Pijnbestrijding of toch maar niet?

A

ANONYMOUS_USERNAME

20 weken zwanger nu en gisteren gehoord dat het een mooi meisje is!! Als moeder in de dop kan ik mijn geluk uiteraard niet op, ik ben dan ook al die 20 weken al echt zwanger.
Maar dan nu...zo rond  3 november zal er echt bevallen moeten worden en voor mij was al snel duidelijk dat dat poliklinisch dient te gaan gebeuren. Maar dan...kies ik op voorhand al voor een ruggenprik, of laat ik de natuur z'n gang gaan, wetend dat ik, indien nodig, die ruggenprik achter de hand heb. Het is opvallend hoeveel verschillende meningen hierover zijn in dit land (hier meer dan in de landen om ons heen, waar het heel normaal is met een ruggenprik te bevallen).
Ik zou graag jullie gedachten hierover of ervaringen hiermee willen weten. Wat heeft jullie ertoe bewogen om hier wel voor te kiezen, of juist niet?
Ik ben benieuwd...
 
Hoi blije mama,

Als eerste; gaaf dat je de 20 weken echo hebt gehad en dat het een meisje wordt! Ik vind dat Nederland wat achterloopt als het om dit onderwerp gaat. Iedereen moet zelf kunnen kiezen vind ik. Maar over het algemeen is dat nog lang niet zo.
Na mijn vorige bevalling die ingeleid is en met een vacuum is geeindigd, ben ik er nu ook wel meer mee bezig. Het is belangrijk dat je vooraf idd je wensne bespreekt, tijdens wordt het al snel moeilijk en hangt het af van de gyn die je hebt. Ik moet om medische redenen in het ziekenhuis bevallen en zal nu vooraf beter zeggen wat ik wil en NIET wil. Ik snap het heel goed als je daar vooraf voor kiest. Ik hoop dat je dan ook een ziekenhuis vind die hiermee akkoord gaat. Succes!
 
Toen ik zwanger was van mijn eerste heb ik me daar vantevoren nooit mee bezig gehouden. Wist toch niet wat er zou komen, dus ook niet of het draaglijk zou zijn of niet. Had graag thuis bevallen, maar dat ging niet door en het is uiteindelijk een ingeleide bevalling geworden nadat ik al een paar dagen ziek in het zhuis lag.
Ondanks dat ik de weeenstorm echt vreselijk vond.... en ja het doet uberhaupt gewoon pijn.... nooit overwogen om pijnbestrijding te vragen.
Die bevalling had echter wel wat haken en ogen en tijdens mijn 2e zw.schap heb ik tot een week voor de bevalling er enorm tegenop gezien. Een week ervoor kwam er een rust over me: komt goed! Wou wel persé poliklinisch bevallen die keer door de bevalling van de oudste.
Nog steeds zeer pijnlijk en ook zonder inleiding kwam ik in een weenstorm, maar op die ene keer na dat ik riep dat ik het niet meer trok (en 5 minuten later was die er al) nooit overwogen om aan de pijnbestrijding te gaan.

Met die bevalling als laatste ervaring ben ik nu behoorlijk relaxed over die bevalling die er aan komt EN ik durf zowaar weer te denken aan een thuis bevalling. We wonen dichtbij het zhuis en mocht ik me tijdens de weeen bedenken kunnen we alsnog heen. Maar laat het gewoon helemaal open tot die tijd. Heb wederom zoiets: pijnbestrijding hoeft van mij niet. Komt misschien ook omdat ik juist op dat soort dingen heeeeel snel reageer en ik bang ben juist dan stukken van de bevalling te missen en dan dus niet alleen de pijn, maar gewoon helemaal niet zo helder te zijn.

Je hoort weleens van felle tegenstanders van pijnbestrijding dat het de binding met je kind zou verhogen als je zonder bevalt.... dat vind ik echt dikke onzin. Dat kleintje is je eigen kind en bij de 1 is het moedergevoel er in die 1e seconde en bij een ander moet het groeien in de seconden, minuten, uren erna.... en dat staat voor mij helemaal los van al dan niet met pijnbestrijding bevallen.

