Pijn in mijn onderbuik

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden,

Hoe is het met jullie? Voor mij kruipen de dagen nu echt voorbij tot de NOD. Het is nu 4 dagen nadat het 1e eitje is gesprongen en de 2e is vermoedelijk dinsdagavond gesprongen. Ik ben zo vreselijk blij dat we nu even niet meer "moeten" klussen. We hebben echt 5 dagen elke dag geklust en dat viel best zwaar. Ik heb normaal gesproken nl. echt niet elke dag zin.. maarja, ik laat die eitjes natuurlijk niet zomaar voorbij gaan!

Nu heb ik sinds gisteren hele erge pijnlijke steken rechts onderin mijn buik (waar het eitje maandag is gesprongen). Ik heb daarom niet echt het gevoel dat ik zwanger ben omdat het behoorlijk heftige steken zijn. Heeft 1 van jullie dit wel eens gehad in het begin van de zwangerschap?

Ik heb er niet zo'n heel goed gevoel over. Toen ik zwanger was WIST ik het nl. gewoon.. maar goed, het is nog vroeg natuurlijk. Hopelijk komen al die kwaaltjes nog...

Nien en Monique, met jullie alles ook goed? Nien, hoe gaat het nu op je werk? Trek je het al wat beter allemaal? Weet je trouwens al wat het wordt? Of wil je niet weten of het een zoontje of een dochtertje wordt. Ik hoef het niet te weten hoor maar ik vroeg me af of jij het zelf al wist..

En Monique, hoe is het met jou meis? Zie je op tegen de onderzoeken?

Nou meiden, ik spreek jullie allemaal snel.

Dikke kus F.
 
F!

Nou jaaaaa! Dat is eigenlijk wat ik ook had willen schrijven!!! Tsss.

Ik heb ook sinds gisteravond heftig steken in mijn onderbuik, maar mij doen ze wel heel erg denken aan toen ik zwanger was van Marijn. Die kwamen pas later in de zwangerschap, (met een week of 8, geloof ik) maar het gevoel is precies hetzelfde. Normaal heb ik dit nooit, hooguit als mijn ei springt, maar dan zijn het lichte steekjes, niet zo erg als nu.

Ik heb in een zwangerhandboek gekeken, en daar las ik dat ongeveer 4 dagen na de bevruchting het eitje in de baarmoeder aankomt, maar dat het al na 24 uur hCG gaat maken om de baarmoeder en de eierstokken alvast te vertellen dat er een bevruchte eicel aan zit te komen. Die gaan zich dan vast voorbereiden. Je eierstokken gaan dan ook vast wat andere hormonen aanmaken.

Toen ik zwanger was van Marijn wist ik het ook al zeker, zo'n 7 dagen na de bevruchting. Ik heb 'm op een nacht bijna voelen innestelen. Zover zijn we nu nog niet, maar het duurt 6 a 10 dagen voor het eitje zich innestelt.

En pas een paar dagen voor je NOD komt het hCG ook echt in je bloedbaan terecht en merk je iets van kwaaltjes in de rest van je lijf. Hmmm. Wat vervelend dat het nu toch gewoon weer neerkomt op wachten, he!

Ik vind het zo spannend! We gaan gewoon HEEL hard duimen, okee?

Liefs,
Marjon
 
Hoi Marjon,

Wat toevallig dat jij dit ook hebt!! Ik vind het echt heel raar. Gisteren was ik echt super druk op mijn werk maar af en toe moest ik gewoon even lopen vanwege de steken onderin mijn buik. Omdat ik zo druk was, was het ook niet zo dat ik die steken voelde omdat ik iets wilde voelen (ik weet dat als ik maar lang genoeg denk dat ik misselijk ben, dat ik dan ook echt misselijk wordt). Ik probeer echt mijn verstand uit te schakelen door er niet teveel mee bezig te zijn... Maarja, ik heb 7 maanden niet kunnen uitleven naar een nod dus het is denk ik ook wel logisch dat ik alles nu zo bewust beleef.

