Dag lieve forumleden,
Twee maanden geleden ben ik bevallen van onze tweede dochter. Herstellend van een fluxus bevalling, meerdere borstontstekingen, spruw en natuurlijk de flinke klus zelf > de bevalling wat topsport blijkt.
Ik leef constant in een ‘aan’ modus en heb last van hartkloppingen.
De huisarts gaf aan dat het kan komen door de lage bloedwaarden (fluxus bevalling, ik slik extra
Vitamines en supplementen) en omdat ik last heb van postnatale depressie/angst (symptomen komen overeen met dezelfde ervaring die ik had na mijn eerste bevalling) Ik krijg zo een 48 uur kastje die mijn hart zal volgen, om te kijken of er geen medische grondslag ligt.
Het lijkt wel alsof er adrenaline door mijn lijf giert en ik er super onrustig en down van wordt. Weet sommige momenten niet wat ik met mezelf aan moet. Partner helpt zoveel mogelijk mee, maar de depressieve gesprekken trekken hem ook naar beneden. Ik probeer veel uit huis te gaan maar de onrust blijft. Verwijzing voor een psycholoog is al opgesteld, maar overal zijn er wachttijden. Ondertussen in contact met de huisarts.
Zijn er meerdere vrouwen die dit hebben meegemaakt en met mij in gesprek willen gaan om hun ervaring te delen en steun te betuigen als het gaat om postnatale depressie/angst?
Mag ook via privé berichten.
Twee maanden geleden ben ik bevallen van onze tweede dochter. Herstellend van een fluxus bevalling, meerdere borstontstekingen, spruw en natuurlijk de flinke klus zelf > de bevalling wat topsport blijkt.
Ik leef constant in een ‘aan’ modus en heb last van hartkloppingen.
De huisarts gaf aan dat het kan komen door de lage bloedwaarden (fluxus bevalling, ik slik extra
Vitamines en supplementen) en omdat ik last heb van postnatale depressie/angst (symptomen komen overeen met dezelfde ervaring die ik had na mijn eerste bevalling) Ik krijg zo een 48 uur kastje die mijn hart zal volgen, om te kijken of er geen medische grondslag ligt.
Het lijkt wel alsof er adrenaline door mijn lijf giert en ik er super onrustig en down van wordt. Weet sommige momenten niet wat ik met mezelf aan moet. Partner helpt zoveel mogelijk mee, maar de depressieve gesprekken trekken hem ook naar beneden. Ik probeer veel uit huis te gaan maar de onrust blijft. Verwijzing voor een psycholoog is al opgesteld, maar overal zijn er wachttijden. Ondertussen in contact met de huisarts.
Zijn er meerdere vrouwen die dit hebben meegemaakt en met mij in gesprek willen gaan om hun ervaring te delen en steun te betuigen als het gaat om postnatale depressie/angst?
Mag ook via privé berichten.