Maar informeer je vantevoren en laat de keuze verder open.... probeer niet al teveel een ideaal plaatje in je hoofd te hebben van de bevalling.... elke keer is anders en hoe jouw bevalling zal gaan verlopen!!? Niemand die het kan voorspellen.... voor hetzelfde geld begin je thuis en gaat het zo rap dat je kindje er al is voor je uberhaupt aan pijnbestrijding hebt kunnen denken.

groetjes,
Marije
 
Ik ben vorig jaar bevallen met een ruggeprik! Wat was ik daar blij mee zeg!!
Het was de bedoeling dat ik thuis zou bevallen maar dat ging op een gegeven moment gewoon echt niet meer en de vk die toen tijdens de bevalling zou hebben vertrouwde ik ook niet echt! Dus dat werkte ook niet echt mee (het was iemand die aan het afstuderen was en al eens een fout had gemaakt bij mij tijdens de zwangerschap en tijdens de bevalling kon ze het hoofde van mijn zoontje niet vinden................)
Uit eindelijke dus naar het ziekenhuis gegaan, daar hevige rug en been weeen gekregen en toen trok ik het echt niet meer. Ook ben ik behoorlijk ziek geworden tijdes de bevalling waardoor we ons zoontje bijna waren verloren!!! Heeeeeeeeeeeeeeerlijk toen de ruggeprik aan stond zeg!!! Maar op het moment dat het echt moet gebeuren gaat hij dus wel uit!!! Maar dan is het ook heerlijk als je mag persen!! Ik heb ruim 22 uur over de bevalling gedaan en dat is best lang!

Het ligt er natuurlijk aan hoe je bevalling is, geen een is het zelfde. Maar wat is er mis mee als je wel een ruggeprik achter de hand kan hebben!!
Je kan nl niet in elk ziekenhuis op elk moment een ruggeprik krijgen!!

Succes er mee!!
 
Hoi hoi,

Ik heb geen flauw idee wat ik zal doen op het moment dat de pijn heel erg wordt. Bij mijn eerste was die keus er nog niet eens dus heb ik er nooit over hoeven nadenken. Het deed erg pijn en ik dacht dat ik het niet meer trok en toen was het einde in zicht. zo gaat dat volgens mij best vaak en misschien, ik MISSCHIEN, gaan we nu juist te snel naar de pijnstilling grijpen. Ik ben geen tegenstander maar ook geen voorstander. Elke bevalling is anders en iedereen ervaart het anders.

Bij mijn tweede heb ik wel een pijnbestrijder gekregen. Ik heb er ook vreselijk lang over gedaan (door persoonlijke omstandigheden vlotte het gewoon niet dus was ik na 30 uur pas klaar) Ik kreeg een spuit om de scherpe kantjes van de weeën weg te halen maar dat is mij niet goed bevallen. Tussen de weeën door zakte ik helemaal weg en hallucineerde ik. Ik lag tegen mijn dochter te praten (die helemaal niet in het ziekenhuis was maar bij mijn zus thuis)  en zag haar naast me staan en ik zei haar dat haar staartje niet goed zat etc etc...en nog een paar van dat soort dingen. En elke keer als er een wee kwam dan overviel me die zo hevig omdat ik hem door de prik niet meer voelde aankomen en er ineens middenin zat....nee voor mij dus niet meer die prik!

Mijn aankomende bevalling weet ik echt niet wat ik doen zal. Een ruggenprik daar ben ik bang voor, liever geen gedoe aan mijn lijf. Hopelijk komt het kindje gewoon vlotjes en kan ik de pijn gewoon aan door de pijnbestrijders in mijn eigen lichaam die er weldeglijk zijn!

Groetjes Petra
 
Als het de volgende keer niet nodig is hoef ik ook geen ruggeprik.
Maar vind het wel geruststellend dat de mogelijkheid er hier wel is 24 uur per dag en in het weekend.

Ik was ook altijd bang voor een ruggeprik, maar je voelt er echt niks van. Hij wordt tijdens een wee gezet. En je bent verder helemaal bij maar je voelt geen pijn meer.
 
hoi, ik heb tijdens de curretage na m'n miskraam een ruggeprik gehad. heb hier geen pijn aan gehad ofzo, maar m'n benen waren dus verlamd... nu vraag ik me al tijden af hoe dat dan moet tijdens je bevalling, als je dus je benen niet zelf kunt bewegen...dat is toch geen doen?? of is het een minder sterke prik van die ik heb gehad ofzo?
groetjes sabine
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan