Plots angst of ik er klaar voor ben

V

V i o

<p>Dag iedereen. </p><p>Het is zo dat ik de laatste week (waarschijnlijk door hormonen) nu begin te twijfelen of we er wel klaar voor zijn. Ten eerste lijkt het alsof iedereen me nu gewoon ziet als de "zwangere", ipv de gewone ik. Dit maakt me op zich al behoorlijk kwaad, alsook het feit dat je natuurlijk niet meer mag drinken, roken, préparé eten, enz. </p><p>En ja ik wist dit allemaal vooraf en dacht dat ik dat helemaal niet erg ging vinden, maar blijkbaar is het toch zo.</p><p>Als mijn ouders al beginnen over koosnaampjes en kinderkamer word ik zo goed als misselijk. Mijn vriend probeerde eens een kinderwagen uit en ik kon het op dat moment niet aanzien, het voelde voor mij te raar. </p><p>Nu is het zo dat wij sowieso baby's op zich niet zo leuk vinden, maar vooral al hetgeen die er achter komt. En nee ik ben niet gek, er zijn veel mensen in mijn omgeving die er zo over denken. Ik vind een baby nu éénmaal niet zo heel mooi of leuk...</p><p>Zijn er nog mensen die dachten dat ze meer gingen genieten van de zwangerschap zelf?</p>
 
Ik zat ook gruwelijk op tegen de eerste babyweken. Huilen, voeden, verschonen e slapen. En tja ik vond er ook niks aan. Ik zei altijd tegen mn vriend: Het is dat het mn eigen is, en dat ik zo gek op hem ben.
Vanaf de 6 weken ben ik volop gaan genieten, toen hij contact begon te maken.
Heb me er maar bij neergelegd dat ik geen babybabymama ben. Maar echt druk heb ik me er nooit over gemaakt.
 
@Manon, ben blij dat ik niet de enige ben die er zo over denkt. Toen we naar de babywinkel gingen (voor een ander doel) kwam ik echt slecht. Je ziet daar allemaal zwangere vrouwen rondlopen die heel happy zijn en dingetjes kopen, terwijl ik daar totaal geen zin in heb. 
Alé, we kijken wel uit naar het vorm geven van de babykamer en dergelijke, naar de baby zelf de eerste weken iets minder!
Het lijkt alsof dat we verplicht zijn om baby's leuk te vinden...
 
Hier ook geen baby-babymamma ;) en genoeg dames om mij heen hebben niet enorm van de zwangerschap genoten (en spreken daar openlijk over). Maar erna schijnt t allemaal goed te komen. 
 
Ah, gelukkig :D. Je zou denken te verlangen naar het kopen van spulletjes, zwangerschapskleding, maar nee hoor :D
 
Oh je bent zeker niet de enige! Ik heb weinig gekocht tijdens de zwangerschap. Kreeg van enthousiaste familieleden en vriendinnen telkens cadeau's maar kocht zelf alleen het hoognodige..
Nu is mijn zoontje 18 weken en heb ik een inhaalslag. Koop alles wat ik zie ineens hahaha! 
 
Ik lag op de verloskamer met 6 cm ontsluiting en toen dacht ik ook van; waar zijn we in godsnaam mee begonnen.. wil ik dit wel? Vanaf dat ze geboren is die gevoelens niet meer gehad :) 
 
Hier nog 1. Ik vind baby's niet echt boeiend... Maar merk wel dat ik de baby's van m'n broers leuker vond dat die aan mijn schoonfamilie's kant bijv...misschien omdat er toch wat overeenkomstig DNA in zit??
En ik houd helemaal niet van winkelen! Normaal al niet...en nou moet ik vanalles kopen...ook voor mezelf. Maar als je dan niet gewoon gelijk een goede (niet dure ) leuke bh of bikini kan vinden..(met de kans dat je over een maand weer nieuw moet)...dan ben ik niet te genieten ?
En coov baby spullen ben ik te kritisch... Vind het meeste belachelijk duur, ook al hoef ik eigenlijk niet zuinig te doen maar kom op, 90 euro voor een boxkleed?!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan