Ik had vtv aangegeven geen pij bestrijding te willen. Moest het zo ook wel kunnen vond ik... Ik werd echter ingeleid, binnen een uur van niks naar weeën zonder tussen pozen. Dat gaat vlot dacht ik nog... Na 4 uren onafgebroken weeenstorm en overgeven bleek ik nog maar op 2 cm te zitten. Ik kon me ook nauwelijks bewegen, door m'n bekkeninstabiliteit en het feit dat ik met 2 banden om m'n buik, infuus in m'n hand en draadje op hoofdje van m'n zoontje( die bij elke beweging losschoot en weer opnieuw vastgeschroefd moest worden op z'n hoofdje) pfff toen heb ik wel gevraagd om een ruggeprik. Ze deden hier niet moeilijk over, t duurde voor m'n gevoel alleen een eeuwigheid voor hij daadwerkelijk gezet kon worden, t was nogal druk.
Het zetten van de ruggeprik heb ik niet gevoeld, stond in geen verhouding met de weeën pijn. Daarna voelde ik me de gelukkigste vrouw op aarde haha, ik bleeef de anestesist maar bedanken ;-))
Mocht de situatie deze x weer vergelijkbaar zijn, dus inleiden en geen kant op kunnen zou ik misschien wel weer om een ruggeprik vragen. Maar het liefst zou ik een zo natuurlijk mogelijke bevalling willen... Gewoon met alles er op en er aan.
De ruggeprik was al een poosje uitgezet, ik had ook wel weer redelijk wat gevoel, maar ik heb geen persweeen gehad. Moest gewoon maar gaan persen, want we kregen koorts ( bleek achteraf bijwerking van ruggeprik, maar dat weet je op dat moment niet zeker, dus kiezen ze voor de veiligste weg en dat is zsm geboren laten worden) ik weet nog dat, dat zo vreemd was, ik had het gevoel dat ik maar gewoon wat deed... Heel raar.
Maar goed, als jouw gevoel nu al zegt dat je liever pijnbestrijding wilt zou ik het duidelijk aangeven bij je vk of gyn. Dan is dat maar bekend en duidelijk... Heb het idee dat, net als met de keuze voor borst-
of flesvoeding, je maar t beste heel duidelijk kunt zijn, anders word je al snel in een richting gepraat die je misschien niet gewild had...
