ook niet prettig dus aangekaart en uiteindelijk zei hij ook.. 'ja idd niet gezond, de maandag/dinsdag/woensdag drink ik geen alcohol meer, snap ook dat jij dat niet prettig vind'

Hij houdt dat elke keer 2 weken vol en dan zijn die 2 weken voorbij en dan komt hij woensdag vanuit zijn werk weer licht aangeschoten thuis (al zelf rijdend in de auto) 2 weken geleden ben ik boos geworden en hij begreep het en hij zal zich aan de " afspraak houden" vond hij zelf ook nodig.. Maar nu 2 weken later kwam hij gisteren weer zo thuis..

Ik heb besloten er niet meer over te beginnen want ik ben er achter dat hij zich er lastig aan kan houden en elke keer het zelfde gesprek heb ik geen zin meer in.. Hij merkte dat er wel wat was me me, maar ben er niet op in gegaan.. Zo vermoeiend.

Ook ik doe alles met de kleine, hij is een hele lieve papa en doet het super.. Maar ik vind 't niet prettig dat hij met de kleine is met alcohol op.. Ook zonder alcohol moet ik hem soms vragen, wil jij ff flesje doen dit x.. Ik merk dat mijn batterij bijna op is..

Wat zouden jullie doen??
 
Oh jeetje wat ingewikkeld. Ik denk dat het van een afstand heel erg makkelijk is om iets te vinden en aan te geven wat wij zouden doen, maar vanuit jouw positie is dit echt een hele moeilijke.


Als hij zich namelijk niet aan de afspraken kan houden, is er sprake van een drankprobleem. Verslaving misschien wel, en dat is geen klein onderwerp. Sowieso in een relatie, maar met een kleintje erbij al helemaal. En leg hem maar eens uit dat hij een drankprobleem heeft.. voor je bij die werkelijke erkenning bent en hij er daarna echt iets aan kan veranderen, daar gaat nog een heel proces aan vooraf. En dat proces is slopend.

Jouw wensen zijn 100% begrijpelijk, en dit is verre van een ideale situatie voor jullie gezin. Alleen al het aangeschoten naar huis rijden is al voor mij moeilijk te begrijpen, omdat hij zich nier realiseert watvoor gevolgen dat kan hebben voor jullie als gezin, mocht dat een keer fout gaan. Een drankprobleem is moeilijk te begrijpen, en dan kan het lijken op een serieus gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel. En dat is, voor mij, niet acceptabel als vader en partner. Maar juist het feit dat hij een drankprobleem heeft, maakt de situatie anders.. verslaving is een ziekte, dat is niet voor iedereen een makkelijke knop om om te zetten.

Ik denk, maar nogmaals het is écht makkelijker praten voor ons en hou dat in je hoofd, dat ik dit met hem zou bespreken op een moment dat ik alles goed helder op een rij heb gezet voor mezelf, en op een moment dat ik er niet emotioneel over ben. Ik zou het bespreken als een geheel, niet per incident. Wat het voor jou betekent, wat het voor jullie relatie betekent en voor zijn relatie met de kleine.

Maar daarna, dat hangt echt van zijn reactie af meid.. Ik hoop van harte dat hij zich realiseert dat hij moet veranderen, maar zo niet wordt het een individuele vraag die je jezelf moet stellen vrees ik.. daar kan niemand je advies in geven, behalve dat het veiligheid en goede zorg voor jouw kindje altijd op plek 1 moet blijven staan.

Heel erg veel succes. Ik weet helaas uit eigen ervaring hoe slopend dit kan zijn, en hoe uitzichtloos.
 
Dit is inderdaad een lastige situatie. Ik heb er geen ervaring mee maar ik kan me aardig voorstellen hoe het voor jou moet zijn.

Ik ben het helemaal met CoVo eens. Dat hij dagelijks dronk hoeft niet te zeggen dat hij verslaafd is, maar omdat hij zijn drankjes niet kan laten staan DENK ik ook dat het een verslaving is. Het kost tijd om hem dit te laten beseffen. Ik zeg DENK omdat het van achter het internet makkelijk zeggen is.

Als hij uit zichzelf niet kan stoppen zal hij hulp nodig hebben. CoVo heeft gelijk, het belangrijkste is dat jullie kindje veilig is. Misschien zul je hierom een moeilijke keuze moeten maken.
 
Ik vind het nu al echt slopend idd.. Gisteren ben ik er niet over begonnen bij hem, omdat hij als hij wat op eens.. Ook wel eens niet zo leuk kan reageren zeg maar..

De veiligheid voor de kleine idd het belangrijkste.. Daar zorg ik echt voor en daarom neem ik sws alle zorg op me!

