Hallo,
Mijn naam is monique en ben 33 jaar 2,5 jaar geleden ben ik bevallen van een dochtertje waarna ik een postnatale depressie kreeg.
IK was al wel eerder depressief geweest en had in overleg met mijn psychiater toch besloten om een kindje te krijgen.
IK telde meteen aan maar kwam wel vele kilo's aan wel 40 dit kwam mede doordat ik andere antidepressiva kreeg omdat dit beter was voor ons kindje.
4 weken voor ik uitgerekend was verloor ik de bloedprop en dezelfde nacht braken mijn vliezen dus dat werd een opname in het ziekenhuis omdat ik nog geen weeen had en het voor ons kindje beter was om te ontwennen van de medicijnen moest ik in een aparte kamer liggen en mocht ik alleen mijn bed uit om te plassen en te douchen.
Ik heb zo een week in het ziekenhuis gelegen, toen wilde de bevalling niet doorzetten en kreeg ik na vele uren een ruggeprik maar ook dit ging weer niet goed ze moesten in totaal 7 maal prikken voor het lukte en toen ging het nog niet zoals het moest ik was nog steeds niet goed verdooft maar ik deed het ermee uiteindelijk werd ons dochtertje geboren en toen moest de leuke tijd beginnen maar ook dit mocht niet zo zijn.
Ik ben meteen na de bevalling weer begonnen met antidepressiva, maar dit zorgde er niet voor dat ik een pnd kreeg.
Ik kreeg een ernstige vorm ervan.
Het werd voor mij een moeilijke tijd maar ook voor mijn man. Ik ben na 3 maanden wel gaan werken maar dit ging niet goed. na 2 maanden belanden ik in de ziektewet en 11 maanden na de bevalling werd ik zelfs opgenomen op de paaz afdeling omdat ik levensmoe was geworden en niet meer verder wilde leven.
De eerste 8 weken ben ik niet van de afdeling afgeweest daarna ging het iets beter en mocht ik een weekend naar huis, maar mijn gezondheid ging niet voldoende vooruit en de medicijnen deden niet wat ervan verwacht werd dus toen werd er besloten om over te stappen naar electrochocks ik kreeg er in toende eerste keer 7 het ging toen met sprongen vooruit en mocht na in totaal 4 maanden naar huis in die tijd heeft mijn man er alleen voor gestaan moest alleen zorgen voor ons dochtertje en kwam met haar wel elke avond op bezoek ook voor hem heeft deze periode een moeilijke periode geweest.
Na 3 maanden moest ik ergenoeg weeer een sessie electrochocks ondergaan.
Dit is nu een jaar geleden en het gaat nog steeds nog met horte en stoten en ik ga wekelijks met een psycholoog praten.
Ik zou nu graag weer een kindje willen maar ik ben bang om weer een keer dsoor deze molen te moeten.
Misschien is er hier ook iemand die met deze keuze heeft geworstelt of iemand die iemand kent en me hier iets over willen vertellen.
Ik merk nu dat het me goed doet om er iets over te vertellen.
Ik hoop op reacties monique-simon@zonnet.nl
Hopelijk tot schrijfs groetjes monique(Mirthe2)
Mijn naam is monique en ben 33 jaar 2,5 jaar geleden ben ik bevallen van een dochtertje waarna ik een postnatale depressie kreeg.
IK was al wel eerder depressief geweest en had in overleg met mijn psychiater toch besloten om een kindje te krijgen.
IK telde meteen aan maar kwam wel vele kilo's aan wel 40 dit kwam mede doordat ik andere antidepressiva kreeg omdat dit beter was voor ons kindje.
4 weken voor ik uitgerekend was verloor ik de bloedprop en dezelfde nacht braken mijn vliezen dus dat werd een opname in het ziekenhuis omdat ik nog geen weeen had en het voor ons kindje beter was om te ontwennen van de medicijnen moest ik in een aparte kamer liggen en mocht ik alleen mijn bed uit om te plassen en te douchen.
Ik heb zo een week in het ziekenhuis gelegen, toen wilde de bevalling niet doorzetten en kreeg ik na vele uren een ruggeprik maar ook dit ging weer niet goed ze moesten in totaal 7 maal prikken voor het lukte en toen ging het nog niet zoals het moest ik was nog steeds niet goed verdooft maar ik deed het ermee uiteindelijk werd ons dochtertje geboren en toen moest de leuke tijd beginnen maar ook dit mocht niet zo zijn.
Ik ben meteen na de bevalling weer begonnen met antidepressiva, maar dit zorgde er niet voor dat ik een pnd kreeg.
Ik kreeg een ernstige vorm ervan.
Het werd voor mij een moeilijke tijd maar ook voor mijn man. Ik ben na 3 maanden wel gaan werken maar dit ging niet goed. na 2 maanden belanden ik in de ziektewet en 11 maanden na de bevalling werd ik zelfs opgenomen op de paaz afdeling omdat ik levensmoe was geworden en niet meer verder wilde leven.
De eerste 8 weken ben ik niet van de afdeling afgeweest daarna ging het iets beter en mocht ik een weekend naar huis, maar mijn gezondheid ging niet voldoende vooruit en de medicijnen deden niet wat ervan verwacht werd dus toen werd er besloten om over te stappen naar electrochocks ik kreeg er in toende eerste keer 7 het ging toen met sprongen vooruit en mocht na in totaal 4 maanden naar huis in die tijd heeft mijn man er alleen voor gestaan moest alleen zorgen voor ons dochtertje en kwam met haar wel elke avond op bezoek ook voor hem heeft deze periode een moeilijke periode geweest.
Na 3 maanden moest ik ergenoeg weeer een sessie electrochocks ondergaan.
Dit is nu een jaar geleden en het gaat nog steeds nog met horte en stoten en ik ga wekelijks met een psycholoog praten.
Ik zou nu graag weer een kindje willen maar ik ben bang om weer een keer dsoor deze molen te moeten.
Misschien is er hier ook iemand die met deze keuze heeft geworstelt of iemand die iemand kent en me hier iets over willen vertellen.
Ik merk nu dat het me goed doet om er iets over te vertellen.
Ik hoop op reacties monique-simon@zonnet.nl
Hopelijk tot schrijfs groetjes monique(Mirthe2)