Plots agressief

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo
Ik kan me voorstellen dat het heel moeilijk is maar voor je kind is het geen excuus. Sorry dat ik zo hard ben maar ik denk dat je toch minder moet gaan werken ook gezien je bekkeninstabiliteit. Je humeur zegt genoeg en je moet voor je gezin kiezen. Ik had geen bekkeninstabiliteit maar wel andere klachten en ben toen gestopt met werken omdat het niet ging en mijn zoon er de dupe van werd. Je zegt ook dat als je dochter het op de heupen heeft dan gebeurt het dus aan de ene kant herken je wel het moment dat het gebeurt. Je moet nu het moment nog herkennen voor die tijd dus bepaal voor jezelf hoe vaak je je kind kan mag corrigeren. Als je van te voren dit met je kind bespreekt dat ze te ver gaat en dat je er moeite mee hebt dat gaat het een stuk beter.
Daarnaast is het zo dat bekkeninstabiliteit vaak erger word in de zwangerschap dus zorg op tijd voor jezelf.
Heel veel sterkte

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik herken het wel hoor! Ik heb geen kinderen maar wel 2 honden waaronder een puppie. Normaal heb ik heel veel geduld met ze maar nu kunnen ze het bloed onder m'n nagels vandaan halen! Ik probeer me in te houden maar soms schieten er nog al eens wat scheldwoorden uit. Als ik er niet meer tegen kan doe ik ze dus als het weer goed is lekker in de tuin en ga zelf even wat anders doen. Meestal helpt het wel. Maar ja, dat is met een kind niet echt de oplossing he? Veel succes er mee. P.s. ik ben pas 15 weken zwanger. Ik hoop niet dat het zo nog 25 weken door gaat!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo allemaal,

Ik stop eind juli met werken (bijna 7 mnd zwanger dan) en als ik me nu zo moe voel, laat ik alles vallen en geen half uurtje zitten/liggen. Tot nu toe gaat het goed.

allemaal bedankt!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi meiden, ik wil graag mijn verhaal even kwijt. Ik ben nu pas 12 weken en 3 dagen, en er gaat geen dag voorbij dat ik niet boos ben. Maar echt woest. Al is het in het verkeer, of als er om me heen iets gebeurt wat me niet zint. Ik werk met kinderen en ze laten me soms expres schrikken. Eerst vond ik dat wel leuk en deed het terug, maar nu reageer ik uit reactie erg boos wat ik niet zo bedoel. Ik vind het maar erg lastig en het kost veel energie. Mijn hoofd stopt ook maar niet met razen en ik blijf er heel lang in hangen. Mijn man herkent me ook niet meer terug. Ik weet me geen raad meer. Rust nemen werkt niet. Dat probeer ik al genoeg. 

 

[Gebruiker10054521]

ik vraag me wel af waar die woede vandaan komt. Is het je allemaal misschien teveel geworden? Ik kan me persoonlijk de woede niet herinneren maar wel dat ik een bloedhekel kreeg aan sommige familieleden. Hormonen kunnen hele gekke dingen doen, vooral ook op psychische vlak. 
Ik zou dit meteen bespreekbaar maken bij je leidinggevende en evt met de bedrijfsarts overleggen of je wellicht minder kunt werken want dit is onacceptabel, nog een paar keer zo reageren en je zult ouders krijgen die vragen gaan stellen, als de kindjes er al thuis nog niet over hebben gesproken.. 
Succes! In het 2e trimester gaat het over  

 

[Bloempje27]

Nou.... en of ik het herken. Hier verander ik in een bitch als ik zwanger ben. Vreselijk. Wat mij goed helpt is op tijd slapen. En me voorbereiden om de drukke momenten. Tussen half en 8 is dit het moeilijkst en voor schooltijd. Dan probeer ik echt mezelf steeds af te koelen. Hierdoor hou ik toch mijn handen thuis, al ben ik best wat snibbig. Ik bied daarvoor mijn excuses wel steeds aan. Wat voor mij heel bealnrhijk is, ervoor bidden. Ik weet niet of je in God geloofd, maar als ik bid of dat geprikkelde en geirriteerde weg mag blijven, heeft Hij me al vaak verhoord.
Ja.. die hormonen vreselijk. Een achtbaan. Het ene moment, woedend, het andere moment verdrietig. Ongeduldig. Doodmoe... en soms zielsgelukkig. (dat laatste is met de nadruk op soms). Ik voel me meer slecht dan goed. Echt een strijd in mezelf om me niet af te reageren.

 

[Lizara]

Heel herkenbaar hoor! Ik ben nu 19 weken zwanger en heb er nog soms last van..
In het eerste trimester had ik het ook zo erg als jij, begon zelfs met dingen te smijten en buren vroegen of 't wel goed gaat met me omdat ze me hoorde schelden en vloeken.. Oeps ?
Wat mij heeft geholpen is yoga thuis doen, 1x per dag doe ik een half uurtje ontspannen. Verder gaat 't vanzelf minder worden meid, maar weet hoe lastig het is! Probeer met je partner te praten en uit te leggen hoe je je voelt en vooral dat je 't moeilijk vind om te ervaren..