Jij hebt dus al een kindje? Dat lijkt me wel een prettig idee. Dan weet je in ieder geval dat je een gezond kindje op de wereld kunt zetten!

Toen ik de vorige keer zwanger was, verloor ik tijdens de innestelingsperiode ook heel ietsjes bloed. Ik kon toen trouwens ook al 4 of 5 dagen voor mijn nod testen. Maar.. ik probeer het uit te stellen nu. Ik denk dat ik het weekend voor de 20ste ga testen.. Als ik dan nog niet ongesteld ben geworden. Ik probeer er echt van uit te gaan dat ik niet zwanger ben (ook vanwege die pijnlijke steken) maarja, ik zou toch heel erg teleurgesteld zijn als ik ongesteld zou worden.

Nou Marjon, we houden elkaar op de hoogte!

Succes!!!!!!! En ik duim HEEL hard met je mee!!

X F.
 
Nou, dit is heel apart want ook ik heb die steken gehad. Ik weet helaas niet of het mijn eisprong was of erna maar het was niet te harden. Als ik dan moest plassen deed het nog meer zeer. Het was bij mij vorige week vrijdag. En daarna voel ik ook steeds kleine steekjes in mijn buik. Ik ga er maar vanuit dat het mijn darmen zijn. Ik had ook steeds een misselijk gevoel maar dat is nu wel minder en net zoals Marjon zegt, je praat het jezelf aan.

Ik had de vorige keer toen ik dus zwanger bleek ook juist het gevoel dat het niet raak was, vorige maand had ik pijn aan mijn borsten (nu ook wel iets, beetje branderig). Mijn nod is (waarschijnlijk) 2 dagen eerder dan die van jullie. Ik leef met jullie mee.

Ben zooo nieuwsgierig.

Sterkte beiden met de kwaaltjes.

Liefs Po
 

Heee meis,


Je maakt het wel weer spannend hoor.
Het is zo moeilijk, ik snap je helemaal,zou het...
Ik weet wel dat ik bij de laatst keer af en toe steekjes in mijn lies had.
Je kan nu niets anders doen dan afwachten en probereb zo ontspannend mogelijk te zijn.
Maar ik weet dat dat moeilijk is.
Heeft R de uitslag inmiddels van het zaadonderzoek.

Met mij gaat het best redelijk.
Bij de vorige miskraam had ik steeds huilbuien, nu al eigenlijk niet meer.
Ik was al bang dat ik het verdriet misschien ging wegstoppen.
Toen we het vruchtje gingen begraven was ikw el heel verdrietig.
IK had toen echt zoiets van gisteren zat je nog in mijn buik en nu .....
Een leeg gevoel.
We zijn ook aan het nadenken hoe ver we willen gaan.
Wel staat het voor ons vast, wat er ook uit de onderzoeken komt dat we een kindje van ons samen willen.
Als dit niet zo mag zijn kiezen we er voor een kindje te adopteren.
Dus geen donor enz.
We hebben hier al veel info van internet gehaald en dit spreekt ons ook aan.
Ik ben er van overtuigd dat wij net zoveel van een niet biologisch kindje kunnen houden als van een biologisch kindje.
Wij kunnen ons een leven zonder kinderen niet voorstellen.
Daarbij vinden wij de gedachten heel mooi dat je een kindje een mooie toekomst hier kunt geven.
Pff, wat een zwaar gesprek zeg.
We hadden het hier met onze gyn. ook nog over.
Ze zei dat we nog altijd de grootste kans hebben op een gezonde zwangerschap.
Dat is natuurlijk heel fijn om te horen.
We gaan ook vol goede moed verder.
De vorige keer werd ik na 5 weken ongi.
Ik zit nog te twijfelen om de eerste ongi af te wachten, en daarna weer voor een zwangerschap te gaan.
Je hoort volgens mij regelmatig dat bij mensen die direkt weer zwanger zijn dit ook vaak eindigt in een miskraam.
Wat zou jij doen?