Ik heb hem al eens gezegd in een gesprek toen hij goed nuchter was dat ik het op een verslaving vond lijken, maar dat was echt niet het geval zegt hij.. Maargoed telkens zeggen en beloven iig de eerste dagen niet te drinken en het vervolgens niet doen maar wel paar dagen later zeggen 'ja snap je echt en moet me aan de afspraken houden' maar het uiteindelijk niet vol kunnen houden..

Ik heb al zovaak gezegd dat ik dit echt niet tof vind, dat het mij verdriet doet en dat snapt hij dan op dat moment.. Maar toch, houdt hij zich er niet aan.. Maar volgens mij begrijpt hij dan ook niet dat ik er op een gegeven moment echt klaar mee ben, dat ziet hij dan niet in lijkt me..
 
Klinkt misschien erg, maar elke donderdag is zijn moeder hier gezellig ff uurtje koffie doen etc en soms ligt het op mijn tong om het eruit te gooien.. Maar ben dan bang, dat ik ben hem behoorlijke kwaad heid wakker maak.
 
Weet je wat het is: het drankprobleem is de meest positieve van de twee opties voor hem om te erkennen. Want de enige andere optie, als hij geen probleem heeft, is dat hij een serieus verantwoordelijkheidsgevoel ontbreekt. Heel veel andere smaken zijn er niet, je hebt echt gelijk dat je dit niet ok vindt.


En als hij dat stuk verantwoordelijkheid echt ontbreekt, en dus oprecht niet 100% begrijpt dat zijn acties niet ok zijn, ben je verder van huis.. Het zijn geen kleine incidenten die je noemt, zeker als je nu erbij verteld dat zijn gedrag ook in negatieve zin verandert met drank op.

Wordt hij gewelddadig naar jou toe? Of je kindje?

Het bespreken met zijn moeder is een goede stap hoor. Maar ik begrijp je twijfel wel. Het is voor hem een drempel om zijn probleem te erkennen, maar het is voor jou minstens een even grote drempel om écht keuzes te maken. Het is zo lastig. En het met zijn familie bespreken is al een keuze die makkelijker lijkt dan het is.

Ik zou het je wel aanraden te doen. Maak de situatie zo veilig mogelijk voor hem, laat zijn moeder hem niet ineens woedend opbellen bijvoorbeeld. Daar heb jij het meeste last van. Als zij haar rust kan bewaren en bijvoorbeeld jou bij kan staan als je met hem wilt praten, dan ziet hij het wellicht als een mindere bedreiging?
 
Ik zou dit probleem met hem bespreken. Dat je merkt dat je het steeds opnieuw moet aankaarten, en vragen waar het aan ligt dat hij toch steeds weer vervalt aan dat oude gedrag? Is dat omdat anderen drinken? Is dat omdat hij het nodig heeft? Zo kunnen er nog tien redenen zijn waarom hij steeds weer gaat drinken. Misschien helpt het om de oorzaak van het probleem te begrijpen en om het probleem dan bij die bron aan te pakken. Ook zou je kunnen vragen wat hij denkt dat er moet gebeuren dat hij toch niet weer vervalt in het oude gedrag. Misschien zijn er praktische afspraken mogelijk? Direct naar huis na het werk (of drinkt hij echt tijdens het werk?). En waar komt die alcohol eigenlijk vandaan? (Of werkt hij in de horeca?). Als de werkgever meedoet kan hij misschien ook daar aangeven dat hij het niet meer wil doen zodat hij steun ondervind i.p.v. mensen die hem overhalen mee te doen.

Met een deskundige praten vind ik ook geen gek idee.
 
Ik herken dit.Mijn partner heeft ook zo zijn 'verslaving' en een gesprek er over beginnen, is erg lastig..Het valt volgens hem allemaal wel mee. Of hij zegt dat hij het nodig heeft.

Niet erg dat hij drinkt op zich, maar op zo'n moment (en de volgende ochtend) is verantwoordelijkheid nog ver te zoeken...

Zelf hebben we ons kindje een paar maand terug verloren.
Uit een eerdere relatie heeft hij een kind.. wanneer deze bij ons is, heb ik veel verantwoordelijkheid over haar.. hij ligt veel op bed overdag en gaat laat op bed..
Moet er ook bij zeggen dat hij ziek is en daardoor prikkels moeilijk aan kan.


Wanneer ik erover begin, kan dit wel eens in een enorme discussie uitlopen. Ik vind het soms erg zwaar, maar ik houd zoveel van hem

Als iemand een verslaving heeft, moet hij dit zelf inzien en de hulp aanvaarden.


Blijf zelf aangeven hoe je je er onder voelt. Dat je het zwaar vindt en je het niet (altijd/meer) trekt.

Wanneer het escaleert, heb je een adres, waar je met de kleine heen kunt? Veiligheid is zo belangrijk. Soms is een tijdje 'weggaan' een eye-opener..

Heel veel sterkte♡

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan