positieve bevallingservaring?

Hoi,

Mijn zoontje is inmiddels alweer 13 maanden en ik ben 7 weken zwanger van de tweede...
Mijn bevalling is zeeeeeeeeeeeeeeeer vlot verlopen...
Ik merkte pas dat de bevalling begonnen was toen ik ´s avonds om 23.00u in bed lag en om de 10min. wat voelde rommelen in mijn buik... Dat deed me nog geeneens pijn... Dit heb ik tot middernacht in de gaten gehouden en toen had ik zoiets van: Dit is nog maar het begin, ik kan beter gaan slapen, want morgen zal ik wel flink pijn gaan lijden! Ik ben nog even naar de wc gegaan en terug in bed op mn zij gaan liggen om te gaan slapen. 10 minuutjes laten wilde ik op mn andere zij draaien toen ik een ´pats ´ voelde in mn buik en mn vliezen dus braken. Ik maakte mn man wakker met een geintje: Schat, we hebben een waterbed! Wij uit bed, ik op de wc kijken of de kleur van het vruchtwater goed was, dit was oké. Mn schoonmoeder gebeld om te zeggen dat het begonnen was en zij adviseerde mij om voor de zekerheid de vk te bellen, inmiddels 2 zeer pijnlijke weeen gehad...
De verloskundige kwam natuurlijk nog niet, zei mij terug te bellen als ik regelmatige weeen had van minimaal 1 minuut met 3 tot 4 minuten ertussen...
Toen ik had opgehangen kon ik niet meer op mn benen staan van de pijn... dus ben ik weer in bed gaan liggen, daar kwam een weeenstorm op gang... 4 minuten pijn, 10 seconden rust! Mijn man heeft de verloskundige gelijk weer gebeld, zij hoorde mij op de achtergrond en is meteen in de auto gesprongen. Toen ze er 10 minuten later was, lag ik al persweeen weg te puffen, had volledige ontsluiting en mocht gaan persen! Wat was dat een opluchting! Ik voelde dat ik een perswee kreeg doordat mn buik hard werd, had er totaal geen pijn van! "7 minuutjes later had ik mijn zoontje op mn buik liggen!
Al met al heeft dit in totaal precies 1 uur en 57 minuten geduurd!! Van gebroken vliezen tot geboorte! En voor die tijd had ik gewoon totaal geen pijn!
Ik zat na een heerlijke douche om 4.00u ´s nachts alweer in de huiskamer op een stoel met mn schoonouders te babbelen, die een half uurtje na de geboorte aankwamen!
Lijkt mij toch wel een zeer voorspoedige bevalling...
Vrees alleen een beetje voor de volgende, meestal gaat een tweede bevalling nog sneller.... Zal ik dus waarschijnlijk zelf moeten doen (hihihi)

Veel succes met je bevalling!
Laat ons weten hoe jouw ervaring was!!

Groetjes Jessica
 
Hallo,

Ik ben 7 maanden geleden bevallen van onze dochter Lotte. Het ging supersnel.
Ook ik was bang voor de bevalling....vooral voor de pijn.

's avonds om 21.30u braken de vliezen en om 22.00u kwam er nog een hele plumps vruchtwater (en ik maar denken dat ik in mijn broek geplast had, want ik kon het vruchtwater gewoon ophouden).
Om 01.00u kon ik het toch niet goed vinden in bed,,,, rare krampen, harde buiken (weeen dus).
Onder de douche gesprongen en het was allemaal voorbij, maar helaas duurde dat maar eventjes. Toen ik weer in bed lag 01.30u werd het zo hevig en hebben we de vroedman gebeld. Omdat ik nog geen 37 weken was kwam hij gelijk.
En nog steeds geen idee dat ik aan het bevallen was....leefde volgens mij in een roes.
Hij was er zeer snel en ik had al 4 centimeter ontsluiten, wij moesten richting het ziekenhuis....wij hoefden ons niet te haasten zei hij want het kon nog wel eventjes duren.
De baby deed het goed en ik was gerustgesteld...want het was gewoon te vroeg dat ze mocht komen.
We zijn maar gelijk in de auto gesprongen en naar het ziekenhuis gegaan, want zo'n autorit met weeen is waardeloos.
Eenmaal in het ziekenhuis heb ik nog een paar weeen weggepuft en daar kwamen de persweeen. Drie persweeen later was ze er al (03.30u).
Helaas was ik van voor naar achter uit gescheurd dus ik moest nog gehecht worden.
Lotte woog 3105 en was 48 cm. Nu is ze 7 maand en weegt 7 kilo en is 66 centimeter lang (en lekker klein meisje).
Van de hechtingen heb ik totaal geen last gehad en ook ben ik gelukkig niet incontinent geworden (daar was een kleine kans op).

Groetjes van Mieke
 
Hallo,

Beetje late reactie maar wilden nog even kwijt dat ik een erg makkelijke bevalling heb gehad maar het doet natuurlijk wel pijn!Op het momemt dat ik weeen had zei ik tegen mijn man"ik doe dit NOOIT meer" (weeenstorm) maar de dag erna zat ik al met veel humor de bevalling aan mijn vriendinnen te vertellen.Ik was de ergste pijn al weer vergeten en ben nu zwanger van de tweede.
Het zal voor iedere vrouw anders zijn(zo wie zo ligt de pijngrens voor iedereen anders)maar de meeste van ons willen toch weer heel graag een volgende en gelukkig helpt de natuur een handje door ons de ergste pijn te laten vergeten.
Succes met bevallen.
 
Terug
Bovenaan