Lieve Fred, ik ga ontzettend voor je duimen en hopen dat hier een zwangerschap uit komt.
Het feit dat je weer een nod hebt is al positief!
Het komt echt goed met jullie!

Heb je de kerstboom al in huis?
Ik zal morgen wat kerststukken maken.
Ik heb altijd veel kaarsjes branden en dit weekend brand ik ze allemaal voor jouw!
Misschien helpt het!
Fijn weekend!

Liefs, MOnique2
 
Hoi Monique,

Kan niet zeggen dat de steken mij bekend in de oren klinken. Wel had ik het gevoel te moeten gaan menstrueren! Spannend hoor! Ben hard aan het duimen voor je!

Op dit moment werk ik 4 uur per dag arbeids therapeutisch. En moet zeggen dat ik dat precies red! De pijn in mijn rug is er nog steeds, maar wel verdraagzamer nu!
We weten nog niet wat het wordt en willen het nog niet weten. Wel waren we al uit de namen, maar tot mjn grote spijt moeten we aan een nieuwe meisjes naam. Collega heeft een meisje gekregen en die heeft ze dezelfde naam gegeven als wij wilde! Maar ja.....

Gaan zometeen even geboortekaartjes boeken halen! Ben benieuwd!

Liefs Nienepien
 
Hoi dames,

Elke keer dat er een eitje aan het innestelen was en ik later ook daadwerkelijk zwanger was had ik van te voren hele felle steken. Net alsof er even met een naaldje in je baarmoeder word geprikt en best wel vermoeiend de hele tijd.

Ik zie dit als een positief teken dames. Nu maar hopen dat het goed gaat innestelen. Ik ga voor jullie duimen.

Liefs Bibi
 
Nou nee, ik heb geen gezond kindje. Ik verwijs wel naar hem met Marijn, ik dacht dat ik dat al had verteld hier op het forum, maar ik kan me vergist hebben, en het hebben verward met een ander forum. Eigen schuld, je hoeft geen sorry te zeggen ofzo.
Marijn was een jongetje, hij is geboren met bijna 15 weken zwangerschap op 21 september. Ze noemen het miskraam, maar dat vind ik een rotwoord voor een echte bevalling (wat doet dat zeer!) van een jongetje met vingertjes, teentjes, oortjes en een neusje. En een naam dus. De avond voor de bevalling heb ik hem nog op de echo naar me zien zwaaien.
Ik schrijf ook nog op een ander forum en bovendien in de Herfst-in-mijn-Hart groep. Daar vind ik veel steun van andere dames die ook een kindje kwijt zijn geraakt.
Ik raak soms een beetje de weg kwijt door al die mailgroepen, dus vandaar dat ik sommige kennis al als bekend veronderstel.

De steken in mijn buik waren ook zo heftig dat het zitten me een beetje moeilijk viel. Gelukkig is het nu minder geworden en ik speur naar allerlei tekentjes die duiden op een prille zwangerschap. Ik kan er verder nog geen vinden! Behalve dan dat ik warm aanvoel, zoals mijn vriend opmerkte.

Grappig wel, zoals jij ook probeert te rationaliseren. "Als ik er maar niet te veel aan denk, dan ben ik straks niet zo teleurgesteld". Volgens mij werkt dat totaal niet! Je zult hoe dan ook teleurgesteld zijn, denk ik, dus waarom niet dromen en hopen? Dat is tenminste hoe ik erover denk. Ik probeerde het wel, maar ben er mee opgehouden. Stel nou dat het wel raak is, dan heb je jezelf tekort gedaan door de eerste weken weg te denken...

Nou gaan we lekker samen aftellen! Jij ook heel veel succes!!

Kus,
Marjon
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan